Stuiteren!

Het gebeurt me niet vaak, zeker het afgelopen jaar niet, maar op dit moment stuiter ik. Ik word moe van mezelf, elk klein dingetje roept de hoop tot spelen op en ik ben geneigd om gewoon op mijn knieën op de grond voor Fragile Tension te gaan zitten. Wie mij kent weet wel ongeveer hoe veel dat zegt en hoe weinig ik dat uit mezelf wil doen.

Woensdag kreeg ik een nieuwe boeienset binnen. Eindelijk goede boeien in plaats van dingen waar ik last krijg van nikkelallergie door gebrek aan voering! Waarop ik de opmerking kreeg dat ik pas naar beneden mocht als ik al die dingen om had. Oftewel ik heb een groot deel van de avond met boeien (en collar) omgelopen. Normaal kan ik dat prima zonder ook direct meer te willen, maar die avond niet. Erg vervelend op het moment dat ik ondertussen te moe was om te spelen.

Gisteren waren we bij een vriendin die al ongeveer een half jaar een blinddoek voor me zou maken. Die was eindelijk af en moest natuurlijk even geprobeerd worden om te kijken of hij goed paste. Meteen weer subbig. Geen ramp, maar ik ben gewoon niet gewend zo heftig op dingen te reageren.

Ergens vind ik het ook wel prettig. Stuiteren betekent ook energie over hebben voor normale dingen en niet alleen maar moe zijn voor spelen of dit soort gevoelens. Onhandig is het wel, maar toch voelt het toch wel weer fijn dat dit soort dingen gebeuren.

Inmiddels staat overigens wel voor dit weekend afspraak om te spelen, dus ik hoop na het weekend van het stuiteren af te zijn. Ben ik weer wat rustiger....