BDSM valkuilen: Eagerness

Net als alles in deze wereld, zijn er binnen de BDSM zowel hele mooie dingen te vinden als dingen waar je voor moet uitkijken. Vandaag wil ik het graag hebben over een misschien wat meer overschaduwde valkuil binnen de BDSM, eentje die Yara ook al aantipte in haar stukje "nieuw". Het is een valkuil waar veel BDSMers niet echt meer stil bij hoeven te staan, omdat het juist iets is wat vooral afspeelt onder het nieuwe bloed in de scene. Ik heb het over de 'eagerness'. Het intense gevoel dat alles nog zo geweldig nieuw en interessant is en je het 't liefste gister al had gedaan dan vandaag.

Voordat ik nog maar de moed had om werkelijkwaar wat te gaan doen met mijn BDSM gevoelens, ben ik via het internet eens in contact gekomen met een meid die wat ouder was dan ik en al flink wat jaren in het BDSM wereldje zit. Ze bood me aan om alle vragen die ik had te beantwoorden naar haar eigen kunnen, en daar heb ik als nieuwsgierig aagje heel veel gebruik van gemaakt. Alles was toen zo ongelooflijk nieuw, zo super spannend en klonk zo mooi als je mensen erover zag schrijven. En ze merkte die enthousiasme op, en vertelde me dat het handig om vooral rustig aan te doen omdat je zeker in je 'jonge jaren' heel makkelijk er gewoon in wilt springen en dat achteraf toch had gewild dat je het niet deed.

En zo heb ik haar advies opgevolgd. En toch nog bijna in diezelfde valkuil gevallen waarvoor ik  gewaarschuwd was. En nu ook weer, als ik op fora lees of met mensen praat op een BDSM feestje, merk ik toch wel om me heen die 'eagerness' van het nieuwe bloed binnen de scene. De drang om meteen in het diepe te springen zonder te weten of het eigenlijk wel diep genoeg was. Of er eigenlijk geen koraal onder die golven van wellust verstopt zit; Mooi voor het oog maar oh zo scherp dat het makkelijk verwondt. Dat ze willen zwemmen waar de golven het sterkste is maar geen idee hebben (en er vaak niet eens stil bij hebben gestaan) dat ze die golven misschien helemaal nog niet aankunnen. Of erin verdwaald raken en zichzelf verliezen.

Inmiddels ben ik toch wel wat wijzer geworden. Ik ga niet meer hals overkop met touwen aan de slag als er een erg gewillig subbeding voor me staat met smekende oogjes. Ik zal zeker niet zomaar mijn macht aan iemand anders overdragen omdat zij toevallig even een dominante opmerking maaktte. In plaats daarvan ga ik gewoon met diegene zitten en praten (yeah I know, heel saai. MEER ACTIE!!), over de dingen die we leuk vinden zowel binnen als buiten de BDSM om. En als we echt onze hormonen niet tegen kunnen houden, dan gewoon even doorspreken wat men leuk vind, wat niet, wat acceptabel is en wat niet.

Ik stond er nog steeds raar van te kijken hoe iemand eens tegen me zei voordat we begonnen met spelen: "Waarom vraag je dit soort dingen eigenlijk allemaal?". Bij deze het antwoord dat ik had gegeven:

Ik wil gewoon graag weten wat iemand beweegt, wat iemand leuk vind en wat niet. Ik ben iemand die het plezier van beide partijen belangrijk vind, ookal draait het natuurlijk allemaal om mij. En ook niet onbelangrijk, dat je de volgende keer met een grote grijns terug zou willen komen omdat je het zo leuk en fijn vond. En dat je op die manier er hopelijk op kan vertrouwen dat ik ook op jouw grenzen zal letten.

Ik ga hier niet de moraalridder uithangen. Ik draag gewoon een erg warm hart naar het nieuwe bloed, en hoop dat zij, net als ik had toen ik nog onder de noemer 'jonge bloed' viel, de pointers krijgen om het mooie BDSM wereldje ook echt van de mooie kant te kunnen bekijken. Een kleine herinnering om vooral gewoon rustig rond te kijken en stil te staan bij dingen die je ziet, in plaats van door dit mooie oord heen te rennen en dat je dan geheid eens je hoofd stoot. Wat je had kunnen voorkomen als je gewoon was gaan lopen en om je heen keek.

-Lumen1987

Een nieuwe schrijver meldt zich; Een kennismaking.

Hallo allemaal, gezien er een mooie berichten label is voor "Voorstellen", zal ik mijn eerste berichtje dan maar ook onder deze vlag voeren. Binnen het BDSM wereldje sta ik bekend als Lumen1987. Ik ben op het moment van schrijven een 23 jarig student die druk bezig is voor zijn afstuderen. In het dagelijkse leven ben ik actief als salsa danser en weet ik me ook heel erg te vermaken met andere dansvormen buiten salsa om, zoals bachata, zouk of merengue, maar ook freestyle. Geen 'So You Think You Can Dance' qualiteit, maar goed genoeg dat mensen mij graag bezig zijn als ik mijn ding doe. Dansen is echt een passie in het leven voor mij.
Naast dansen kijk ik ook graag film (weekelijkse filmavond met vrienden), speel ik graag zowel bordspellen als games, en als ik tijd weet te vinden schrijf ik op blogs (al dan niet allemaal onder deze naam) en fora. Zo heb ik ook een aantal verhalen (BDSM erotica) geschreven, die via een link op deze blog terug te vinden zijn.
Daarnaast draag ik het predicaat "schattig" met enige trots, en het predicaat "nerdje" met veel meer tegenzin.

In het BDSM wereldje ben ik een switch en loop ik inmiddels nu meer dan een jaartje erin rond. Ik zowel het subben als het Dommen kunnen samplen en beide bevallen me ten zeerste. Ik ben vooral actief te vinden op het SamariuM forum en op de discussie groepen op fetlife. Daarnaast een trouwe SamariuM JF-ganger, en met gaande tijd zullen de andere BDSM feestjes ook wel volgen.

Als persoon ben ik een extroverte introvert, iemand die geen moeite heeft om zichzelf te verwoorden en ook zich niet schroomt om soms op soms wat erg directe manier zijn mening te verkondigen. Ik ben erg loyaal naar vrienden toe, behulpzaam naar hen die naar mijn hulp vragen, assertief en een denker. En ik houd er dan ook vaak ervan om andere mensen ook aan het denken te zeggen, en neem daardoor ook graag de positie in van 'The Devil's advocate'.

Zo, genoeg over mij. Stay tuned for de meer inhoudelijke berichting in de nabije toekomst. Ik heb er in ieder geval zin in!

Hoe ik met bdsm begon...

In mijn vorige blog schreef ik al iets over mensen die nieuw zijn in de bdsm-scene. Ik haalde daar al heel kort aan hoe ik achteraf gezien over mijn eerste speelpartner dacht. Die blog bracht me ook op het idee om eens te schrijven over hoe ik met bdsm begon.

Toen ik 21 was ben ik een keer via een zoekmachine op het vivaforum terecht gekomen. Daar gelezen over het onderwerp waar ik naar op zoek was (vraag me echt niet wat dat was) en toen eens verder gaan kijken op dat forum. Ik kwam toen een topic over bdsm tegen. Inmiddels had ik wel een account aangemaakt op het forum, maar om de een of andere reden durfde ik niet echt te posten in dat topic. Ik heb zeker een maand of twee meegelezen daar en steeds meer gaan nadenken over hoe ik er over dacht.

Uiteindelijk ben ik toch gaan posten en via dat forum in de chat van wandering spirits terecht gekomen. Daar met allerlei mensen gepraat en ik werd uitgenodigd voor een meet een aantal weken later. Ik vond het heel eng, afspreken met mensen die ik totaal niet kende. Wel gedaan, hoe kan een hele groep mensen nou onbetrouwbaar zijn en daarnaast, ik was te nieuwsgierig.

Die meet was erg leuk. Veel mensen leren kennen, barbecue gehad en veel zitten kletsen. Samen met een ander meisje (wat ook totaal onervaren was) naar een spel van twee mensen zitten kijken. Ineens zie je dingen waar je tot dan toe alleen over gelezen hebt. Het was voor mij wel een weekend waarin ik ontdekte dat ik hier ook meer mee wilde.

Na dat weekend veel door zitten chatten en uiteindelijk iemand tegen gekomen waarmee ik wat ben gaan afspreken en een aantal keer mee heb gespeeld. Spannend en leuk, maar als (speel)partner paste hij niet echt bij me. Daar klikte het niet goed genoeg voor. Het waren wel ervaringen waardoor ik er achter kwam dat ik het prettig vond om te spelen en dat ik op mijn plek zat.

In het jaar dat volgde heb ik nog met een aantal mensen gespeeld. Ik heb veel geklooid en ontdekt en ik voelde me er prettig bij. In dat jaar kwam ik ook Fragile Tension tegen. Tijdens een dagje Amsterdam heb ik hem verteld dat ik met bdsm bezig was. Dat beviel hem wel, in de trein terug zoenden we en 6 jaar later trouwden we.

De vloeibaarheid van geaardheid

Het onderwerp van geaardheid kwam al eerder terug op dit blog (namelijk hier), en mijn visie hierop te beschrijven leek me een goede manier om me voor te stellen.

Ik denk dat seksuele geaardheid vloeibaar is. Geaardheid is veranderlijk, en blijft waarschijnlijk voor niemand precies hetzelfde over het gehele leven. Dit geldt voor zowel seksuele geaardheid, alswel voor bdsm-geaardheid. Dat wil niet zeggen dat iedereen door het leven heen van hetero naar homo gaat of van sub naar dom, of andersom, maar wel dat alle voorkeuren, dus ook die van met wie je het liefste seks hebt en welke rol je wil aannemen binnen bdsm, kunnen veranderen over tijd.

Voor mij geldt dat zeker. Ik kwam deze wereld zo'n zeven jaar binnen als sub geleden. Met mijn toenmalige vriendje experimenteerde ik wat af en we draaiden de rollen wel eens om, maar de dominante rol beviel me toch minder dan de onderdanige. Ook het vriendje daarna heb ik wel eens getopt (op zijn uitdrukkelijke verzoek), maar juist omdat daar zo'n druk achter zat, voelde dat niet goed. Ik besloot toen dat dominant zijn echt niks voor mij was, en ging vrolijk door met subben. Op verzoek deed ik de dominant van dat moment wel eens pijn en dat vond ik altijd wel super om te doen, maar dat was alleen omdat zij dat graag wilden en ik graag wilde doen wat zij wilden.

Ik werd ouder (wijzer?) en soms kwamen er wat dominante fantasieën boven. Waarschijnlijk werden dezen getriggerd door korte liasons met vriendinnen waarbij ik meer de rol van top had, en door het leren kennen van mannelijke onderdanigen die niet alleen maar als voetveeg overkwamen, maar die intelligent en zelfstandig waren. In plaats van “sub”, ging ik me “switch” noemen.

Nu zijn we weer enkele maanden verder. Ik heb nog weinig met mijn dominante kant gedaan, zowel door gebrek aan tijd als gebrek aan onderdanige kandidaten met wie het voldoende klikt. Met mijn onderdanige kant doe ik de laatste tijd echter ook erg weinig. BDSM trekt me nog wel, behoorlijk zelfs, maar de machtsoverdracht die daar vaak bij komt kijken eigenlijk steeds minder, zeker als onderdanige. Het meest recente labeltje dat ik op mezelf heb geplakt is dus ook “kinkster”. Ik hou van pijn geven en ontvangen, van bonderen en gebondeerd worden, van opdrachten geven en ontvangen: er is te veel wat ik leuk vind. Wat ik precies met wie doe en in welke rol, maakt me een eigenlijk niet uit, zolang ik het maar doe met ontzettend leuke en geweldige mensen.

Nieuwe schrijver(s)

We hebben op de pagina over ons al eerder aangegeven dat we wel nieuwe schrijvers bij onze blog erbij willen. Inmiddels hebben we contact gehad met een paar mensen die dit ook wel leuk leek en hopen we in de komende dagen dus nieuwe schrijvers aan onze blog toe te voegen. De eerste is inmiddels uitgenodigd. Hopelijk volgen er snel meer.

We willen in ieder geval Nuclear Rainbow welkom heten en hopen dat ze veel leuke blogs gaat schrijven!

Edit 30-12: Inmiddels hebben ook Lumen1987 en Nerohwinter toegezegd om mee te gaan schrijven om onze blog. Ook voor hen een welkom!

Afwezigheid

Zoals jullie waarschijnlijk wel gemerkt hebben, heb ik de laatste tijd niet tot nauwelijks blogs gepost. De reden hiervoor is niet dat ik geen leuke ideeën heb, of dat ik het schrijven van blogs niet zo leuk vind als ik dacht; mijn leven is gewoon te druk op het moment. Ik zal jullie niet vermoeien met alle details, maar het versnellen van mijn studie kost vooral veel tijd, waardoor ik de afgelopen twee maanden om 6 uur m'n huis uit ging en tussen 18 en 21 uur weer thuis kwam, zo ongeveer.

Gelukkig komt er binnenkort enigszins een einde aan die drukte, en dan zal ik weer actiever schrijven. In the meantime probeer ik wel zo nu en dan nog een blog te schrijven. Gelukkig is Yara er nog, en kunnen jullie van haar leuke blogs genieten!

Fijne kerst allemaal!

Nieuw

In de afgelopen jaren heb ik op verschillende fora en op de jongerenfeesten met ontzettend veel mensen gepraat die voor het eerst op een bdsmforum waren of op een feest kwamen. De meesten waren onzeker, gespannen, maar ook erg enthousiast. Een groot deel bleef komen op de feesten.

Wat me ook vaak opvalt aan mensen die nieuw zijn is het ongelofelijke enthousiasme voor bdsm en de wereld waar ze in terecht komen. Veel lieve mensen leren kennen en dingen ontdekken waar tot dan toe meestal alleen nog maar gedroomd was.

Op next sprak ik een meisje die ik al een paar keer had gesproken op samarium en op msn. Zij was ook zo enthousiast over dit wereldje. Ze voelde zich zo ontzettend welkom.De verschillen zijn soms zo groot met de contacten die je op doet op je studie, werk of hobby. Ergens heel vreemd. Voor mij zijn bdsmers niet zo anders als anderen, toch is de sfeer op een bdsmfeestje heel anders als in een kroeg andere uitgaansgelegenheid.

Ik krijg het idee dat dat ligt aan het feit dat mensen sowieso een stukje delen met elkaar wat erg persoonlijk is. Je weet in feite van alle bezoekers je seksuele voorkeur door het soort feestje waar je komt. Voor nieuwe mensen is dit wennen, hoe leuk het ook is. Veel mensen vinden het leuk om je te leren kennen en spreken je aan als ze je niet kennen inplaats van je voorbij te lopen.

Het is wel ook een valkuil als je nieuw een feestje binnenloopt. Meer dan eens heb ik mensen gezien die heel snel gingen spelen met relatief onbekenden. Ik was er ooit ook een van. Opzich niet slecht, maar ik zie toch ook mensen die soms erg snel gaan. Te snel misschien wel, juist door al het overweldigende nieuwe en willen ontdekken doe je soms dingen zonder na te denken. Het is leuk en je wilt dingen ervaren.

Ik denk dat ook mijn eerste speelpartner in die categorie viel. Het was vooral leuk omdat ik eindelijk dingen kon doen die ik al heel lang graag wilde. Achteraf gezien heb ik hier geen spijt van, maar ik vraag me wel af of me er zo hals over kop instorten handig was. In het eerste jaar dat ik met bdsm bezig was heb ik ook met een heel aantal mensen gespeeld, was ontzettend leuk, maar dat was echt iets voor die periode. Ik heb nu een relatie, speel weleens met anderen, maar ik kies daar nu wel veel bewuster voor. Voelt voor mij toch fijner en geeft veel meer rust.

Waterbondage

Next was erg leuk. Een stuk rustiger door het weer, maar wel gezellig. Een groot deel van het feest heb ik in het zwembad, de sauna en het stoombad doorgebracht.

We waren tegen een uur of tien binnen op het feest, eerst een drankje gedronken in de benedenbar, maar omdat we graag in het zwembad wilden spelen ook vrij snel daar heen gegaan. De ruimte hebben is dan gewoon erg fijn, dus tijdens de show vonden we wel een mooi moment.

Van te voren hadden we speciaal van een vriendin katoenen touw geleend, omdat we eerder al in bad hadden ervaren dat hennep en water een slechte combinatie was. Dat touw krimpt toch echt teveel om nog goed te kunnen knopen. Voor het eerst in katoen ingeknoopt dus.

In het water inknopen ging voor mijn gevoel nog redelijk soepel hoewel Fragile Tension aangaf het een stuk lastiger te vinden. Toch zat ik behoorlijk goed vast. Heel raar om niet te kunnen zwemmen of volledig te kunnen bewegen in het water. Wel een erg fijn gevoel. Vast zitten en afhankelijk zijn van Fragile Tension. Zelf drijven lukte nog best goed, maar toch. Zeker toen mijn benen in een soort hogtied aan een borstharnas vast zaten kon ik ook niet meer staan en was ik dus echt afhankelijk van hem. Breathplay op deze manier was ook een fijne ervaring. Onder water is echt geen mogelijkheid tot ademen en ik moest alles echt met me laten gebeuren.

Ondanks dat het fijn was kwam ik niet echt in subspace. Had ik eigenlijk wel verwacht met die activiteit, normaal zijn het dingen waar ik wel behoorlijk op reageer. Ik denk dat dat een beetje een combinatie van het nieuwe van dit spel was en de drukte die er langzamerhand in de zwembadbar ontstond met bijbehorende geluiden.

Na spelen en sauna zijn we gaan zitten kletsen en uiteindelijk weer verder gaan zwemmen met een aantal anderen. Om een uur of 2/half 3 echt uit het water gekomen en ook nog even zitten praten met een paar mensen en toen heel voorzichtig naar huis gereden. Onderweg zagen we een vos aan de rand van de weg staan. Erg gaaf om te zien in de sneeuw, nog nooit meegemaakt terwijl zo'n dier ook echt bleef staan dus we ook konden kijken.

Alles bij elkaar een geslaagd feestje dus, ookal heb ik maar een klein deel van het feest gezien doordat ik in het zwembad stond. :-)

Vanavond Next!

Masker is mislukt, geen tijd gehad om opnieuw te beginnen. Had van gipsverband een masker gemaakt, wat er mooi werd tot ik ging verven. Door de verf trok het masker helemaal krom. Het past niet goed meer en zit scheef. Ik heb helaas geen tijd gehad om opnieuw te beginnen, dus dan maar het masker van vorig jaar. Gelukkig ook mooi, maar dan nog.

Ik heb begrepen dat we vanavond in het zwembad gaan spelen met touwtjes. Ik ben benieuwd, lijkt me erg gaaf. Verder gewoon allemaal leuke mensen tegenkomen (hoop ik) en een gezellige avond.

Ik heb er zin in!

En ga nu maar een paar uur slapen om vanavond uberhaupt voldoende energie te hebben.

Sexy vegetarier

De tekenaar van John&John doet mee aan de verkiezing voor de meest sexy vegetarier. Hij schreef er zelf het volgende over:

Seksistische striptekenaar als meest sexy vegetariër 2010?
Wakker Dier organiseert sinds 2006 elk jaar de Sexy Vegetariër Verkiezingen waar het vlees gekeurd kan worden van mensen die er zelf de tanden niet in zetten. Onder de winnaars uit het verleden kunnen we knapperts rekenen als Antonie Kamerling, Monique van der Werff en latexmodel Ancilla Tilia. 
Dit jaar zien we onder de finalisten echter een vreemde eend in de bijt. De Nijmeegse cartoonist d!o van de webcomic johnandjohn.nl prijkt met zijn foute zonnebril en dito quote in de top 3 in de categorie mannen. Als we zijn foto beter bekijken zien we in de reflectie van zijn bril een flink achterwerk waarmee direct duidelijk wordt wat hij met zijn slogan 'ik eet alleen levend vlees' bedoeld. Het lijkt er op dat Wakker Dier dit jaar de kans loopt om een excentriek figuur als ambassadeur te krijgen.

Stemmen op deze beroepsmatige viespeuk kan tot 15 december op dit adres: www.sexyvegetarier.nl


Ik spam even zijn berichtje zodat hij misschien kan winnen. Oftewel gewoon reclame voor iemand die dat graag wilt. :-)

Stuiteren!

Het gebeurt me niet vaak, zeker het afgelopen jaar niet, maar op dit moment stuiter ik. Ik word moe van mezelf, elk klein dingetje roept de hoop tot spelen op en ik ben geneigd om gewoon op mijn knieën op de grond voor Fragile Tension te gaan zitten. Wie mij kent weet wel ongeveer hoe veel dat zegt en hoe weinig ik dat uit mezelf wil doen.

Woensdag kreeg ik een nieuwe boeienset binnen. Eindelijk goede boeien in plaats van dingen waar ik last krijg van nikkelallergie door gebrek aan voering! Waarop ik de opmerking kreeg dat ik pas naar beneden mocht als ik al die dingen om had. Oftewel ik heb een groot deel van de avond met boeien (en collar) omgelopen. Normaal kan ik dat prima zonder ook direct meer te willen, maar die avond niet. Erg vervelend op het moment dat ik ondertussen te moe was om te spelen.

Gisteren waren we bij een vriendin die al ongeveer een half jaar een blinddoek voor me zou maken. Die was eindelijk af en moest natuurlijk even geprobeerd worden om te kijken of hij goed paste. Meteen weer subbig. Geen ramp, maar ik ben gewoon niet gewend zo heftig op dingen te reageren.

Ergens vind ik het ook wel prettig. Stuiteren betekent ook energie over hebben voor normale dingen en niet alleen maar moe zijn voor spelen of dit soort gevoelens. Onhandig is het wel, maar toch voelt het toch wel weer fijn dat dit soort dingen gebeuren.

Inmiddels staat overigens wel voor dit weekend afspraak om te spelen, dus ik hoop na het weekend van het stuiteren af te zijn. Ben ik weer wat rustiger....

Sneeuwengel

Sneeuwengeltje

Gisteren was ik met een vriend in de sauna. Erg aan te raden overigens in de sneeuw. Afkoelen in de sneeuw vond ik een stuk leuker als met een dompelbad. Voor het eerst in mijn leven op blote voeten door de sneeuw gelopen. Koud...maar niet zo koud als wat iemand anders deed. Een sneeuwengeltje maken en dan niet in een skipak zoals op de foto, maar naakt....brrrr.
Ik vond het aardig masochistisch.

Als sub heb ik weinig met kou. Als ik het koud krijg ben ik meestal snel uit het spel. IJsblokjes vind ik ook echt niet leuk. Ik raak er door afgeleid en wordt sneller geirriteerd als iets anders. Slecht plan dus. Spelen in de sneeuw lijkt me dus ook een slecht plan. Het idee klinkt wel leuk, maar ik zie het mezelf niet zo snel uitvoeren. Dat doe ik wel als dominant...warme kleding. Wie weet tenminste...ooit.

Puntkomma

Gisteren zat ik met vrienden te praten over internetdaten. Vooral op bdsmgebied, omdat dat het meest bekend is voor ons, maar eigenlijk een beetje in het algemeen.

We waren het er over eens dat vrouwen het sowieso veel makkelijker hebben dan mannen om een one-night-stand te scoren. Als zij 100 mannen aanschrijven of ze zin hebben in seks zal, volgens ons minimaal de helft hierop in gaan. 

Een foto van vrouwelijke geslachtsdelen bijvoegen zal ook minder slecht effect hebben als een foto van de mannelijke geslachtsdelen naar vrouwen. Voor M (man) was dit echter absoluut geen succesfactor, hij zou hier absoluut niet positief op reageren en zich afvragen wat er boven die geslachtsdelen zit en vooral de bijbehorende intelligentie. 

Nou lijkt mij voor een one night stand intelligentie niet de meest belangrijke factor, maar voor  hem was het toch wel een positieve eigenschap.

Hij zou vooral blij zijn als hij een mailtje krijgt waarin de puntkomma ( ; ) correct gebruikt wordt. Een vrouw zou hiermee al bonuspunten krijgen. Daarna was pas het lijf interessant voor hem. 

We kwamen gisteren alleen wel tot de conclusie dat we ook niet precies konden aanduiden wanneer je een ; correct gebruikt. Ik heb het inmiddels opgezocht.

Je gebruikt de ; op het moment dat de schrijver wilt laten zien dat twee zinnen nauw met elkaar samenhangen. Op die plek zou je ook een . kunnen schrijven. Waarom de zinnen met elkaar samenhangen kan variëren; dit kan een tegenstelling zijn, maar ook extra informatie geven of de voorgaande zin verder uitwerken.

Daarnaast kan je een ; gebruiken bij lange opsommingen. Vooral als een opsomming al komma's bevat wordt de puntkomma gebruikt. (bron: taalwinkel)

Dit om nooit meer te vergeten en wie weet krijgt M er wel een leuke internetdate door die de ; wel correct kan gebruiken. 

Zoektocht

Op SamariuM heb ik vanochtend gereageerd op een discussie waarin een onderdanige man vraagt of we zoektips hebben om een meesteres te vinden. Op de een of andere manier blijven er mannen zijn die denken dat als ze maar zoveel mogelijk vrouwen benaderen ze vast wel een meesteres zullen vinden.

Ik krijg met op fetlife en bdsmzaken regelmatig berichtjes van mannen die op zoek zijn en me interessant vinden, waarom, dat vertellen ze er nooit bij. Het is me ook meer dan eens gebeurd dat zo'n berichtje op een forum door iemand anders werd gepost die hem ook had gekregen.

Sinds ik me profileer als switch heb ik nog veel meer berichtjes gekregen, hoewel de dominante mannen ineens minder vaak berichtjes sturen. Nou vind ik dat sowieso niet zo erg, omdat ik als sub niet zomaar met een ander zal spelen. Als dat gebeurt zal dat eerder met een bekende zijn en niet met een vreemde. Toch vind ik het een opvallende verandering. Mannelijke subs reageren kennelijk op alles wat weleens domineert, mannelijke dominante alleen op vrouwen die zeggen onderdanig te zijn. Tenminste...als het om mensen gaat die at random berichtjes sturen naar vrouwen.

Mannen (of vrouwen) die zich bij voorbaat al onderdanig aan me opstellen vind ik eigenlijk zonder uitzondering niet leuk. Ik ga er dan meteen van uit dat ze dat bij al die andere vrouwen die zich classificeren als dominant ook doen. Iemand die zich op het forum slaaf *** noemt, onderdanige groetjes doet of at random berichtjes stuurt waarin hij meldt op zoek te zijn, zijn meteen niet interessant.

Wat ik wel interessant en leuk vindt zijn mensen die de moeite nemen mij te leren kennen. Mensen die een persoonlijkheid hebben, die meer interesses hebben als een meesteres vinden. Iemand die de moeite neemt mijn profiel te lezen en daarop een reactie stuurt met iets dat hem/haar op is gevallen. Eigenlijk vooral mensen die het leuk vinden iets te laten horen zonder dat ze meteen verwachten dat ik met ze ga spelen.

Mijn laatste jongerenfeest

Het is midden in de nacht, ik ben ontzettend moe en ik kan niet slapen. Nou is dat in mijn geval niet zo bijzonder (het gebeurt me zeker 2 keer per week), maar lastig is het wel. Ik ben dus maar even uit bed gegaan en zit nu op de bank met de laptop en een kat op schoot.

Gisteren (zaterdag dus) mijn laatste jongerenfeest als lid van het feestteam gehad. Ik heb het volgens mij vaak gezegd, maar toch herhaal ik het hier even, het is raar. Na 4 jaar vrijwilliger geweest te zijn te stoppen als teamlid. Vier jaar lang samen met anderen een ontzettend leuk feest neergezet. Vier jaar lang vriendschappen opgebouwd door die feesten. In vier jaar tijd het feest zien groeien naar een feest met 100 man met nog een ruime reservelijst. Vier jaar lang succesvol (ok soms iets minder) samengewerkt.
Ik blijf nog wel betrokken bij SamariuM als moderator, dus ik vertrek daar nog niet helemaal, maar het voelt wel als een afsluiting.

De beslissing om te stoppen heeft met twee dingen te maken. Als eerste met het feit dat ik na vier jaar me hiervoor inzetten ik het ook fijn vind om weer als bezoeker naar feestjes te kunnen. Ik heb dit lang gedaan en dat is nu genoeg. Wat mijn beslissing heeft versneld is mijn gezondheid. Ik ben lichamelijk niet in staat om feesten te draaien. Anderen inwerken en aanwijzingen geven kan ik prima, online meedenken ook, maar ik kan een groot deel van de taken simpelweg niet, zeker niet in combinatie met de reis naar Amsterdam. Ik verwacht dit voorlopig ook nog niet te kunnen. Dit ook omdat ik hopelijk binnen nu en een paar maanden ook weer kan beginnen met werken. Dan is een heel vermoeiend weekend nog minder goed te doen.

Het feest begon voor het team chaotisch. Er waren een aantal mensen te laat en dat gaf best wat onrust. Uiteindelijk wel een vrij rustig feest. Ik heb veel met allerlei mensen zitten kletsen, deels bekenden, maar ook een aantal onbekenden. Er werd aan alle kanten redelijk gespeeld, maar ook niet overdreven druk. Gewoon gezellig en ontspannen. Zo als een jongerenfeest voor mij hoort te zijn.
Ik werd door Minx op het podium geroepen en kreeg van het team een saunabon en een bos bloemen. Ga ik zeker van genieten. Daarna ontzettend hard applaus waar ik zelfs een beetje verlegen van werd. Dank jullie wel voor alle waardering!

Feestteam, bedankt voor alle leuke momenten en de samenwerking. Keep on going! Bezoekers, jullie maken de feesten, geniet ervan en hou ze net zo gezellig als in de afgelopen jaren.

Tot ziens! (ook op de feesten natuurlijk)

Dominantie

Ik zat te denken over wanneer ik iemand als dominant kan zien. Ik heb al eerder geschreven over hoofdlettergebruik of iemand aanspreken met Meester. Dit soort dingen doet me allemaal vrij weinig.

Wat me ook weinig doet is iemand die beweert een Natuurlijke Dominant te zijn. Lekker vaag begrip. Het zegt me weinig. Iemand heeft de behoefte om te domineren, iemand vind het leuk en het past bij hem, anders zou je het simpelweg niet doen. Misschien denk ik er wel te makkelijk over, maar ik zie niet zo hoe je onnatuurlijk dominant kunt zijn. Als je dit wilt kan je een hoop leren en je weg erin vinden, denk ik.

Ook dominantie halen uit regeltjes is voor mij niet echt de manier die bij me past. Ik heb geen behoefte om te moeten vragen of ik naar de wc mag of dat ik op de bank mag zitten. Ik kan me best voorstellen dat ik dit een avond of een weekend leuk kan vinden, maar altijd zou voor mij niet werken. Op de een of andere manier leggen dat soort regels mij druk op die me meer stress bezorgd. Ik heb ondanks dat twee regels, ik mag niet slaan en moet vragen om klaar te komen. Dit zijn voor mij alleen wel regels die werken, omdat ik er niet de hele dag aan hoef te denken. Nou kan ik me voorstellen dat andere regels ook zouden wennen, maar op dit moment werkt dat voor mij niet.

Wat voor mij wel werkt is het laten merken dat je boven me staat. Me mezelf klein laten voelen. Dit is een houding die iemand zal moeten hebben en iemand zal behoorlijk zeker in zijn schoenen moeten staan om dit te kunnen. Ik geef me niet zomaar over. Als ik me eenmaal heb overgegeven is dit wel duidelijk en zal ik niet echt rellen. Ik daag soms uit en heb het soms nodig om iemand weer als meerdere te voelen, maar ik zal iemand niet meer uit die positie proberen te drukken.

Lichamelijk sterker zijn en overweldigd worden kan voor mij ook werken. Het gevoel geen keus meer te hebben, maar gewoon doen wat hij (of een enkele keer zij) zegt. Ook op deze manier kan iemand heel goed mijn subbigheid triggeren.

Iemand kan voor mij een een uitstraling hebben die kan triggeren, of een opmerking maken die datzelfde doet. Dan zal ik niet instant subbig zijn, maar het is wel een goed uitgangspunt om met iemand te gaan spelen.

Ik kan misschien nog wel meer dingen verzinnen waar voor mij dominantie in zit, maar ik geloof dat dit de dingen zijn die voor mij het belangrijkst zijn.

Het nut van hokjes

Het onderwerp ‘hokjes’ is misschien maar zijdelings verwant aan BDSM, toch merk ik dat het een onderwerp is wat vaak langskomt in discussies. Enerzijds mensen die proberen alles in hokjes te stoppen, anderzijds ook mensen die roepen “Ik doe niet aan hokjesdenken”, en alles er tussenin. Zelf denk ik dat de gulden middenweg in deze de juiste is, of dat is voor mij in ieder geval wel zo. Vandaar dus een blogpost over hokjes en alles daaromheen.

Ik ben zelf ook een tijdje aanhanger van de ‘ik hou niet van hokjes’-beweging geweest. Ik ervoer hokjes als benauwend, vond ze maar vervelend en legde liever met alles uit wat ik bedoelde. De enige hokjes die ik gebruikte, waren basics als ‘vrouw’ en ‘sub’. Verder legde ik liever uit hoe ik dingen zag, dan dat ik hokjes gebruikte.

Tot ik tot de conclusie kwam dat die hokjes ook best handig kunnen zijn, in communicatie bijvoorbeeld. Wil ik op een forum iets posten over mijn visie op een onderwerp, dan kan het soms nodig zijn om mijn referentiekader een beetje te laten zien. Dan kan ik zeggen dat Romanticide en ik een TPE hebben, of een lifestyle D/s. Ik kan ook zeggen dat we een D/s hebben waarin hij de macht heeft om over elk aspect van mijn leven te beslissen, en dat hij die macht altijd en overal heeft, dat we etc. Als ik moet kiezen, weet ik wel welke van de twee ik prettiger vind: ik gebruik liever een hokje dat voor mij dicht genoeg komt bij de realiteit, en dat genoeg informatie geeft aan de lezer in kwestie.

Een ander onderwerp waarin ik dit weekend nog merkte hoe fijn hokjes zijn, is klein zijn. Ik heb verschillende soorten ‘klein zijn’, die allemaal duidelijk anders zijn. Wanneer Romanticide en ik praten over onze D/s, over spelen, over hoe ik mijn onderdanigheid ervaar, dan is het vaak nodig om uit te leggen vanuit welk idee van ‘klein’ ik redeneer. Ik kan dan uitleggen dat ik de soort klein bedoel waarin ik bescherming zoek, naar hem op kijk en me bij hem wil verstoppen, of ik kan zeggen dat ik de soort klein bedoel waarin onze DaddyDom-trekjes naar boven komen. Omdat Romanticide iemand is die moeite heeft met naampjes, heb ik een tijdje geprobeerd het eerste te doen, met veel verwarring als gevolg. Ik gebruik derhalve tegenwoordig een aantal stickers als betiteling van de soort klein die ik bedoel, en ondanks zijn aversie tegen die stickers, begrijpt hij me wel. Hij geeft me gelukkig de ruimte om die stickers te gebruiken, en ik heb gemerkt dat onze communicatie daardoor een stuk makkelijker is.

Voor mezelf bieden hokjes ook een hoop duidelijkheid. Ik weet precies hoe ik verschillende zaken ervaar, maar het in hokjes plaatsen van die dingen, creëert een hoop orde in mijn hoofd. Weten dat ik niet houd van machtsuitwisseling met wederzijdse instemming waarbij de mate van macht aan weerszijden van de balans wisselt, met aspecten van pijn, vernedering en bondage erin, maar gewoon van BDSM, is voor mij heel prettig. Op diezelfde manier geldt dat ook voor de activiteiten binnen BDSM waar ik blij van word. Als ik weet in welk hokje ik ze kan plaatsen, kan ik er bijvoorbeeld ook meer informatie over vinden. Best handig dus!

Het benauwende ervaar ik nog wel ‘ns, maar dat is voornamelijk in twee situaties. Hokjes zijn niet fijn wanneer iemand anders je in een hokje dwingt waar jij je niet goed bij voelt. Dat heb ik bijvoorbeeld wanneer mensen gaan roepen “Ohh, jij bent toch zo’n relsub!”; een uitspraak over mijn BDSM-beleving en over hoe ik ben als sub, zonder mij als sub te kennen. Vaak zijn dat soort uitspraken gedaan op basis van één of twee situaties, en dan is het benauwend omdat het niet klopt met hoe ik dingen zelf ervaar. Wanneer dat gebeurt, snap ik best dat mensen zeggen niet van hokjes te houden.

De andere situatie waarin ik heel duidelijk niet blij word van hokjes, is wanneer de hokjes zodanig ontoereikend zijn, dat ik geen passend hokje kan vinden. Dat heb ik dan weer met sub/switch/Dominant: ze passen allemaal niet helemaal voor mij. Ik weet weliswaar wel dat ik niet Dominant ben, maar omdat ik mijn subkant als thuiskomen voel waar ik eens in de zoveel tijd als uitstapje wel ‘ns wil switchen, passen beide stickers voor mij niet goed. Zou ik mezelf een switch noemen, dan voelt het alsof ik te veel nadruk leg op mijn D-kant en te weinig op mijn subkant, maar noem ik mezelf een sub, dan negeer ik die Domkant die er ook ergens zit.

Mijn hokjeshaat is dus wel verdwenen. Ik vind nog steeds dat je hokjes niet overmatig moet gebruiken, maar ze geven wel duidelijkheid, structuur en ze maken communicatie een stuk makkelijker. Zonder hokjes zou ik veel langer bezig zijn om dezelfde boodschap over te brengen, maar te veel hokjes is ook weer niet fijn. In het algemeen ga ik dus toch maar voor hokjes, dan snap ik mezelf een stuk beter ;-).

Hoe 24/7 is 24/7?

De term 24/7 is redelijk algemeen bekend binnen de BDSM-scene als naam voor een D/s-relatie die altijd doorloopt (24 uur per dag, 7 dagen per week dus). Het is een onderwerp wat mij lang heeft bezig gehouden en waar ik nog steeds veel over nadenk, mede omdat onze D/s toch ook altijd doorloopt. Nu ik heel erg druk ben met mijn studie en we ook nog een huis kopen (sorry iedereen, daarom zo weinig van mijn hand de laatste twee weken), dreigt de D/s weer naar achteren te schuiven, en daarmee ook de goede stappen die we aan het zetten waren. Dat deed mij nadenken over hoe 24/7 een 24/7 D/s eigenlijk is. Met die term bedoel je immers ‘altijd’, maar loopt zo’n D/s ook echt altijd? En zo niet, moet je dan maar andere termen gebruiken?

Mijn eigen ervaring leert me dat het antwoord niet zo eenduidig is als ja of nee. Het hangt er namelijk ook weer vanaf hoe je D/s definieert. Zie je D/s als de echte macht, zonder dat er veel uitingen bij hoeven te lopen? Wat bij ons bijvoorbeeld wel doorloopt, is wie er hoger in de food chain staat, wie uiteindelijk het laatste woord heeft in beslissingen, de ‘grote’ dingen. Ik vraag Romanticide nog steeds toestemming als ik iets wil kopen, en als hij zegt dat iets gaat zoals hij dat wil, dan is dat ook zo. Roept hij bijvoorbeeld dat ik zaterdag dat en dat shirtje aan moet met die ene rok, dan heb ik daar nog steeds naar te luisteren.

Reken je echter ook de ‘kleine’ dingen onder D/s, bijvoorbeeld het toestemming vragen om te slapen of altijd op de grond zitten, dan is het al weer een ander verhaal. Die dingen zouden we graag altijd vasthouden, maar Romanticide vergeet het wel eens, ik vergeet het wel eens, en daarmee gebeurt het weinig wanneer we heel druk zijn. Ik mag gewoon naast hem op de bank ploffen (al wacht ik wel tot hij aangeeft dat ik mag gaan zitten) en ik donder na alweer een hele lange dag regelmatig in slaap zonder daar netjes toestemming voor te hebben gekregen. Als je D/s heel strikt wilt nemen, zou je dus kunnen stellen dat onze D/s niet 24/7 is omdat we periodes hebben waarin het prominenter aanwezig is, en periodes waarin het meer sluimert op de achtergrond.

Nu ben ik zelf sowieso niet zo’n fan van het tot op de letter analyseren van de verschillende benamingen, omdat ik daarbij steeds weer tot de conclusie kom dat termen de lading niet dekken, er ook geen andere term is die die lading wel dekt en ik uiteindelijk dus zonder termen kom te zitten. Mocht je denken “Heb je zo hard termen nodig dan? Je kunt toch ook zonder hokjes?”… Yeah, dat dacht ik ook. Daar volgt nog wel een blogpost over, waarschijnlijk.

Al deze gedachten zoemen door mijn hoofd als ik weer ‘ns tot de conclusie kom dat onze D/s in onze prioriteitenlijst het gevecht met andere zaken als studie, werk en huis verloren heeft. De benaming 24/7 is wel leuk omdat het globale idee overkomt, maar de realiteit is (voor mij i.i.g.) dat het échte 24/7-D/s idee wel leuk is, maar in de praktijk een stuk moeilijker dan het misschien klinkt. Het daadwerkelijk vasthouden van die ‘kleine’ dingen, en dat week na week, ondanks alle andere dingen in je leven? Ik vind het een uitdaging.

Dan heb je natuurlijk de alternatieve benamingen die ik ook langs heb zien komen. Een voorbeeld daarvan, welke ik al op meerdere fora heb gezien, is een 23/7 of een 24/6, waarbij het dus niet elk uur zou zijn, of niet elke dag. Op die manier kun je veel varianten maken, maar ik vraag me persoonlijk af wat het bijdraagt. Als ik zeg dat ik een 23/7 heb, ga ik me zelf afvragen welk uur dat elke dag is, waar we geen D/s hebben. Bij 24/6 het zelfde verhaal met een dag. Ik denk dus dat waar het op neer komt, is dat die termen relatief zijn, en niet zo vreselijk letterlijk genomen moeten worden. Sure, ik hoor altijd lager te zitten en liggen, maar in m’n slaap kruip ik vast wel ‘ns omhoog waardoor ik niet meer lager lig. Moet ik dan een leuke variant maken op de naam om dat duidelijk te maken?

Da’s ieders eigen keuze denk ik, maar ik merk dat ik het niet praktisch vind. Als ik 24/7 (of in ons geval TPE) zeg, snappen mensen wat ik bedoel. Ze snappen wat de insteek van onze relatie is; wat het doel is waar wij naartoe werken, wat wij graag zouden willen bereiken in onze D/s, et cetera. Het geeft zelfs een idee van waar wij ons prettig bij voelen. Daar kan ik allerlei mooie dingen van maken van Not So Total Power Exchange tot Attempting to Achieve a Total Power Exchange en wat je maar kunt verzinnen, maar iedereen snapt met de ‘gewone’ term ook wel wat ik bedoel. Ik kan ook nog M/s oftewel Master/slave gebruiken, wat ik zelf ook passend vind, maar wat in Nederland weer minder gebruikt en minder bekend is. Daardoor veroorzaakt het dus weer problemen in de communicatie, want mensen lezen het en vragen zich af “Wat bedoelt ze dáár nu weer mee?” Dat probleem heb ik met termen als 24/7 en TPE niet. Dat een 24/7 niet compleet 24/7 is, en een TPE niet compleet Total, lijkt mij geen belemmering in de communicatie.

Ik blijf dus maar gewoon bij de naampjes zoals ze zijn, en als mensen meer willen weten over mijn relatie, leg ik dat met liefde uit. Gaat het puur om wat ik ongeveer uitspook, dan werkt het algemene naampje ook wel. Zolang anderen maar snappen wat ik bedoel, is het m.i. prima: de boodschap komt over. En daar gaat ’t om!

Bondage

Vanaf het begin dat ik met Fragile Tension speel zijn we bezig geweest met bondage en bewegingsrestrictie. In eerste instantie gewoon door vast te zitten met boeien of een simpel touwtje, maar dat groeide later steeds meer uit tot meer.
We hebben heel veel geleerd van touwmeets van touwtjes en het leren van anderen qua knopen. Daar zijn we ook een tijd intensief mee bezig geweest. Thuis vooral veel simpelere bondage (ook door gebrek aan suspensionpunt), maar vooral op feesten of meets vaak uitgebreide bondages, vaak (semi)suspensions.

Ik heb in het begin moeten leren communiceren over wat wel kan in bondages en wat niet. Sowieso het aanvoelen of iets goed voelt of dat het heel snel gaat knellen is erg handig als je dat weet als sub. Daarnaast hebben we best wel moeten zoeken naar houdingen in suspensions die voor mij goed vol te houden zijn. Met veel proberen en meedenken van anderen is dat aardig gelukt.

Inmiddels heb ik al zeker anderhalf jaar niet meer in een zware bondage gezeten. Als eerste natuurlijk doordat we überhaupt minder zijn gaan spelen en op feestjes kwamen doordat ik ziek werd. Maar ook omdat mijn lichaam simpelweg minder kan. Mijn spieren zijn veel minder getraind (voor zover ze het hiervoor waren) en mijn conditie is slecht. Niet de beste omstandigheden om in zware houdingen vast te zitten. Toch blijft het leuk om vast te zitten en dan maar wat minder vermoeiende houdingen. Dat is soms ontzettend zoeken, maar wel erg fijn als het dan lukt.

Toch zou ik graag weer eens in een suspension of semisuspension vast zitten, toch een heel ander gevoel en erg leuk. Wel een leuk doel om naar toe te werken, dit weer kunnen. ;-)

Internet

Doordat Sabrina een tijdje geleden schreef over een virtuele familie op fora ben ik gaan nadenken over hoe ik internet, fora en contacten daar vandaan zie. 

Ik zit op dit moment ontzettend veel achter de computer, soms zelfs iets te veel naar mijn zin. Door mijn vermoeidheid is soms iets anders doen lastig. Ik lees ook regelmatig een boek, maar dan val ik vaak in slaap. Grotere activiteiten in huis of daarbuiten zijn vaak te vermoeiend, dus dan toch maar achter die pc. Na bijna een jaar thuis heb ik nog steeds geen leukere en zinnigere activiteit gevonden voor dit soort momenten.

Naast dat een computer gewoon een soort afleiding is speelt ook een deel van mijn sociale leven online af. Ik kom op meerdere fora, waar ik weliswaar vooral lees, maar toch ook veel post. Ik gebruik msn en skype voor contact met vrienden, ben lid van fetlife en ben ook nog moderator op SamariuM. 

Inmiddels heb ik vooral via SamariuM een hoop mensen leren kennen waarvan een deel ik ook bevriend mee ben geraakt. Op mijn bruiloft was het grootste deel van de aanwezige vrienden bdsmers en daar weer het grootste deel van ken ik via SamariuM. Deze mensen ga ik mee naar bdsmfeestjes of organiseer(de) ze met hen, ik ga er lekker wat eten, we doen een bordspelletje, spelen D&D, van alles wat ik met wie dan ook kan doen. Tenminste, afgezien van de gesprekken over seksualiteit en bdsm en de feestjes. Dit deel ik niet zo snel met een studievriendin. Die zijn ook wel op de hoogte van wat ik doe, maar dan praat ik er toch wel anders over. 

Jaren geleden kon ik een naam geven aan mijn bdsmgevoelens doordat er op het vivaforum (of all places) een topic over sm was. Daar kwamen veel mensen die op wandering spirits chatte en daar ben ik na maanden meelezen ook beland. Vrij snel erna op een meet beland en via die chatbox ook meerdere mensen leren kennen met wie ik heb gespeeld, bevriend ben (geweest) of gewoon leuke gesprekken kon voeren. 

Later chatte ik weinig en kwam ik op het forum van SamariuM terecht en kort erna ook op de jongerenfeesten. Daar voelde ik me toen meer thuis, vooral doordat ik chatten minder leuk vond als fora. Toch blijft wandering spirits een site waar ik regelmatig mee lees of post op het, nu wel bestaande, forum en waar ik als eerste een plekje kon geven.

Toen ik ziek werd heb ik dat op beide sites besproken en ontzettend veel troost kunnen krijgen door al die mensen die met me meeleefden. Sommigen die ik goed kende, sommige die ik niet of nauwelijks kende. Het is soms ontzettend fijn om je verhaal kwijt te kunnen en te merken hoeveel mensen er met je meeleven. In dat opzicht kan ik me bij Sabrina's omschrijving van een virtuele familie wel aansluiten. Fijn dat er op die manier ook contacten zijn die er voor je zijn op een bepaalde manier. Het voelt goed. :-)

Geaardheid

Geaardheid is iets waar regelmatig over geschreven wordt op verschillende bdsm-fora. Geaardheid is voor mij niet iets wat in hokjes te proppen valt. Ik zie het meer als een glijdende schaal met allerlei mogelijkheden er tussen. Voor mij valt mijn geaardheid uiteen in meerdere delen.

Als eerste de meest gebruikte manier om geaardheid aan te duiden. Ben je hetero of homoseksueel of iets er tussen in. Ik noem mezelf biseksueel. Ik zou mezelf niet helemaal in het midden van de schaal zetten, maar toch wel dicht erbij. Ik merk dat ik in de praktijk een voorkeur voor een relatie met een man heb, maar of dat niet ook deels komt doordat dit normaler en geaccepteerder is weet ik niet. Ik heb weleens een kortdurende relatie met een vrouw gehad, maar dat is door andere omstandigheden nooit een langdurige relatie geworden. Daarnaast heb ik heel regelmatig seks gehad met vrouwen. Dit is voor mij ook iets wat ik belangrijk of prettig vind dat ik de mogelijkheid heb hiertoe binnen mijn relatie. In de praktijk gebeurt er niet eens zo vaak iets mee, maar de rest van mijn leven die kant van mezelf negeren zou niet goed voelen.

Dit brengt me meteen tot een volgend onderdeel van mijn geaardheid: monogamie versus polyamorie. Ook hier zou ik mezelf ergens in het midden zetten, wel dichter bij polyamorie als bij monogamie. Ik gaf net al aan niet volledig monogaam te willen zijn. Daarentegen wil ik ook geen twee gelijkwaardige relaties. Fragile Tension is de enige met wie ik echt wil samenleven en met wie ik bijvoorbeeld ooit kinderen zou willen. Ik sluit niet uit dat ik (of wij of hij) ooit een tweede relatie zou hebben, maar dat zou voor mij wel duidelijk een andere vorm moeten hebben als de relatie die ik met hem heb. 

Je hebt denk ik ook een schaal tussen vanille en bdsm. Ik denk dat er heel veel mensen zijn die een kinky kant hebben of soms een beetje pijn ondergaan of geven leuk of spannend vinden. Toch is het voor hen geen bdsm, maar gewoon iets om in bed mee te spelen. Ik ken ook mensen die alleen van seks kunnen genieten als er een bdsmaspect in voorkomt. Die zitten voor mij volledig aan de bdsmkant van de schaal. Ik zit zelf wel duidelijk aan de bdsmkant. Ik vind het fijn om dit in mijn (seks)leven te hebben en vind het ontzettend leuk om naar bdsmfeestjes te gaan. Ook in bed is het een belangrijk aspect. Toch kan ik ook genieten van lieve en zachte seks op zijn tijd. Maar als ik een keuze moet maken tussen nooit meer harde of nooit meer zachte seks (mmm vreemde woordkeuze) is de keuze heel simpel. Harde seks of bdsm is veel belangrijker.

Dan kan ik voor mij nog een laatste schaal verzinnen die belangrijk is voor mijn geaardheid, namelijk die tussen sub en dominant. Ik ben ooit begonnen als overtuigd sub. Ik wilde onderdanig zijn, pijn ondergaan en gebruikt worden, kortom sub dus. Dit is voor mij nog steeds het belangrijkste deel van dit deel van mijn geaardheid. Toch noem ik mezelf inmiddels switch. Ik ben in de afgelopen jaren steeds een beetje meer gaan domineren en kreeg daar ook langzamerhand steeds meer lol in. Ik heb nog weinig alleen als dominant gespeeld, maar de ervaringen die ik daarmee heb maakte wel dat ik die kant graag verder wil gaan ontdekken. 

Kortom geaardheid is voor mij een heel breed begrip wat in allerlei delen uiteen valt. Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar wat jullie gedachten hierover zijn. 

Eng

Een hele tijd hebben we weinig gepraat over bdsm, gewoon te weinig energie voor en veel andere prioriteiten. Net zoals over andere dingen is het toch wel iets waar het wel soms nodig is om over te praten. Zeker na een periode bijna niet spelen is het soms gewoon fijn en goed de gedachten en gevoelens naar elkaar toe uit te spreken. We zijn dit de laatste tijd weer meer aan het doen. Dit hangt samen met alle andere dingen die langzamerhand steeds weer wat normaler worden.

Toch is alles verre van normaal. Zaterdagavond zaten we samen in de auto en we waren aan het praten over wat we wilden doen of er dingen zijn die we willen gaan ontdekken en zo verder. Ik kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk geen idee meer heb wat ik wil. Ik wil weer subben ja, maar momenteel is bijna alles eng. Eng omdat ik mijn grenzen niet meer ken. Eng omdat ik nauwelijks energie over heb voor dingen. Gewoon eng dus.

Spontaan spelen gaat moeizaam, ik kan mijn energie niet zomaar helemaal gebruiken. Of hij is er al beperkt of ik moet de volgende dag dingen. Dit is in het dagelijks leven al behoorlijk ingewikkeld. Een dag activieiten moet gevolgd worden door een dag weinig doen en dat is moeilijk om soms te plannen en te realiseren, zeker nu er langzamerhand weer meer dingen in mijn agenda komen (sporten, wekelijks iets doen op mijn werk dat soort dingen). Lastig maakt dat wij nooit planners zijn geweest om te spelen. Dat heeft zelfs averechts gewerkt toen we het ooit uit probeerden. Toch is tijd ervoor inplannen de enige manier om te zorgen dat ik en energie heb om te spelen en om te zorgen dat het niet erg is als ik de volgende dag brak ben. Dit is het enge aan mijn energiegebrek.

Het andere wat ik eng vind is het totaal onbekend zijn met mijn eigen grenzen. Ik weet niet meer wat ik kan hebben. Bondages gaan vaak niet goed omdat ze te zwaar zijn. Ik kan niet lang meer staan. Ik weet ook niet wat ik qua pijn kan hebben. Ik vind ineens simpele klemmetjes eng en ik snap het niet eens. Ik kon ze altijd prima hebben en het zijn hele lieve klemmetjes. Toch zijn ze eng, ik weet de grenzen van mijn lichaam niet meer, dus alles is eng geworden.

Ik moet op dit moment dus eigenlijk alles opnieuw ontdekken. Maar ook dat is lastig, doordat ik dingen aan het opbouwen ben veranderd wat ik kan behoorlijk. Daarnaast kan ik het ene moment veel meer als het andere. Het is zoeken en dat is op dit moment eng.

Virtuele Familie

Voor mensen die rondhangen in (BDSM-)communities is het fenomeen virtuele familie misschien al wel bekend, en ik vond het wel een blogpost waard :-).

Zondag ben ik naar een meeting van het Wandering Spirits-forum geweest, een saunameet om precies te zijn. Het was voor mij de eerste keer dat ik naar de sauna ging, en hell yeah dat ik 't eng vond! Niet omdat ik zó vreselijk preuts ben (klein beetje maar! Heus!), maar nou ja, nieuwe ervaring en zo.

Om een lang verhaal kort te maken; ik heb een geweldige dag gehad. Ik heb me niet vaak zó welkom gevoeld als op die meet, en was helemaal gelukkig toen ik weer naar huis ging 's avonds. Tegen één van de andere meetgangers omschreef ik Wandering Spirits toen als mijn familie. Niet m'n echte, maar toch zeker m'n virtuele familie, en één die me heel dierbaar is. Ze begreep toen direct wat ik bedoelde, dus tada! De inspiratie voor deze blog.

Als kinkster ben ik vrij snel in de communities gestuiterd, en daar ben ik nog altijd blij mee. Sure, ook daar heb je wel suckers, eikels en rotzakken, maar er zijn ook veel oprecht lieve mensen, en ik ben er daar een aantal van tegengekomen. Hoe jong, onzeker en bang ik ook was ("Ja maar jullie zijn allemaal eng! Bwaaaaah!"), ik voelde me toch altijd welkom. Inmiddels is het zelfs zo dat ik die mensen echt ben gaan betitelen als mijn virtuele familie, omdat je altijd bij ze terecht kunt. Zelfs je meest persoonlijke problemen kun je in de groep gooien, en iedereen knuffelt je, geeft je advies als je dat wilt, voelt en leeft met je mee en laat je je gal spuien. Heb je serieuze shit, dan staat iedereen je bij, bieden mensen zomaar aan dat je bij hen kan blijven slapen zolang het nodig is (true story!), en zo voort. En dat vind ik prachtig.

Ik ben na menig meeting helemaal blij thuisgekomen, en heb regelmatig tegen Romanticide verzucht "Ze vinden me gewoon lief! Ze vonden het leuk me te zien! Ja echt! Echt waar! Mensen willen mij graag zien!" en was gelukkig. Als er iets gebeurt (mijn loony buurman die wacko gaat, bijvoorbeeld) weet ik nu al dat ik niet alleen sta. Ook in leuke dingen, trouwens. Iedereen leefde mee met onze huizenjacht, en iedereen is yayhappycheer nu we echt een huisje hebben, en da's ook tof!

Waar echte familie tekort schiet, is er dus nog altijd zoiets als virtuele familie. Niet hetzelfde, maar wel minstens even fijn, from time to time. Yay voor virtuele familie!

Negeren

Ik las op een forum (wandering spirits) een discussie over negeren. Naar aanleiding daarvan ben ik gaan nadenken over hoe ik hierover denk.
Ik heb negeren heel lang echt niet gewild. Ik was heel bang voor het gevoel van buitengesloten worden. Dit gevoel ken ik uit een pestverleden en dat ligt/lag gewoon snel heel erg gevoelig. Ik vond het maar niks om op die manier te spelen.

De angst om echt afgewezen of buitengesloten te worden is er nog wel, maar langzamerhand is dat wel steeds meer verdwenen in mijn relatie. Gelukkig maar, anders was ik daar nooit echt zeker over geworden en dat lijkt me erg moeilijk. Dat die angst verdween wilde niet zeggen dat ik hiermee wilde of kon spelen.
We hebben het er eigenlijk ook gewoon nooit over gehad. Het gebeurde gewoon niet.

Vorige week hadden we een klein spelmoment (spelen kan ik het niet noemen) waarbij ik van Fragile Tension uiteindelijk in de hoek moest staan en een (korte) periode genegeerd werd. Ik zat te klooien en heb geen idee meer wat ik precies verkeerd deed, maar dat was in ieder geval het effect. Ik merkte dat ik genegeerd worden niet leuk vond, wat de bedoeling was, maar ik werd er niet bang of onzeker door. Het klopte op de een of andere manier.
Negeren blijft iets waar ik me heel kwetsbaar in voel, maar met voldoende vertrouwen en een duidelijke aanleiding kan het tegenwoordig dus wel.

Ik denk overigens niet dat een andere dominant dit bij mij zou kunnen doen. Juist door die kwetsbaarheid erin. Dat kan ik niet met iemand met wie ik het vertrouwen dat tussen FT en mij is niet heb. Ik sluit niet uit dat ik dat ooit zou kunnen, maar voordat ik zo ver ben, ben ik wel heel veel stappen verder.

In de bewuste discussie op het forum ging het over een dominant en sub die elkaar alleen nog maar online kenden waarbij de dominant besloot na een plagerig gesprek tot een contactstop tot de eerste afspraak anderhalve week later. Ik zou dat absoluut niet kunnen en willen en dat zou ook een reden zijn om de bewuste afspraak af te zeggen. Zo zou ik niet het vertrouwen hebben dat ik nodig heb om met iemand te gaan spelen.
In de desbetreffende discussie was dat ook voor vrijwel iedereen het geval. Of in ieder geval, iedereen  had zijn twijfels bij deze actie en zou zich er niet prettig bij voelen.

Ik merk in die discussie en mijn eigen beleving dat negeren eigenlijk een hele heftig spelvorm is. Het komt zonder er over na te denken niet zo over. Het klinkt zo simpel, maar is het verre van.

Ritmische vibrator.

Ik kwam net ergens een link tegen voor een muziekgestuurde vibrator. Het ritme van de muziek die je op je Ipod/Iphone afspeelt wordt gebruikt om het ritme van de trilling de vibrator aan te geven. Je kan hem geloof ik ook zonder muziek gebruiken. Ik vind hem wel grappig. :-)

Ik kwam hem overigens op 1 day fly tegen als de dagaanbieding van vandaag.

Ziek zijn en bdsm

Ik heb even moeten nadenken of ik deze blog wil schrijven. Het is een onderwerp wat mij heel erg bezighoud, maar wel ook iets is wat best persoonlijk is. Toch ga ik hier over schrijven.

Ik schreef in mijn kennismakingspost al dat ik kanker heb. Ik heb chemokuren en bestralingen gehad en ben met dat laatste nu 2 weken klaar. Allemaal vrij kort dus nog.
Sinds ik ziek ben zijn er best wat dingen in onze relatie veranderd. Fragile Tension was en is degene die alles meemaakte, als ik heel ziek was, me rot voelde, me juist lekker voelde, echt alles. Zonder hem had ik deze periode niet zo doorgekomen. Alles in huis zelf doen kon (kan) ik simpelweg niet. Hij was niet alleen mijn partner, maar verzorgde me ook. Niet in de zin van hulp met aankleden ofzo, maar wel degene die het huishouden doet, vaak voor me rijdt als ik ergens heen wil, kookt en er gewoon altijd is als ik een knuffel nodig heb.

Dit alles heeft alleen ook wel invloed op het D/s stuk van onze relatie. Juist omdat er zo veel gebeurd ben je vaak gewoon niet met bdsm bezig. Mijn hele leven heeft de afgelopen 9 maanden in het teken van ziek zijn gestaan. Dan zijn andere dingen niet zo belangrijk. De liefde zit gewoon goed. We hebben niet voor niets besloten te gaan trouwen, maar er veranderen wel dingen. Prioriteiten liggen anders.

Ook werd ik tijdens de behandelingen heel erg geleefd door het ziekenhuis. Chemo's was naar het ziekenhuis en je in de loop van de dag (hoe meer zakken er door het infuus stroomden) zieker voelen worden. Een dag of 3/4 echt ziek (vergelijkbaar met iets tussen een zware kater en griep). Dan knapte ik weer een beetje op en na een goede week (iets meer) moest ik weer naar het ziekenhuis en begon deze cyclus weer opnieuw. Dit in combinatie met leefregels die varieerden van infectiegevaar uit de weg gaan tot een ander toilet gebruiken, omdat chemo in urine zit en dit slecht voor gezonde mensen is maakt dat je hele leven op z'n kop staat.
De periode van bestraling was vooral intensief. Vier weken lang, 5 dagen per week naar het ziekenhuis. Mijn keel die pijn deed (soort verbrand gevoel) door bestraling in mijn hals en licht verbrande huid (zonnebrand idee). Het was gewoon vermoeiend, maar lang niet zo zwaar als de chemo's.
Als je leven zo op z'n kop staat is bdsm niet iets waar je aan denkt, tenminste wij niet echt. Aan de andere kant is de behoefte er ergens wel, juist omdat het iets is wat we beiden prettig vinden. Ingewikkeld dus.

Als je veel ziek en vooral heel veel moe bent is spelen niet vanzelfsprekend. Veel energie gaat gewoon naar andere dingen en veel dingen die vroeger konden, kunnen nu niet meer. Juist de vermoeidheid maakt dingen lastig. Ik ben snel uitgeput, soms zonder reden, soms gewoon omdat mijn conditie erg slecht is. Dan zijn veel dingen qua spel gewoon lastiger.
Daarnaast moet ik in alles in mijn leven heel goed plannen, ook dit. Ik kan mezelf niet zomaar uitputten, dan kost me dat soms dagen om me weer een beetje goed te voelen. Dat beperkt ook, spontaniteit is er soms af. We zijn nooit echt planners geweest qua spelen en eigenlijk moet dat nu wel, is wennen en raar.

Inmiddels merk ik dat we weer een beetje aan het opbouwen zijn. We gaan weer wat vaker naar feestjes (ook voor de bestralingen al) en de kleine dingetjes komen weer wat vaker terug. Erg fijn om te merken, hoewel het ook zoeken blijft.

Ik vermoed dat dit onderwerp nog wel vaker me bezig zou houden en dat dit onderwerp vast vaker besproken zal worden. Wordt vervolgd met nieuwe ontwikkelingen dus.