Puntkomma

Gisteren zat ik met vrienden te praten over internetdaten. Vooral op bdsmgebied, omdat dat het meest bekend is voor ons, maar eigenlijk een beetje in het algemeen.

We waren het er over eens dat vrouwen het sowieso veel makkelijker hebben dan mannen om een one-night-stand te scoren. Als zij 100 mannen aanschrijven of ze zin hebben in seks zal, volgens ons minimaal de helft hierop in gaan. 

Een foto van vrouwelijke geslachtsdelen bijvoegen zal ook minder slecht effect hebben als een foto van de mannelijke geslachtsdelen naar vrouwen. Voor M (man) was dit echter absoluut geen succesfactor, hij zou hier absoluut niet positief op reageren en zich afvragen wat er boven die geslachtsdelen zit en vooral de bijbehorende intelligentie. 

Nou lijkt mij voor een one night stand intelligentie niet de meest belangrijke factor, maar voor  hem was het toch wel een positieve eigenschap.

Hij zou vooral blij zijn als hij een mailtje krijgt waarin de puntkomma ( ; ) correct gebruikt wordt. Een vrouw zou hiermee al bonuspunten krijgen. Daarna was pas het lijf interessant voor hem. 

We kwamen gisteren alleen wel tot de conclusie dat we ook niet precies konden aanduiden wanneer je een ; correct gebruikt. Ik heb het inmiddels opgezocht.

Je gebruikt de ; op het moment dat de schrijver wilt laten zien dat twee zinnen nauw met elkaar samenhangen. Op die plek zou je ook een . kunnen schrijven. Waarom de zinnen met elkaar samenhangen kan variëren; dit kan een tegenstelling zijn, maar ook extra informatie geven of de voorgaande zin verder uitwerken.

Daarnaast kan je een ; gebruiken bij lange opsommingen. Vooral als een opsomming al komma's bevat wordt de puntkomma gebruikt. (bron: taalwinkel)

Dit om nooit meer te vergeten en wie weet krijgt M er wel een leuke internetdate door die de ; wel correct kan gebruiken. 

Zoektocht

Op SamariuM heb ik vanochtend gereageerd op een discussie waarin een onderdanige man vraagt of we zoektips hebben om een meesteres te vinden. Op de een of andere manier blijven er mannen zijn die denken dat als ze maar zoveel mogelijk vrouwen benaderen ze vast wel een meesteres zullen vinden.

Ik krijg met op fetlife en bdsmzaken regelmatig berichtjes van mannen die op zoek zijn en me interessant vinden, waarom, dat vertellen ze er nooit bij. Het is me ook meer dan eens gebeurd dat zo'n berichtje op een forum door iemand anders werd gepost die hem ook had gekregen.

Sinds ik me profileer als switch heb ik nog veel meer berichtjes gekregen, hoewel de dominante mannen ineens minder vaak berichtjes sturen. Nou vind ik dat sowieso niet zo erg, omdat ik als sub niet zomaar met een ander zal spelen. Als dat gebeurt zal dat eerder met een bekende zijn en niet met een vreemde. Toch vind ik het een opvallende verandering. Mannelijke subs reageren kennelijk op alles wat weleens domineert, mannelijke dominante alleen op vrouwen die zeggen onderdanig te zijn. Tenminste...als het om mensen gaat die at random berichtjes sturen naar vrouwen.

Mannen (of vrouwen) die zich bij voorbaat al onderdanig aan me opstellen vind ik eigenlijk zonder uitzondering niet leuk. Ik ga er dan meteen van uit dat ze dat bij al die andere vrouwen die zich classificeren als dominant ook doen. Iemand die zich op het forum slaaf *** noemt, onderdanige groetjes doet of at random berichtjes stuurt waarin hij meldt op zoek te zijn, zijn meteen niet interessant.

Wat ik wel interessant en leuk vindt zijn mensen die de moeite nemen mij te leren kennen. Mensen die een persoonlijkheid hebben, die meer interesses hebben als een meesteres vinden. Iemand die de moeite neemt mijn profiel te lezen en daarop een reactie stuurt met iets dat hem/haar op is gevallen. Eigenlijk vooral mensen die het leuk vinden iets te laten horen zonder dat ze meteen verwachten dat ik met ze ga spelen.

Mijn laatste jongerenfeest

Het is midden in de nacht, ik ben ontzettend moe en ik kan niet slapen. Nou is dat in mijn geval niet zo bijzonder (het gebeurt me zeker 2 keer per week), maar lastig is het wel. Ik ben dus maar even uit bed gegaan en zit nu op de bank met de laptop en een kat op schoot.

Gisteren (zaterdag dus) mijn laatste jongerenfeest als lid van het feestteam gehad. Ik heb het volgens mij vaak gezegd, maar toch herhaal ik het hier even, het is raar. Na 4 jaar vrijwilliger geweest te zijn te stoppen als teamlid. Vier jaar lang samen met anderen een ontzettend leuk feest neergezet. Vier jaar lang vriendschappen opgebouwd door die feesten. In vier jaar tijd het feest zien groeien naar een feest met 100 man met nog een ruime reservelijst. Vier jaar lang succesvol (ok soms iets minder) samengewerkt.
Ik blijf nog wel betrokken bij SamariuM als moderator, dus ik vertrek daar nog niet helemaal, maar het voelt wel als een afsluiting.

De beslissing om te stoppen heeft met twee dingen te maken. Als eerste met het feit dat ik na vier jaar me hiervoor inzetten ik het ook fijn vind om weer als bezoeker naar feestjes te kunnen. Ik heb dit lang gedaan en dat is nu genoeg. Wat mijn beslissing heeft versneld is mijn gezondheid. Ik ben lichamelijk niet in staat om feesten te draaien. Anderen inwerken en aanwijzingen geven kan ik prima, online meedenken ook, maar ik kan een groot deel van de taken simpelweg niet, zeker niet in combinatie met de reis naar Amsterdam. Ik verwacht dit voorlopig ook nog niet te kunnen. Dit ook omdat ik hopelijk binnen nu en een paar maanden ook weer kan beginnen met werken. Dan is een heel vermoeiend weekend nog minder goed te doen.

Het feest begon voor het team chaotisch. Er waren een aantal mensen te laat en dat gaf best wat onrust. Uiteindelijk wel een vrij rustig feest. Ik heb veel met allerlei mensen zitten kletsen, deels bekenden, maar ook een aantal onbekenden. Er werd aan alle kanten redelijk gespeeld, maar ook niet overdreven druk. Gewoon gezellig en ontspannen. Zo als een jongerenfeest voor mij hoort te zijn.
Ik werd door Minx op het podium geroepen en kreeg van het team een saunabon en een bos bloemen. Ga ik zeker van genieten. Daarna ontzettend hard applaus waar ik zelfs een beetje verlegen van werd. Dank jullie wel voor alle waardering!

Feestteam, bedankt voor alle leuke momenten en de samenwerking. Keep on going! Bezoekers, jullie maken de feesten, geniet ervan en hou ze net zo gezellig als in de afgelopen jaren.

Tot ziens! (ook op de feesten natuurlijk)

Dominantie

Ik zat te denken over wanneer ik iemand als dominant kan zien. Ik heb al eerder geschreven over hoofdlettergebruik of iemand aanspreken met Meester. Dit soort dingen doet me allemaal vrij weinig.

Wat me ook weinig doet is iemand die beweert een Natuurlijke Dominant te zijn. Lekker vaag begrip. Het zegt me weinig. Iemand heeft de behoefte om te domineren, iemand vind het leuk en het past bij hem, anders zou je het simpelweg niet doen. Misschien denk ik er wel te makkelijk over, maar ik zie niet zo hoe je onnatuurlijk dominant kunt zijn. Als je dit wilt kan je een hoop leren en je weg erin vinden, denk ik.

Ook dominantie halen uit regeltjes is voor mij niet echt de manier die bij me past. Ik heb geen behoefte om te moeten vragen of ik naar de wc mag of dat ik op de bank mag zitten. Ik kan me best voorstellen dat ik dit een avond of een weekend leuk kan vinden, maar altijd zou voor mij niet werken. Op de een of andere manier leggen dat soort regels mij druk op die me meer stress bezorgd. Ik heb ondanks dat twee regels, ik mag niet slaan en moet vragen om klaar te komen. Dit zijn voor mij alleen wel regels die werken, omdat ik er niet de hele dag aan hoef te denken. Nou kan ik me voorstellen dat andere regels ook zouden wennen, maar op dit moment werkt dat voor mij niet.

Wat voor mij wel werkt is het laten merken dat je boven me staat. Me mezelf klein laten voelen. Dit is een houding die iemand zal moeten hebben en iemand zal behoorlijk zeker in zijn schoenen moeten staan om dit te kunnen. Ik geef me niet zomaar over. Als ik me eenmaal heb overgegeven is dit wel duidelijk en zal ik niet echt rellen. Ik daag soms uit en heb het soms nodig om iemand weer als meerdere te voelen, maar ik zal iemand niet meer uit die positie proberen te drukken.

Lichamelijk sterker zijn en overweldigd worden kan voor mij ook werken. Het gevoel geen keus meer te hebben, maar gewoon doen wat hij (of een enkele keer zij) zegt. Ook op deze manier kan iemand heel goed mijn subbigheid triggeren.

Iemand kan voor mij een een uitstraling hebben die kan triggeren, of een opmerking maken die datzelfde doet. Dan zal ik niet instant subbig zijn, maar het is wel een goed uitgangspunt om met iemand te gaan spelen.

Ik kan misschien nog wel meer dingen verzinnen waar voor mij dominantie in zit, maar ik geloof dat dit de dingen zijn die voor mij het belangrijkst zijn.

Het nut van hokjes

Het onderwerp ‘hokjes’ is misschien maar zijdelings verwant aan BDSM, toch merk ik dat het een onderwerp is wat vaak langskomt in discussies. Enerzijds mensen die proberen alles in hokjes te stoppen, anderzijds ook mensen die roepen “Ik doe niet aan hokjesdenken”, en alles er tussenin. Zelf denk ik dat de gulden middenweg in deze de juiste is, of dat is voor mij in ieder geval wel zo. Vandaar dus een blogpost over hokjes en alles daaromheen.

Ik ben zelf ook een tijdje aanhanger van de ‘ik hou niet van hokjes’-beweging geweest. Ik ervoer hokjes als benauwend, vond ze maar vervelend en legde liever met alles uit wat ik bedoelde. De enige hokjes die ik gebruikte, waren basics als ‘vrouw’ en ‘sub’. Verder legde ik liever uit hoe ik dingen zag, dan dat ik hokjes gebruikte.

Tot ik tot de conclusie kwam dat die hokjes ook best handig kunnen zijn, in communicatie bijvoorbeeld. Wil ik op een forum iets posten over mijn visie op een onderwerp, dan kan het soms nodig zijn om mijn referentiekader een beetje te laten zien. Dan kan ik zeggen dat Romanticide en ik een TPE hebben, of een lifestyle D/s. Ik kan ook zeggen dat we een D/s hebben waarin hij de macht heeft om over elk aspect van mijn leven te beslissen, en dat hij die macht altijd en overal heeft, dat we etc. Als ik moet kiezen, weet ik wel welke van de twee ik prettiger vind: ik gebruik liever een hokje dat voor mij dicht genoeg komt bij de realiteit, en dat genoeg informatie geeft aan de lezer in kwestie.

Een ander onderwerp waarin ik dit weekend nog merkte hoe fijn hokjes zijn, is klein zijn. Ik heb verschillende soorten ‘klein zijn’, die allemaal duidelijk anders zijn. Wanneer Romanticide en ik praten over onze D/s, over spelen, over hoe ik mijn onderdanigheid ervaar, dan is het vaak nodig om uit te leggen vanuit welk idee van ‘klein’ ik redeneer. Ik kan dan uitleggen dat ik de soort klein bedoel waarin ik bescherming zoek, naar hem op kijk en me bij hem wil verstoppen, of ik kan zeggen dat ik de soort klein bedoel waarin onze DaddyDom-trekjes naar boven komen. Omdat Romanticide iemand is die moeite heeft met naampjes, heb ik een tijdje geprobeerd het eerste te doen, met veel verwarring als gevolg. Ik gebruik derhalve tegenwoordig een aantal stickers als betiteling van de soort klein die ik bedoel, en ondanks zijn aversie tegen die stickers, begrijpt hij me wel. Hij geeft me gelukkig de ruimte om die stickers te gebruiken, en ik heb gemerkt dat onze communicatie daardoor een stuk makkelijker is.

Voor mezelf bieden hokjes ook een hoop duidelijkheid. Ik weet precies hoe ik verschillende zaken ervaar, maar het in hokjes plaatsen van die dingen, creëert een hoop orde in mijn hoofd. Weten dat ik niet houd van machtsuitwisseling met wederzijdse instemming waarbij de mate van macht aan weerszijden van de balans wisselt, met aspecten van pijn, vernedering en bondage erin, maar gewoon van BDSM, is voor mij heel prettig. Op diezelfde manier geldt dat ook voor de activiteiten binnen BDSM waar ik blij van word. Als ik weet in welk hokje ik ze kan plaatsen, kan ik er bijvoorbeeld ook meer informatie over vinden. Best handig dus!

Het benauwende ervaar ik nog wel ‘ns, maar dat is voornamelijk in twee situaties. Hokjes zijn niet fijn wanneer iemand anders je in een hokje dwingt waar jij je niet goed bij voelt. Dat heb ik bijvoorbeeld wanneer mensen gaan roepen “Ohh, jij bent toch zo’n relsub!”; een uitspraak over mijn BDSM-beleving en over hoe ik ben als sub, zonder mij als sub te kennen. Vaak zijn dat soort uitspraken gedaan op basis van één of twee situaties, en dan is het benauwend omdat het niet klopt met hoe ik dingen zelf ervaar. Wanneer dat gebeurt, snap ik best dat mensen zeggen niet van hokjes te houden.

De andere situatie waarin ik heel duidelijk niet blij word van hokjes, is wanneer de hokjes zodanig ontoereikend zijn, dat ik geen passend hokje kan vinden. Dat heb ik dan weer met sub/switch/Dominant: ze passen allemaal niet helemaal voor mij. Ik weet weliswaar wel dat ik niet Dominant ben, maar omdat ik mijn subkant als thuiskomen voel waar ik eens in de zoveel tijd als uitstapje wel ‘ns wil switchen, passen beide stickers voor mij niet goed. Zou ik mezelf een switch noemen, dan voelt het alsof ik te veel nadruk leg op mijn D-kant en te weinig op mijn subkant, maar noem ik mezelf een sub, dan negeer ik die Domkant die er ook ergens zit.

Mijn hokjeshaat is dus wel verdwenen. Ik vind nog steeds dat je hokjes niet overmatig moet gebruiken, maar ze geven wel duidelijkheid, structuur en ze maken communicatie een stuk makkelijker. Zonder hokjes zou ik veel langer bezig zijn om dezelfde boodschap over te brengen, maar te veel hokjes is ook weer niet fijn. In het algemeen ga ik dus toch maar voor hokjes, dan snap ik mezelf een stuk beter ;-).

Hoe 24/7 is 24/7?

De term 24/7 is redelijk algemeen bekend binnen de BDSM-scene als naam voor een D/s-relatie die altijd doorloopt (24 uur per dag, 7 dagen per week dus). Het is een onderwerp wat mij lang heeft bezig gehouden en waar ik nog steeds veel over nadenk, mede omdat onze D/s toch ook altijd doorloopt. Nu ik heel erg druk ben met mijn studie en we ook nog een huis kopen (sorry iedereen, daarom zo weinig van mijn hand de laatste twee weken), dreigt de D/s weer naar achteren te schuiven, en daarmee ook de goede stappen die we aan het zetten waren. Dat deed mij nadenken over hoe 24/7 een 24/7 D/s eigenlijk is. Met die term bedoel je immers ‘altijd’, maar loopt zo’n D/s ook echt altijd? En zo niet, moet je dan maar andere termen gebruiken?

Mijn eigen ervaring leert me dat het antwoord niet zo eenduidig is als ja of nee. Het hangt er namelijk ook weer vanaf hoe je D/s definieert. Zie je D/s als de echte macht, zonder dat er veel uitingen bij hoeven te lopen? Wat bij ons bijvoorbeeld wel doorloopt, is wie er hoger in de food chain staat, wie uiteindelijk het laatste woord heeft in beslissingen, de ‘grote’ dingen. Ik vraag Romanticide nog steeds toestemming als ik iets wil kopen, en als hij zegt dat iets gaat zoals hij dat wil, dan is dat ook zo. Roept hij bijvoorbeeld dat ik zaterdag dat en dat shirtje aan moet met die ene rok, dan heb ik daar nog steeds naar te luisteren.

Reken je echter ook de ‘kleine’ dingen onder D/s, bijvoorbeeld het toestemming vragen om te slapen of altijd op de grond zitten, dan is het al weer een ander verhaal. Die dingen zouden we graag altijd vasthouden, maar Romanticide vergeet het wel eens, ik vergeet het wel eens, en daarmee gebeurt het weinig wanneer we heel druk zijn. Ik mag gewoon naast hem op de bank ploffen (al wacht ik wel tot hij aangeeft dat ik mag gaan zitten) en ik donder na alweer een hele lange dag regelmatig in slaap zonder daar netjes toestemming voor te hebben gekregen. Als je D/s heel strikt wilt nemen, zou je dus kunnen stellen dat onze D/s niet 24/7 is omdat we periodes hebben waarin het prominenter aanwezig is, en periodes waarin het meer sluimert op de achtergrond.

Nu ben ik zelf sowieso niet zo’n fan van het tot op de letter analyseren van de verschillende benamingen, omdat ik daarbij steeds weer tot de conclusie kom dat termen de lading niet dekken, er ook geen andere term is die die lading wel dekt en ik uiteindelijk dus zonder termen kom te zitten. Mocht je denken “Heb je zo hard termen nodig dan? Je kunt toch ook zonder hokjes?”… Yeah, dat dacht ik ook. Daar volgt nog wel een blogpost over, waarschijnlijk.

Al deze gedachten zoemen door mijn hoofd als ik weer ‘ns tot de conclusie kom dat onze D/s in onze prioriteitenlijst het gevecht met andere zaken als studie, werk en huis verloren heeft. De benaming 24/7 is wel leuk omdat het globale idee overkomt, maar de realiteit is (voor mij i.i.g.) dat het échte 24/7-D/s idee wel leuk is, maar in de praktijk een stuk moeilijker dan het misschien klinkt. Het daadwerkelijk vasthouden van die ‘kleine’ dingen, en dat week na week, ondanks alle andere dingen in je leven? Ik vind het een uitdaging.

Dan heb je natuurlijk de alternatieve benamingen die ik ook langs heb zien komen. Een voorbeeld daarvan, welke ik al op meerdere fora heb gezien, is een 23/7 of een 24/6, waarbij het dus niet elk uur zou zijn, of niet elke dag. Op die manier kun je veel varianten maken, maar ik vraag me persoonlijk af wat het bijdraagt. Als ik zeg dat ik een 23/7 heb, ga ik me zelf afvragen welk uur dat elke dag is, waar we geen D/s hebben. Bij 24/6 het zelfde verhaal met een dag. Ik denk dus dat waar het op neer komt, is dat die termen relatief zijn, en niet zo vreselijk letterlijk genomen moeten worden. Sure, ik hoor altijd lager te zitten en liggen, maar in m’n slaap kruip ik vast wel ‘ns omhoog waardoor ik niet meer lager lig. Moet ik dan een leuke variant maken op de naam om dat duidelijk te maken?

Da’s ieders eigen keuze denk ik, maar ik merk dat ik het niet praktisch vind. Als ik 24/7 (of in ons geval TPE) zeg, snappen mensen wat ik bedoel. Ze snappen wat de insteek van onze relatie is; wat het doel is waar wij naartoe werken, wat wij graag zouden willen bereiken in onze D/s, et cetera. Het geeft zelfs een idee van waar wij ons prettig bij voelen. Daar kan ik allerlei mooie dingen van maken van Not So Total Power Exchange tot Attempting to Achieve a Total Power Exchange en wat je maar kunt verzinnen, maar iedereen snapt met de ‘gewone’ term ook wel wat ik bedoel. Ik kan ook nog M/s oftewel Master/slave gebruiken, wat ik zelf ook passend vind, maar wat in Nederland weer minder gebruikt en minder bekend is. Daardoor veroorzaakt het dus weer problemen in de communicatie, want mensen lezen het en vragen zich af “Wat bedoelt ze dáár nu weer mee?” Dat probleem heb ik met termen als 24/7 en TPE niet. Dat een 24/7 niet compleet 24/7 is, en een TPE niet compleet Total, lijkt mij geen belemmering in de communicatie.

Ik blijf dus maar gewoon bij de naampjes zoals ze zijn, en als mensen meer willen weten over mijn relatie, leg ik dat met liefde uit. Gaat het puur om wat ik ongeveer uitspook, dan werkt het algemene naampje ook wel. Zolang anderen maar snappen wat ik bedoel, is het m.i. prima: de boodschap komt over. En daar gaat ’t om!

Bondage

Vanaf het begin dat ik met Fragile Tension speel zijn we bezig geweest met bondage en bewegingsrestrictie. In eerste instantie gewoon door vast te zitten met boeien of een simpel touwtje, maar dat groeide later steeds meer uit tot meer.
We hebben heel veel geleerd van touwmeets van touwtjes en het leren van anderen qua knopen. Daar zijn we ook een tijd intensief mee bezig geweest. Thuis vooral veel simpelere bondage (ook door gebrek aan suspensionpunt), maar vooral op feesten of meets vaak uitgebreide bondages, vaak (semi)suspensions.

Ik heb in het begin moeten leren communiceren over wat wel kan in bondages en wat niet. Sowieso het aanvoelen of iets goed voelt of dat het heel snel gaat knellen is erg handig als je dat weet als sub. Daarnaast hebben we best wel moeten zoeken naar houdingen in suspensions die voor mij goed vol te houden zijn. Met veel proberen en meedenken van anderen is dat aardig gelukt.

Inmiddels heb ik al zeker anderhalf jaar niet meer in een zware bondage gezeten. Als eerste natuurlijk doordat we überhaupt minder zijn gaan spelen en op feestjes kwamen doordat ik ziek werd. Maar ook omdat mijn lichaam simpelweg minder kan. Mijn spieren zijn veel minder getraind (voor zover ze het hiervoor waren) en mijn conditie is slecht. Niet de beste omstandigheden om in zware houdingen vast te zitten. Toch blijft het leuk om vast te zitten en dan maar wat minder vermoeiende houdingen. Dat is soms ontzettend zoeken, maar wel erg fijn als het dan lukt.

Toch zou ik graag weer eens in een suspension of semisuspension vast zitten, toch een heel ander gevoel en erg leuk. Wel een leuk doel om naar toe te werken, dit weer kunnen. ;-)

Internet

Doordat Sabrina een tijdje geleden schreef over een virtuele familie op fora ben ik gaan nadenken over hoe ik internet, fora en contacten daar vandaan zie. 

Ik zit op dit moment ontzettend veel achter de computer, soms zelfs iets te veel naar mijn zin. Door mijn vermoeidheid is soms iets anders doen lastig. Ik lees ook regelmatig een boek, maar dan val ik vaak in slaap. Grotere activiteiten in huis of daarbuiten zijn vaak te vermoeiend, dus dan toch maar achter die pc. Na bijna een jaar thuis heb ik nog steeds geen leukere en zinnigere activiteit gevonden voor dit soort momenten.

Naast dat een computer gewoon een soort afleiding is speelt ook een deel van mijn sociale leven online af. Ik kom op meerdere fora, waar ik weliswaar vooral lees, maar toch ook veel post. Ik gebruik msn en skype voor contact met vrienden, ben lid van fetlife en ben ook nog moderator op SamariuM. 

Inmiddels heb ik vooral via SamariuM een hoop mensen leren kennen waarvan een deel ik ook bevriend mee ben geraakt. Op mijn bruiloft was het grootste deel van de aanwezige vrienden bdsmers en daar weer het grootste deel van ken ik via SamariuM. Deze mensen ga ik mee naar bdsmfeestjes of organiseer(de) ze met hen, ik ga er lekker wat eten, we doen een bordspelletje, spelen D&D, van alles wat ik met wie dan ook kan doen. Tenminste, afgezien van de gesprekken over seksualiteit en bdsm en de feestjes. Dit deel ik niet zo snel met een studievriendin. Die zijn ook wel op de hoogte van wat ik doe, maar dan praat ik er toch wel anders over. 

Jaren geleden kon ik een naam geven aan mijn bdsmgevoelens doordat er op het vivaforum (of all places) een topic over sm was. Daar kwamen veel mensen die op wandering spirits chatte en daar ben ik na maanden meelezen ook beland. Vrij snel erna op een meet beland en via die chatbox ook meerdere mensen leren kennen met wie ik heb gespeeld, bevriend ben (geweest) of gewoon leuke gesprekken kon voeren. 

Later chatte ik weinig en kwam ik op het forum van SamariuM terecht en kort erna ook op de jongerenfeesten. Daar voelde ik me toen meer thuis, vooral doordat ik chatten minder leuk vond als fora. Toch blijft wandering spirits een site waar ik regelmatig mee lees of post op het, nu wel bestaande, forum en waar ik als eerste een plekje kon geven.

Toen ik ziek werd heb ik dat op beide sites besproken en ontzettend veel troost kunnen krijgen door al die mensen die met me meeleefden. Sommigen die ik goed kende, sommige die ik niet of nauwelijks kende. Het is soms ontzettend fijn om je verhaal kwijt te kunnen en te merken hoeveel mensen er met je meeleven. In dat opzicht kan ik me bij Sabrina's omschrijving van een virtuele familie wel aansluiten. Fijn dat er op die manier ook contacten zijn die er voor je zijn op een bepaalde manier. Het voelt goed. :-)

Geaardheid

Geaardheid is iets waar regelmatig over geschreven wordt op verschillende bdsm-fora. Geaardheid is voor mij niet iets wat in hokjes te proppen valt. Ik zie het meer als een glijdende schaal met allerlei mogelijkheden er tussen. Voor mij valt mijn geaardheid uiteen in meerdere delen.

Als eerste de meest gebruikte manier om geaardheid aan te duiden. Ben je hetero of homoseksueel of iets er tussen in. Ik noem mezelf biseksueel. Ik zou mezelf niet helemaal in het midden van de schaal zetten, maar toch wel dicht erbij. Ik merk dat ik in de praktijk een voorkeur voor een relatie met een man heb, maar of dat niet ook deels komt doordat dit normaler en geaccepteerder is weet ik niet. Ik heb weleens een kortdurende relatie met een vrouw gehad, maar dat is door andere omstandigheden nooit een langdurige relatie geworden. Daarnaast heb ik heel regelmatig seks gehad met vrouwen. Dit is voor mij ook iets wat ik belangrijk of prettig vind dat ik de mogelijkheid heb hiertoe binnen mijn relatie. In de praktijk gebeurt er niet eens zo vaak iets mee, maar de rest van mijn leven die kant van mezelf negeren zou niet goed voelen.

Dit brengt me meteen tot een volgend onderdeel van mijn geaardheid: monogamie versus polyamorie. Ook hier zou ik mezelf ergens in het midden zetten, wel dichter bij polyamorie als bij monogamie. Ik gaf net al aan niet volledig monogaam te willen zijn. Daarentegen wil ik ook geen twee gelijkwaardige relaties. Fragile Tension is de enige met wie ik echt wil samenleven en met wie ik bijvoorbeeld ooit kinderen zou willen. Ik sluit niet uit dat ik (of wij of hij) ooit een tweede relatie zou hebben, maar dat zou voor mij wel duidelijk een andere vorm moeten hebben als de relatie die ik met hem heb. 

Je hebt denk ik ook een schaal tussen vanille en bdsm. Ik denk dat er heel veel mensen zijn die een kinky kant hebben of soms een beetje pijn ondergaan of geven leuk of spannend vinden. Toch is het voor hen geen bdsm, maar gewoon iets om in bed mee te spelen. Ik ken ook mensen die alleen van seks kunnen genieten als er een bdsmaspect in voorkomt. Die zitten voor mij volledig aan de bdsmkant van de schaal. Ik zit zelf wel duidelijk aan de bdsmkant. Ik vind het fijn om dit in mijn (seks)leven te hebben en vind het ontzettend leuk om naar bdsmfeestjes te gaan. Ook in bed is het een belangrijk aspect. Toch kan ik ook genieten van lieve en zachte seks op zijn tijd. Maar als ik een keuze moet maken tussen nooit meer harde of nooit meer zachte seks (mmm vreemde woordkeuze) is de keuze heel simpel. Harde seks of bdsm is veel belangrijker.

Dan kan ik voor mij nog een laatste schaal verzinnen die belangrijk is voor mijn geaardheid, namelijk die tussen sub en dominant. Ik ben ooit begonnen als overtuigd sub. Ik wilde onderdanig zijn, pijn ondergaan en gebruikt worden, kortom sub dus. Dit is voor mij nog steeds het belangrijkste deel van dit deel van mijn geaardheid. Toch noem ik mezelf inmiddels switch. Ik ben in de afgelopen jaren steeds een beetje meer gaan domineren en kreeg daar ook langzamerhand steeds meer lol in. Ik heb nog weinig alleen als dominant gespeeld, maar de ervaringen die ik daarmee heb maakte wel dat ik die kant graag verder wil gaan ontdekken. 

Kortom geaardheid is voor mij een heel breed begrip wat in allerlei delen uiteen valt. Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar wat jullie gedachten hierover zijn. 

Eng

Een hele tijd hebben we weinig gepraat over bdsm, gewoon te weinig energie voor en veel andere prioriteiten. Net zoals over andere dingen is het toch wel iets waar het wel soms nodig is om over te praten. Zeker na een periode bijna niet spelen is het soms gewoon fijn en goed de gedachten en gevoelens naar elkaar toe uit te spreken. We zijn dit de laatste tijd weer meer aan het doen. Dit hangt samen met alle andere dingen die langzamerhand steeds weer wat normaler worden.

Toch is alles verre van normaal. Zaterdagavond zaten we samen in de auto en we waren aan het praten over wat we wilden doen of er dingen zijn die we willen gaan ontdekken en zo verder. Ik kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk geen idee meer heb wat ik wil. Ik wil weer subben ja, maar momenteel is bijna alles eng. Eng omdat ik mijn grenzen niet meer ken. Eng omdat ik nauwelijks energie over heb voor dingen. Gewoon eng dus.

Spontaan spelen gaat moeizaam, ik kan mijn energie niet zomaar helemaal gebruiken. Of hij is er al beperkt of ik moet de volgende dag dingen. Dit is in het dagelijks leven al behoorlijk ingewikkeld. Een dag activieiten moet gevolgd worden door een dag weinig doen en dat is moeilijk om soms te plannen en te realiseren, zeker nu er langzamerhand weer meer dingen in mijn agenda komen (sporten, wekelijks iets doen op mijn werk dat soort dingen). Lastig maakt dat wij nooit planners zijn geweest om te spelen. Dat heeft zelfs averechts gewerkt toen we het ooit uit probeerden. Toch is tijd ervoor inplannen de enige manier om te zorgen dat ik en energie heb om te spelen en om te zorgen dat het niet erg is als ik de volgende dag brak ben. Dit is het enge aan mijn energiegebrek.

Het andere wat ik eng vind is het totaal onbekend zijn met mijn eigen grenzen. Ik weet niet meer wat ik kan hebben. Bondages gaan vaak niet goed omdat ze te zwaar zijn. Ik kan niet lang meer staan. Ik weet ook niet wat ik qua pijn kan hebben. Ik vind ineens simpele klemmetjes eng en ik snap het niet eens. Ik kon ze altijd prima hebben en het zijn hele lieve klemmetjes. Toch zijn ze eng, ik weet de grenzen van mijn lichaam niet meer, dus alles is eng geworden.

Ik moet op dit moment dus eigenlijk alles opnieuw ontdekken. Maar ook dat is lastig, doordat ik dingen aan het opbouwen ben veranderd wat ik kan behoorlijk. Daarnaast kan ik het ene moment veel meer als het andere. Het is zoeken en dat is op dit moment eng.