Een maandje geleden liet ik op dit blog weten dat ik nogal met een ingewikkelde kwestie zat met mijn innerlijke subje. Inmiddels dus weer een maandje verder. Ik heb mijn situatie voorgelegd op fetlife en een paar reacties daar hebben me toch wel geholpen. Althans, geholpen in de zin dat ik inzichten bij mezelf heb gekregen hoe ik mezelf misschien kan overtuigen dat het echt okey is als ik de dominantie van iemand anders zou gaan accepteren. Ten minste, dat dacht ik dan.
Aan de hand van de feedback op fetlife en ook in mezelf graven, heb ik me beseft dat ik deze meid moeilijk los kan laten, gezien zij tot op de dag van vandaag de enige persoon is die mij op een hele natuurlijke en ongelooflijk aangename manier de macht over mij heeft. Bij haar voel ik me totaal niet gepushed of dat ze haar wil op me aandringt, wat dingen zijn die me normaal gesproken tegen staan. Als ik bij haar ben, dan voel ik gewoon diep van binnen dat ik me aan haar wil overgeven als ze dat aangeeft dat ze dat wilt. Ik zal niet liegen: het is voor mij echt zo intens dat ze voor mijn gevoel bijna alles van me zou kunnen en ik zou het gewoon uit mezelf doen (mits binnen de grenzen van mezelf en mijn vriendinnetje).
Die unieke positie die zij heeft, maakt het voor mij lastig om me over te geven bij iemand anders. Mogelijk komt het door enige perfectionistische trekjes van me, maar ergens in mijn achterhoofd heb ik de associatie dat het minder aangenaam zal zijn dan dat het kan. En, hoe veel-eisend het ook mag klinken, ik wil niet genoegen nemen met "was wel leuk". Ik ga voor de "DAT WAS FREAKING AWESOME!"-ervaring, en voor minder heb je eigenlijk niet mijn interesse. In mijn hoofd heb ik totaal geen interesse om te 'downgraden' qua ervaring die ik bij haar dus ervaren heb. En ja, ik ben me helemaal bewust dat dát dus ook z'n probleem met zich meebrengt. Het probleem dat ik eigenlijk niet open sta voor andere mensen. En dat maakt dus een zelfversterkend systeem, want door mijn 'gesloten houding' sluit ik mensen uit die mogelijk net zo goed of misschien zelfs nóg beter bij me passen. En doordat ik ze door mijn stugge houding aan me voorbij laat gaan, kan ik mijn ongelijk niet aan mijn gevoelsleven laten zien.
Want daar zit nu het probleem. Ik kan wel leuk met allemaal rationele redenen komen waarin ik kan laten dat mijn gedrag gewoon ronduit stom is. Immers, ik sta gewoon een beetje mezelf te sabboteren! Maar mijn gevoel staat gewoon los van mijn logisch denkend brein. Die boeit het niet dat ik eigenlijk gewoon mezelf boos aan het maken ben om die zelfopgelegde exclusiviteit op te heven. En ookal heb ik het nu eindelijk in die maand tijd voor elkaar gekregen om een klein barstje te krijgen en ik het idee van subben bij iemand anders nu ook echt meer accepteer, ik kan het op dit moment nog steeds niet denk ik. Als ik "het subje" zou zijn bij iemand, dan ben ik eigenlijk aan het bottomen. Iemand z'n gang met me laten gaan, omdat ik daar bewust zelf ook zin in heb. En heb ik er geen zin in, dan sluit ik mezelf helemaal af voor wat er om me heen gebeurt. En misschien is het ook een beter idee om gewoon weer met baby-stapjes te beginnen en gewoon te gaan bottomen tot ik iemand weet te vinden die mij laat subben (het gevoel geeft dat ik iemand dominantie wil en accepteer en ook uit mezelf handel om diegene trots op me te maken). Dus tsja, dat is dus momenteel het plan: babystapjes gaan maken. En dan zien of ik vooruit kan komen en staande kan blijven.
Het is allemaal zo ongelooflijk ingewikkeld. En ik begin weer heel erg de vervelende situatie te begrijpen van een persoon die zóó graag terug verlangt naar het heerlijke gevoel van de subspace en niemand heeft om dat te bereiken. Voor hen: I feel your pain! En ooit zal het ophouden, maar vaak later dan je zou willen.
-Lumen1987
Spraak vermogen verliezen
Vandaag wilde ik even praten over een gevolg bij sommige subjes wanneer ze ver weg raken in subspace: het vermogen om te kunnen spreken verliezen. Ik ken mensen wie deze eigenschap hebben als sub, en afgelopen weekend is gebleken dat mijn eigen lieve JT ook het vermogen tot correct verbaliseren verliest wanneer ze heel erg subbig raakt. En ik heb gemerkt, dat ik het soms best wel creepy vind als Dom en vriendje zijnde!
Ik weet niet hoe dat bij anderen is, maar bij JT lijkt het er op dat het verlies van het spraakvermogen vijf fasen lijkt door te gaan. Deze fasen zijn:
Een totale nieuwe wending in het spel tussen mij en JT. Eentje die aan de ene kant wel wat liefs en teders heeft, en aan de andere kant dus een beetje creepy aspecten. Maar zeker een bijzondere ervaring voor mijzelf, eentje die ik graag even wilde delen.
-Lumen1987
Ik weet niet hoe dat bij anderen is, maar bij JT lijkt het er op dat het verlies van het spraakvermogen vijf fasen lijkt door te gaan. Deze fasen zijn:
- Subbig voelen en gedachten lopen stroever in haar hoofd. Ze kan nog wel gewoon praten, maar haar stem geluid is wat hoger dan hoe ze normaal praat. Ook zijn de zinnen simpeler en vaak zijn ingewikkelde vragen niet echt meer voor haar te beantwoorden (met als resultaat de door velen wel bekende "Weet ik niet" antwoorden).
- Het praten in zinnen is bijna niet meer mogelijk. Als je iets doet dat erg kietelt, dan krijg je in plaats van "Hey, dat kietelt!" een antwoord als "kietel". Een "Ik houd van je Lumen." of "Dank je wel!" veranderd naar kopjes geven en een bepaalde manier van piepen (dat ik niet goed in wooden kan omschrijven, maar wel herkenbaar voor me is). Open vragen stellen resulteert in een "Ja" of "Nee" antwoord, waarbij "Ja" gekoppeld lijkt te zijn aan tegens iets positiefs en "Nee" voor iets negatiefs. Dus als ik haar vraag hoe het met haar gaat, en ze zegt "Ja" tegen mij, dan gaat het dus goed met haar. Ja/Nee vragen kan ze wel gewoon zonder problemen beantwoorden.
- Correct verbaliseren is niet meer mogelijk. Ze probeert nog wel antwoord te geven, maar ze kan er de woorden gewoon niet meer voor vinden of correct uitspreken. Wanneer ze probeert te praten, zijn haar woorden niets meer dan onbegrijpelijk geprevel en gebrabbel. Dat is trouwens wel super schattig, maar voor haar heel erg frustrerend. (En mogelijk daarom weer nóg extra schattig!)
- Het enige verbale communicatie van JT af is gepiep. Vaak hoge geluidjes, en vaak ook redelijk consequent voor wat ze ermee bedoelt. Ik heb ze nog lang niet allemaal kunnen ontcijferen, gezien het nog héél nieuw is. Ik heb een geluid kunnen herkennen dat ze veel maakt als ze aandacht in de vorm van liefkozen verlangt, zoals geknuffel, aaien, nagels zachtjes over haar huid heen of kusjes. Ook heb ik een geluid weten te ontcijferen waarmee ze bedoelt dat ik bij haar moet blijven. Dit laatste gaat trouwens ook bepaald met dat ze zich vastklampt aan me, dus daar ben ik wel héél erg zeker over dat het klopt. Ik heb ook het idee dat ik een "Nouhou"-piep kan herkennen, maar ik ben daar niet helemaal zeker over. Er zijn nog verschillende andere piep geluidjes die ze maakt, maar geen idee of die ook wat betekenen, en zo ja: wat ze betekenen.
- Bij mezelf krijg ik dan altijd het gevoel alsof het hoofdje nu totaal leeg is en in leegte vol vreugde ronddobbert. Ze ligt véél stiller dan ze normaal is, en ze maakt ook nauwelijks nog geluid. Het enige geluid dat ze maakt, is een vreudgevolle zucht of iets als "mmmm", maar er is geen gepiep meer. De enige vorm van communicatie die ik nog met haar heb, zijn fysieke bewegingen en gebaren. Ze kan gelukkig nog wel haar stopwoord duidelijk maken (hoofd snel intens nee laten schudden, en "mm mm" geluidjes maken), ze kan ja en nee duidelijk maken met haar hoofd. Maar eigenlijk, wanneer ze in deze fase zit, wíl ze ook niet meer communiceren. Althans, zo voel ik dat aan.
Een totale nieuwe wending in het spel tussen mij en JT. Eentje die aan de ene kant wel wat liefs en teders heeft, en aan de andere kant dus een beetje creepy aspecten. Maar zeker een bijzondere ervaring voor mijzelf, eentje die ik graag even wilde delen.
-Lumen1987
Seksuele onthouding, a.k.a. Chastity
Zoals sommigen van mij weten, kick ik wel op een beetje 'Tease & Denial' spel. Nouja, dat "een beetje" mag wel een understatement zijn. Ik vind het gewoon ongelooflijk leuk om m'n subje helemaal horensdol te maken van verlangen maar steeds net te weinig te geven. Zo ver in de seksuele lust-waanzin te drijven dat ze tot van alles in staat is om klaar te mogen komen. Sommigen vinden dat wreed, anderen vinden het net zo leuk als ik, take you pick. Ik vind het wel hip allemaal. En ja, ook als 'slachtoffer'.
Afgelopen weekend heet JT haar eerste langdurige periode van seksuele onthouding moeten doorstaan. We hebben al een paar keer eerder voor kortere periodes momenten ingebouwt waarin ze niet mocht klaar komen en/of met zichzelf spelen. De kleinere periodes waren eigenlijk best wel 'piece of cake' voor haar. 'Weekje of 2 niet mogen? Okey, jammer maar ik ga wel wat anders doen dan.' Dat was meestal een beetje haar mentaliteit. Tuurlijk was die mentaliteit totaal anders tijdens het T&D spel zelf, want dan was ze weer bloedgeil en wilde ze klaar komen. En dan vond ze zichzelf heel erg zielig dat ze niet klaar mocht komen. Maar als er een paar uurtjes overheen gingen en het normale levens weer intrad, was de impact van die periode niet klaar komen niet heel erg significant. En tsja, als het geen impact heeft, dan wordt het een beetje saai! What to do, what to do...
Mijn oplossing bleek te zijn: niet haar te verbieden met zichzelf te spelen, maar dat juist opleggen. Om nog preciezer te zijn: haar opleggen om minsterns één keer per dag te masturberen totdat ze bijna klaarkomt, en dan te stoppen. En dat bleek goed te werken. JT begon vaker over msn of wanneer we samen waren te verzuchten dat ze zo ongelooflijk geil was en wilde klaarkomen. En kijk, dát is nu zo leuk! Want als er iets is wat ze nog niet helemaal accepteert, is een sletje genoemd te worden wanneer ik dat toepasselijk vind. Ze verzette zich ertegen en vond dat ik ongelijk had. Of ik nu werkelijk gelijk heb erover of niet, ik ging er gewoon voor zorgen dat ik gelijk had door haar in die sluimerende en semi-permanente geilheid in haar op te wekken. Want vroeg op laat zal ze uit zichzelf constant aan seks gaan denken vanwege die sluimerende geilheid, aan allerlei stoute dingen die ik met haar kan uitspoken, en natuurlijk de wil om klaar te kunnen komen.
En zo was ik haar steeds meer met haar eigen geilheid, seksualiteit en dus "natuurlijk" sletterigheid gaan confronteren. Eerst was er nog steeds die weerstand, het roepen dat ze geen sletje was. Dat ze niet constant met seks bezig was. Dat seksuele stimulatie heus geen drijfveer was in haar leven. Maar naarmate de zich vaker tot het punt van klaarkomen had gewerkt en moest stoppen, merkte ze toch uiteindelijk bij zichzelf die geilheid en verlangen op te merken. En toen kwam de fase waarin ze besefte toch wel "heel erg sletterig" te zijn, maar dit niet wilde toegeven. En wat voor mij het moeiste was, ik hoefde vaak enkel te zeggen: "Kijk JT, ík weet dat het waar is, en jij weet dat het waar is. Dat jij zegt dat het niet waar is, maakt het feit dat je een sletje bent diep van binnen niet minder waar. Immers, wie houdt je nu voor de gek? Mij niet volgens mij." Noem het maar een klein zaadje planten in het bolletje van mijn lieve subje.
En uiteindelijk ging dat kleine zaadje dan ook groeien. Uiteindelijk, vanwege de door mijn geforceerde geilheid binnen haarzelf, merkte ze toch op dat ze wel erg veel bezig was met seks en BDSM wanneer ze even niets te doen had. Hoe snel dit proces heeft plaats gevonden, zal ik nooit weten. Maar het heeft in ieder geval plaats gevonden: het besef dat ze veel met seksuele stimulatie bezig was in haar hoofd. En tsja, dat is 'natuurlijk' vanwege haar innerlijke sletje die naar boven komt.
De dirty talk kwam dan ook steeds vaker naar boven, en dat deed wonderen voor haar. Waar het woordje sletje eerst gekoppeld werdt met verzet en niet accepteren, was het nu een woord dat min of meer een plekje kreeg in haar subbigheid. Maar niet alleen dat, het begon een woord geladen met opwinding te worden! En dat was iets waar ik niet op had gerekend. Toen ze eenmaal een tijdje in een periode van seksuele onthouding was, werd "sletje" een seksuele trigger. Iets dat opwinding en seksuele verlangens deed oproepen. Een bijzonder leuke bijwerking, al zeg ik het zelf.
Vanwege deze openbaring, ben ik wat meer gaan verkennen in wat 'namecalling' en dirty talk met haar deed. Eerst leek dat nooit echt wat voor haar te doen, maar blijkbaar heeft er ergens een verandering plaats gevonden binnen haar, waardoor het nu opeens opwinding maakt. Misschien dat het enkel een 'juiste tijd, juiste plek'-iets is; Dat dingen als "geil slet" en "goedkope hoer" enkel een positief effect hebben wanneer ze al behoorlijk geil is. Daarachter te komen staat nog op het 'TODO'-lijstje van me. Maar het was erg gaaf om te zien wat het allemaal met haar deed.
Omdat ik haar zo geil wilde krijgen dat ze tot van alles in staat was om klaar te mogen komen, ben ik ook gaan kijken wat ik haar inmiddels kon laten doen met seksuele triggers en de hoop om klaar te mogen komen. Zichzelf hard op te vernederen door zichzelf bijvoorbeeld een geile slet te noemen, dat kwam er maar twijfelachtig uit. Zichzelf tegen dingen zoals mijn bed of bovenbeen laten schuren? Doorslaand succes. Zeker gecombineerd met de nodige dirty talk was het een ongelooflijke leuke ervaring voor beiden. Smeken en beloftes laten maken om klaar te mogen komen? Niet een bepaald doorslaand succes. Vooral omdat ze totaal niet meer kan denken als ze zo geil is (Can't blame her, wie heeft dat nu niet?? Wel erg leuk om te betrekken in je mind-play, dat zekers!), waardoor het vocabulair niet veel meer was dan "Alsjeblieft", "Klaarkomen", "Nouhou!" en "Weet niet.", ondersteunt met piepjes, gezucht, zielige gezichtjes (erg leuk!) en hoofdgebaren.
Maar een totaal andere kant van de chastity, is wanneer het (in haar woorden, EINDELIJK!!!) ophoudt. Het moment dat ze wel van me klaar kan komen. Bijzonder gaaf om te zien hoe ze mentaal gezien zowat explodeert wanneer ze eindelijk weer mag klaarkomen. Hoe ze totaal haar controle verliest over haar lichaam, hoe het spasmeert en soms zelfs probeert te ontsnappen aan de stimulatie die ze krijgt, en haar helemaal uit te putten door alle orgasmes uit haar te trekken die ik kan. En in het einde een zacht, warm en dankbaar lappenpopje in je armen te hebben. Het heeft wel iets, echt waar. Geen idee waarom precies, maar ik vind het zo super fijn om haar dan zo tegen me aan te hebben liggen terwijl ze helemaal versuft is. Ik voel er ook een beetje een soort trots bij. Ik kan niet precies omschrijven waar ik dan trots op ben, maar ik ben het wel.
Afgelopen weekend een periode van iets meer dan een maand afgesloten. Op naar de twee maanden dan maar kleine meid? *Evil Laughter*
-Lumen1987
Afgelopen weekend heet JT haar eerste langdurige periode van seksuele onthouding moeten doorstaan. We hebben al een paar keer eerder voor kortere periodes momenten ingebouwt waarin ze niet mocht klaar komen en/of met zichzelf spelen. De kleinere periodes waren eigenlijk best wel 'piece of cake' voor haar. 'Weekje of 2 niet mogen? Okey, jammer maar ik ga wel wat anders doen dan.' Dat was meestal een beetje haar mentaliteit. Tuurlijk was die mentaliteit totaal anders tijdens het T&D spel zelf, want dan was ze weer bloedgeil en wilde ze klaar komen. En dan vond ze zichzelf heel erg zielig dat ze niet klaar mocht komen. Maar als er een paar uurtjes overheen gingen en het normale levens weer intrad, was de impact van die periode niet klaar komen niet heel erg significant. En tsja, als het geen impact heeft, dan wordt het een beetje saai! What to do, what to do...
Mijn oplossing bleek te zijn: niet haar te verbieden met zichzelf te spelen, maar dat juist opleggen. Om nog preciezer te zijn: haar opleggen om minsterns één keer per dag te masturberen totdat ze bijna klaarkomt, en dan te stoppen. En dat bleek goed te werken. JT begon vaker over msn of wanneer we samen waren te verzuchten dat ze zo ongelooflijk geil was en wilde klaarkomen. En kijk, dát is nu zo leuk! Want als er iets is wat ze nog niet helemaal accepteert, is een sletje genoemd te worden wanneer ik dat toepasselijk vind. Ze verzette zich ertegen en vond dat ik ongelijk had. Of ik nu werkelijk gelijk heb erover of niet, ik ging er gewoon voor zorgen dat ik gelijk had door haar in die sluimerende en semi-permanente geilheid in haar op te wekken. Want vroeg op laat zal ze uit zichzelf constant aan seks gaan denken vanwege die sluimerende geilheid, aan allerlei stoute dingen die ik met haar kan uitspoken, en natuurlijk de wil om klaar te kunnen komen.
En zo was ik haar steeds meer met haar eigen geilheid, seksualiteit en dus "natuurlijk" sletterigheid gaan confronteren. Eerst was er nog steeds die weerstand, het roepen dat ze geen sletje was. Dat ze niet constant met seks bezig was. Dat seksuele stimulatie heus geen drijfveer was in haar leven. Maar naarmate de zich vaker tot het punt van klaarkomen had gewerkt en moest stoppen, merkte ze toch uiteindelijk bij zichzelf die geilheid en verlangen op te merken. En toen kwam de fase waarin ze besefte toch wel "heel erg sletterig" te zijn, maar dit niet wilde toegeven. En wat voor mij het moeiste was, ik hoefde vaak enkel te zeggen: "Kijk JT, ík weet dat het waar is, en jij weet dat het waar is. Dat jij zegt dat het niet waar is, maakt het feit dat je een sletje bent diep van binnen niet minder waar. Immers, wie houdt je nu voor de gek? Mij niet volgens mij." Noem het maar een klein zaadje planten in het bolletje van mijn lieve subje.
En uiteindelijk ging dat kleine zaadje dan ook groeien. Uiteindelijk, vanwege de door mijn geforceerde geilheid binnen haarzelf, merkte ze toch op dat ze wel erg veel bezig was met seks en BDSM wanneer ze even niets te doen had. Hoe snel dit proces heeft plaats gevonden, zal ik nooit weten. Maar het heeft in ieder geval plaats gevonden: het besef dat ze veel met seksuele stimulatie bezig was in haar hoofd. En tsja, dat is 'natuurlijk' vanwege haar innerlijke sletje die naar boven komt.
De dirty talk kwam dan ook steeds vaker naar boven, en dat deed wonderen voor haar. Waar het woordje sletje eerst gekoppeld werdt met verzet en niet accepteren, was het nu een woord dat min of meer een plekje kreeg in haar subbigheid. Maar niet alleen dat, het begon een woord geladen met opwinding te worden! En dat was iets waar ik niet op had gerekend. Toen ze eenmaal een tijdje in een periode van seksuele onthouding was, werd "sletje" een seksuele trigger. Iets dat opwinding en seksuele verlangens deed oproepen. Een bijzonder leuke bijwerking, al zeg ik het zelf.
Vanwege deze openbaring, ben ik wat meer gaan verkennen in wat 'namecalling' en dirty talk met haar deed. Eerst leek dat nooit echt wat voor haar te doen, maar blijkbaar heeft er ergens een verandering plaats gevonden binnen haar, waardoor het nu opeens opwinding maakt. Misschien dat het enkel een 'juiste tijd, juiste plek'-iets is; Dat dingen als "geil slet" en "goedkope hoer" enkel een positief effect hebben wanneer ze al behoorlijk geil is. Daarachter te komen staat nog op het 'TODO'-lijstje van me. Maar het was erg gaaf om te zien wat het allemaal met haar deed.
Omdat ik haar zo geil wilde krijgen dat ze tot van alles in staat was om klaar te mogen komen, ben ik ook gaan kijken wat ik haar inmiddels kon laten doen met seksuele triggers en de hoop om klaar te mogen komen. Zichzelf hard op te vernederen door zichzelf bijvoorbeeld een geile slet te noemen, dat kwam er maar twijfelachtig uit. Zichzelf tegen dingen zoals mijn bed of bovenbeen laten schuren? Doorslaand succes. Zeker gecombineerd met de nodige dirty talk was het een ongelooflijke leuke ervaring voor beiden. Smeken en beloftes laten maken om klaar te mogen komen? Niet een bepaald doorslaand succes. Vooral omdat ze totaal niet meer kan denken als ze zo geil is (Can't blame her, wie heeft dat nu niet?? Wel erg leuk om te betrekken in je mind-play, dat zekers!), waardoor het vocabulair niet veel meer was dan "Alsjeblieft", "Klaarkomen", "Nouhou!" en "Weet niet.", ondersteunt met piepjes, gezucht, zielige gezichtjes (erg leuk!) en hoofdgebaren.
Maar een totaal andere kant van de chastity, is wanneer het (in haar woorden, EINDELIJK!!!) ophoudt. Het moment dat ze wel van me klaar kan komen. Bijzonder gaaf om te zien hoe ze mentaal gezien zowat explodeert wanneer ze eindelijk weer mag klaarkomen. Hoe ze totaal haar controle verliest over haar lichaam, hoe het spasmeert en soms zelfs probeert te ontsnappen aan de stimulatie die ze krijgt, en haar helemaal uit te putten door alle orgasmes uit haar te trekken die ik kan. En in het einde een zacht, warm en dankbaar lappenpopje in je armen te hebben. Het heeft wel iets, echt waar. Geen idee waarom precies, maar ik vind het zo super fijn om haar dan zo tegen me aan te hebben liggen terwijl ze helemaal versuft is. Ik voel er ook een beetje een soort trots bij. Ik kan niet precies omschrijven waar ik dan trots op ben, maar ik ben het wel.
Afgelopen weekend een periode van iets meer dan een maand afgesloten. Op naar de twee maanden dan maar kleine meid? *Evil Laughter*
-Lumen1987
JT: "Wat vond jij nu eigenlijk het leukste van het weekend?"
Een week geleden vroeg JT me afgelopen weekend: "Wat vond jij nu eigenlijk het leukste van het weekend?" Zoals in in mijn vorige post hierzo had kunnen lezen, hadden we dat weekend wat nieuwe dingetjes uitgeprobeerd. Erg leuke dingen trouwens *grin*
Maar ondanks dat, was mijn antwoord aan haar: "Dat ik lekker met je hebt kunnen knuffelen.". Jups, that's right, het geknuffel vond ik het leukste van het weekend. Met al die drukte om me heen, vind ik het knuffelen wel heel erg fijn. Maar ook vooral de 'closeness' die je hebt om zo dicht tegen elkaar te liggen. De warmte die ik in mijn hart voel doorvloeien over mijn hele lichaam als haar arm over mijn borst ligt wanneer ze tegen mij aangekropen ligt. De heerlijke rust in mijn hoofd als ik zachtjes en liefdevol aai.
Ik vind het gewoon fijn na alle gemene dingen die ik met haar uitgespookt heb, haar tegen me aan te hebben liggen. Dan komt mijn beschermendheid naar boven, als een soort warm dekentje die ik over JT heen wil leggen. Wat ik er ook wel fijn aan voel, is dat als ik me een klein beetje schuldig voel voor de dingen die ik haar heb aangedaan, dat die dan oplossen tijdens het knuffelen. Ik heb nog wel eens last van een Dom-drop, en dan werkt knuffelen erg goed ertegen. En als ze dan ook nog een beetje kopjes gaat zitten geven met schattige kleine piepgeluidjes, dan ben ik helemaal happy.
Yeah, 't knuffelen met mijn vriendinnetje. Zeker het leukste wat ik met haar doe de afgelopen tijd.
-Lumen1987
Maar ondanks dat, was mijn antwoord aan haar: "Dat ik lekker met je hebt kunnen knuffelen.". Jups, that's right, het geknuffel vond ik het leukste van het weekend. Met al die drukte om me heen, vind ik het knuffelen wel heel erg fijn. Maar ook vooral de 'closeness' die je hebt om zo dicht tegen elkaar te liggen. De warmte die ik in mijn hart voel doorvloeien over mijn hele lichaam als haar arm over mijn borst ligt wanneer ze tegen mij aangekropen ligt. De heerlijke rust in mijn hoofd als ik zachtjes en liefdevol aai.
Ik vind het gewoon fijn na alle gemene dingen die ik met haar uitgespookt heb, haar tegen me aan te hebben liggen. Dan komt mijn beschermendheid naar boven, als een soort warm dekentje die ik over JT heen wil leggen. Wat ik er ook wel fijn aan voel, is dat als ik me een klein beetje schuldig voel voor de dingen die ik haar heb aangedaan, dat die dan oplossen tijdens het knuffelen. Ik heb nog wel eens last van een Dom-drop, en dan werkt knuffelen erg goed ertegen. En als ze dan ook nog een beetje kopjes gaat zitten geven met schattige kleine piepgeluidjes, dan ben ik helemaal happy.
Yeah, 't knuffelen met mijn vriendinnetje. Zeker het leukste wat ik met haar doe de afgelopen tijd.
-Lumen1987
M/s? TPE? D/s? IE? HD? DD/s? DD/g?
Er zijn zoveel verschillende naampjes die gebruikt worden om relatievormen in BDSM-land te omschrijven, dat menigeen door de bomen het bos niet meer ziet. Het lijstje in de titel is maar een begin; er zijn er nog zo veel meer, en zelfs bij deze zou ik zelf haast gillend gek worden.
Voor de duidelijkheid in ieder geval maar even de bovenstaande op een rijtje (ik kan immers nooit weten wie dit leest, dus misschien is er wel iemand out there die 't nog niet kent. Hi iemand! Leuk dat je hier leest!):
M/s = Master/slave
TPE = Total Power Exchange
D/s = Dominant/submissive
IE = Internal Enslavement
HD = Huiselijke Discipline
DD/s = DaddyDom/submissive
DD/g = DaddyDom/girl
Ik heb ze bewust niet gedefinieerd, maar enkel uitgeschreven. Het definiëren brengt namelijk het punt omhoog dat iedereen een andere definitie heeft voor elk woordje zo'n beetje, en men het ook regelmatig beter weet dan anderen. Hell, als ik soms definities tegenkom, vind ik dat zelf ook! :D
De gigantische overdaad aan labeltjes en naampjes is voor mij de laatste tijd steeds meer een irritatiefactor geworden. Of eigenlijk niet eens alleen een irritatiefactor, maar ook een punt dat bij mij voor verwarring en onzekerheid zorgt. Welk naampje wil ik nu? Met welke label identificeer ik me? Dat heb je natuurlijk ook met sub/bottom/slavin/masochist/onderdanige/iets, maar daarin ben ik er wel redelijk uit, ik identificeer me op dit moment als slavin. Klopt meer bij mijn gevoel. Verandert misschien wel weer, who knows, maar for now houd ik 't daar maar op :-).
Met het identificeren van onze relatie heb ik het echter een stuk moeilijker. We identificeren onze relatie al een tijd als een TPE, een name tag die we inmiddels 3 jaar geleden gekozen hebben omdat het toen het beste paste bij wat wij voelden en waar wij stonden/heen wilden met onze relatie. We streefden op dat moment naar een relatie waarin Romanticide zo veel mogelijk de macht zou hebben om over elk aspect van mijn leven te beschikken, en waarin ik dat dus toe zou staan, of course.
An sich is dat nog steeds wat wij willen. Toch ben ik gaan twijfelen over de label TPE, mede vanwege de vrijwel enkel negatieve reacties die we erop gekregen hebben. No offence intended naar de mensen die 't niet op de term hebben hoor, maar het is voor mij best moeilijk gebleken om steeds weer tegen een muur van vooroordelen en veroordelingen op te lopen. De reacties varieerden van "Jullie hebben helemaal geen TPE" en "Mensen met een TPE voelen zich beter dan andere BDSM'ers" tot "Knock yourself out, maar ik vind de naam gewoon lelijk" en "Waarom noem je het niet gewoon een D/s?". De laatste zijn natuurlijk een stuk minder vervelend, maar toch, in het algemeen was het veel negativiteit.
Dat is niet de reden geweest voor mij om te zeggen "Ik wil iets anders", though. De reden daarvoor is er niet één specifiek, maar zijn er een aantal. Onder andere een gesprek dat ik een tijdje geleden met iemand had over machtsuitwisseling, over TPE en over de term macht an sich. Door dat gesprek ben ik anders gaan kijken naar machtsuitwisseling als term, en ben ik daar meer vraagtekens bij gaan zetten. Ook het feit dat we in de afgelopen 3 jaar, na het maken van die keuze voor TPE dus, nog veel andere namen tegengekomen zijn voor WIITWD, waarvan sommigen eigenlijk ook wel passend waren.
Één term viel daarin meer specifiek op: M/s. Het omschrijft namelijk precies wat wij voelen; ik ben Romanticides slavin, Hij is mijn Meester. Simple as that. Bezwaar tegen die term zou kunnen zijn dat verschillende mensen verschillende invullingen geven aan de termen Meester en slavin (denk maar aan de "Ja meestah" in de beruchte BNN-aflevering), maar ah well, dat is met elke term zo. Bij TPE wordt toch nog vaak gedacht in termen van slav(inn)en zonder ruggegraat, Meesters die hun eigendom afsluiten van de buitenwereld en meer van zulks, terwijl dat niet bepaald beelden zijn die passen bij onze beleving.
Nadat Romanticide en ik hierover gepraat hadden, merkten we beiden op dat we de term M/s eigenlijk prima passend vinden bij onze relatievorm. Er is inhoudelijk weinig veranderd dat reden is voor de naamsverandering; we ambiëren nog steeds een relatie waarin hij de beslissingsbevoegdheid heeft (om het woord macht maar niet te gebruiken *grijns*) over alle aspecten van mijn leven, dat is niet anders geworden. Het jasje met de label "TPE" voelt alleen net iets minder goed passend dan het jasje "M/s" in onze huidige beleving. Dus tada, ik zal de komende tijd vast vaker over M/s praten!
Voor de duidelijkheid in ieder geval maar even de bovenstaande op een rijtje (ik kan immers nooit weten wie dit leest, dus misschien is er wel iemand out there die 't nog niet kent. Hi iemand! Leuk dat je hier leest!):
M/s = Master/slave
TPE = Total Power Exchange
D/s = Dominant/submissive
IE = Internal Enslavement
HD = Huiselijke Discipline
DD/s = DaddyDom/submissive
DD/g = DaddyDom/girl
Ik heb ze bewust niet gedefinieerd, maar enkel uitgeschreven. Het definiëren brengt namelijk het punt omhoog dat iedereen een andere definitie heeft voor elk woordje zo'n beetje, en men het ook regelmatig beter weet dan anderen. Hell, als ik soms definities tegenkom, vind ik dat zelf ook! :D
De gigantische overdaad aan labeltjes en naampjes is voor mij de laatste tijd steeds meer een irritatiefactor geworden. Of eigenlijk niet eens alleen een irritatiefactor, maar ook een punt dat bij mij voor verwarring en onzekerheid zorgt. Welk naampje wil ik nu? Met welke label identificeer ik me? Dat heb je natuurlijk ook met sub/bottom/slavin/masochist/onderdanige/iets, maar daarin ben ik er wel redelijk uit, ik identificeer me op dit moment als slavin. Klopt meer bij mijn gevoel. Verandert misschien wel weer, who knows, maar for now houd ik 't daar maar op :-).
Met het identificeren van onze relatie heb ik het echter een stuk moeilijker. We identificeren onze relatie al een tijd als een TPE, een name tag die we inmiddels 3 jaar geleden gekozen hebben omdat het toen het beste paste bij wat wij voelden en waar wij stonden/heen wilden met onze relatie. We streefden op dat moment naar een relatie waarin Romanticide zo veel mogelijk de macht zou hebben om over elk aspect van mijn leven te beschikken, en waarin ik dat dus toe zou staan, of course.
An sich is dat nog steeds wat wij willen. Toch ben ik gaan twijfelen over de label TPE, mede vanwege de vrijwel enkel negatieve reacties die we erop gekregen hebben. No offence intended naar de mensen die 't niet op de term hebben hoor, maar het is voor mij best moeilijk gebleken om steeds weer tegen een muur van vooroordelen en veroordelingen op te lopen. De reacties varieerden van "Jullie hebben helemaal geen TPE" en "Mensen met een TPE voelen zich beter dan andere BDSM'ers" tot "Knock yourself out, maar ik vind de naam gewoon lelijk" en "Waarom noem je het niet gewoon een D/s?". De laatste zijn natuurlijk een stuk minder vervelend, maar toch, in het algemeen was het veel negativiteit.
Dat is niet de reden geweest voor mij om te zeggen "Ik wil iets anders", though. De reden daarvoor is er niet één specifiek, maar zijn er een aantal. Onder andere een gesprek dat ik een tijdje geleden met iemand had over machtsuitwisseling, over TPE en over de term macht an sich. Door dat gesprek ben ik anders gaan kijken naar machtsuitwisseling als term, en ben ik daar meer vraagtekens bij gaan zetten. Ook het feit dat we in de afgelopen 3 jaar, na het maken van die keuze voor TPE dus, nog veel andere namen tegengekomen zijn voor WIITWD, waarvan sommigen eigenlijk ook wel passend waren.
Één term viel daarin meer specifiek op: M/s. Het omschrijft namelijk precies wat wij voelen; ik ben Romanticides slavin, Hij is mijn Meester. Simple as that. Bezwaar tegen die term zou kunnen zijn dat verschillende mensen verschillende invullingen geven aan de termen Meester en slavin (denk maar aan de "Ja meestah" in de beruchte BNN-aflevering), maar ah well, dat is met elke term zo. Bij TPE wordt toch nog vaak gedacht in termen van slav(inn)en zonder ruggegraat, Meesters die hun eigendom afsluiten van de buitenwereld en meer van zulks, terwijl dat niet bepaald beelden zijn die passen bij onze beleving.
Nadat Romanticide en ik hierover gepraat hadden, merkten we beiden op dat we de term M/s eigenlijk prima passend vinden bij onze relatievorm. Er is inhoudelijk weinig veranderd dat reden is voor de naamsverandering; we ambiëren nog steeds een relatie waarin hij de beslissingsbevoegdheid heeft (om het woord macht maar niet te gebruiken *grijns*) over alle aspecten van mijn leven, dat is niet anders geworden. Het jasje met de label "TPE" voelt alleen net iets minder goed passend dan het jasje "M/s" in onze huidige beleving. Dus tada, ik zal de komende tijd vast vaker over M/s praten!
Zo ver weg, maar toch zo dichtbij
De meesten zullen het wel meegekregen hebben: Ik zit voor mijn studie bijna twee maanden in Ierland. Onderstaande is een bewerking (ik heb er wat dingen uitgehaald die ik té persoonlijk vond om hier neer te zetten) van een lang stuk wat ik schreef aan Saded over het missen van Romanticide in deze tijden.
Zeven weken. Dat is hoe lang ik Hem niet zou zien, dat wist ik van tevoren al. Zeven weken, oftewel 49 dagen, oftewel bijna twee maanden. De gedachte alleen al deed mij mijn adem vaak verliezen, en was reden voor mij om alles op alles te zetten om niet te hoeven gaan. Uiteindelijk bleek alles op alles niet genoeg, en zeven weken it is.
Nu ben ik al twee weken verder. Twee weken zonder Hem, twee weken zonder mijn Meester, zonder Romanticide, zonder mijn Verloofde, mijn lifesize Knuffel, mijn Alles. Het voelt raar. Ik ben zo gewend aan het leven hier dat ik Hem minder mis dan ik zou verwachten... Ik verlang wel naar Hem, naar Zijn borst om op te liggen, Zijn warmte, Zijn knuffels... maar ik ga niet kapot van het missen. Toch weet ik hoe dat komt. Hij, die Ene waarover ik ineens allemaal hoofdletters lijk te gebruiken overal, houdt me namelijk prima bezig.
We zijn al jaren bezig om een TPE te hebben, om onze relatie zo in te delen dat mijn Meester over alles de baas is zo ongeveer. Aan wil heeft het ons nooit ontbroken, aan devotie ook niet, maar toch lukte het nooit lang. Een paar dagen, soms een paar weken, maar uiteindelijk hield het weer op en konden we het niet vasthouden. Het gedachtegoed bleef er wel; de wil dat Hij alles bepaalt, dat Hij overal macht over heeft, dat verdween niet. Of toch? Ik kan me de keren goed herinneren dat er wat andere gedachten over dat onderwerp door mijn hoofd schoten. Al die keren was het meer frustratie en teleurstelling dan dat ik het echt meende, maar toch.
Wat daar dan ineens veranderd is? Ik weet het niet. Hij lijkt serieuzer te zijn in de zin dat het lijkt of Hij beter nagedacht heeft over wat Hij wil. Daarnaast hebben we natuurlijk een pauze van het dagelijks leven qua stress omdat we niet bij elkaar zijn. Even geen gedoe over rekeningen betalen, even geen gedoe over boodschappen doen. Gewoon bezig zijn met de basis: Hij is mijn Meester, ik ben zijn slavin. Fuck wat alle anderen zeggen over dat die woorden vies en poserig zijn, het is gewoon hoe wij het voelen. Ik zie Hem niet alleen als mijn Dominant, ik zie hem als meer - ik zie hem als mijn Meester. Vice versa werkt dat net zo met sub en slavin. Het is niet beter, meer, grootser, wat dan ook, maar het is anders. Het is geen spelletje wat we spelen, het is geen rol waar we in duiken; het is hoe we ons voelen, en hoe we ons t.o.v. elkaar ook het prettigst voelen.
Ineens is het dus niet meer "Haaaai schat" als Hij online komt, maar "Hoi Meester" of "Haaaaaaai Meester" als ik heel vrolijk ben. Spreek ik Hem aan, dan zeg ik U en niet je, en dat voelt gewoon hartstikke goed! Constant met hoofdletters naar Hem verwijzen doe ik de ene keer wel en de andere keer niet, maar dat hoeft ook niet. Ik mag het doen als het goed voelt, ik mag het ook niet doen als het niet goed voelt. Zo heerlijk, gewoon op gevoel kunnen varen! Waar het bij eerdere pogingen vaak forceren was, waar ik vaak tegen mezelf moest zeggen "Maar Hij is je Meester! Dan wil je dat toch ook zo zeggen? Toch?" hoeft dat nu niet. Nu doe ik het uit mezelf, en als ik het een keer niet uit mezelf doe, neem ik dat mezelf kwalijk. Hij zet standards qua gedrag en vereisten, maar die zet ik zelf ook. Ik corrigeer mijn eigen gedrag soms nog voordat Hij het doet!
Al die dingen zorgen ervoor dat ik meer en meer verlang naar Zijn aanwezigheid. Een aantal veelzeggende uitspraken van Hem helpen ook al niet, zoals de aankondiging (een dreigement wil ik het niet noemen, want hij dreigt niet, hij kondigt aan) dat Hij me letterlijk onderuit gaat trappen, me in een hoek gaat smijten en me gaat slopen tot ik niet meer kan, en dan nog wat verder. Ook de wetenschap dat ik 176 caneslagen open heb staan, helpt niet om het verlangen te verminderen. Zelfs niet met de toelichting erbij dat Hij doorgaat tot Hij vindt dat ik mijn grens bereikt heb, en dat ik kan smeken wat ik wil, huilen wat ik wil, stopwoorden, genade, schreeuwen, alles, dat het niets uit gaat halen. Hij stopt alleen als ik open wonden krijg van het canen, of als ik buiten kennis ga. Dan gaan we de dag erna verder, want canen terwijl ik out ben, vindt Hij niets - dan voel ik het niet. Da's iets wat ik nog nooit meegemaakt heb overigens, gecaned worden tot ik bloed of tot ik out ga van de pijn.
Het zijn nieuwe ervaringen, en hoe eng ze ook mogen zijn - ik verlang ernaar. Net zo als ik naar Hem verlang. Vroeger zou ik zeggen dat ik niet alleen naar mijn Meester verlang, maar ook naar mijn Vriendje/Verloofde. Nu hoef ik dat eigenlijk niet meer te zeggen, want met Meester zeg ik het allemaal.
Nog drie weken en twee dagen en Hij is hier bij me, voor een weekend. Nog vijf weken en ik ben weer daar waar ik me echt thuis kan voelen: Bij Hem, en niet voor even, maar voor heel lang!
Zeven weken. Dat is hoe lang ik Hem niet zou zien, dat wist ik van tevoren al. Zeven weken, oftewel 49 dagen, oftewel bijna twee maanden. De gedachte alleen al deed mij mijn adem vaak verliezen, en was reden voor mij om alles op alles te zetten om niet te hoeven gaan. Uiteindelijk bleek alles op alles niet genoeg, en zeven weken it is.
Nu ben ik al twee weken verder. Twee weken zonder Hem, twee weken zonder mijn Meester, zonder Romanticide, zonder mijn Verloofde, mijn lifesize Knuffel, mijn Alles. Het voelt raar. Ik ben zo gewend aan het leven hier dat ik Hem minder mis dan ik zou verwachten... Ik verlang wel naar Hem, naar Zijn borst om op te liggen, Zijn warmte, Zijn knuffels... maar ik ga niet kapot van het missen. Toch weet ik hoe dat komt. Hij, die Ene waarover ik ineens allemaal hoofdletters lijk te gebruiken overal, houdt me namelijk prima bezig.
We zijn al jaren bezig om een TPE te hebben, om onze relatie zo in te delen dat mijn Meester over alles de baas is zo ongeveer. Aan wil heeft het ons nooit ontbroken, aan devotie ook niet, maar toch lukte het nooit lang. Een paar dagen, soms een paar weken, maar uiteindelijk hield het weer op en konden we het niet vasthouden. Het gedachtegoed bleef er wel; de wil dat Hij alles bepaalt, dat Hij overal macht over heeft, dat verdween niet. Of toch? Ik kan me de keren goed herinneren dat er wat andere gedachten over dat onderwerp door mijn hoofd schoten. Al die keren was het meer frustratie en teleurstelling dan dat ik het echt meende, maar toch.
Wat daar dan ineens veranderd is? Ik weet het niet. Hij lijkt serieuzer te zijn in de zin dat het lijkt of Hij beter nagedacht heeft over wat Hij wil. Daarnaast hebben we natuurlijk een pauze van het dagelijks leven qua stress omdat we niet bij elkaar zijn. Even geen gedoe over rekeningen betalen, even geen gedoe over boodschappen doen. Gewoon bezig zijn met de basis: Hij is mijn Meester, ik ben zijn slavin. Fuck wat alle anderen zeggen over dat die woorden vies en poserig zijn, het is gewoon hoe wij het voelen. Ik zie Hem niet alleen als mijn Dominant, ik zie hem als meer - ik zie hem als mijn Meester. Vice versa werkt dat net zo met sub en slavin. Het is niet beter, meer, grootser, wat dan ook, maar het is anders. Het is geen spelletje wat we spelen, het is geen rol waar we in duiken; het is hoe we ons voelen, en hoe we ons t.o.v. elkaar ook het prettigst voelen.
Ineens is het dus niet meer "Haaaai schat" als Hij online komt, maar "Hoi Meester" of "Haaaaaaai Meester" als ik heel vrolijk ben. Spreek ik Hem aan, dan zeg ik U en niet je, en dat voelt gewoon hartstikke goed! Constant met hoofdletters naar Hem verwijzen doe ik de ene keer wel en de andere keer niet, maar dat hoeft ook niet. Ik mag het doen als het goed voelt, ik mag het ook niet doen als het niet goed voelt. Zo heerlijk, gewoon op gevoel kunnen varen! Waar het bij eerdere pogingen vaak forceren was, waar ik vaak tegen mezelf moest zeggen "Maar Hij is je Meester! Dan wil je dat toch ook zo zeggen? Toch?" hoeft dat nu niet. Nu doe ik het uit mezelf, en als ik het een keer niet uit mezelf doe, neem ik dat mezelf kwalijk. Hij zet standards qua gedrag en vereisten, maar die zet ik zelf ook. Ik corrigeer mijn eigen gedrag soms nog voordat Hij het doet!
Al die dingen zorgen ervoor dat ik meer en meer verlang naar Zijn aanwezigheid. Een aantal veelzeggende uitspraken van Hem helpen ook al niet, zoals de aankondiging (een dreigement wil ik het niet noemen, want hij dreigt niet, hij kondigt aan) dat Hij me letterlijk onderuit gaat trappen, me in een hoek gaat smijten en me gaat slopen tot ik niet meer kan, en dan nog wat verder. Ook de wetenschap dat ik 176 caneslagen open heb staan, helpt niet om het verlangen te verminderen. Zelfs niet met de toelichting erbij dat Hij doorgaat tot Hij vindt dat ik mijn grens bereikt heb, en dat ik kan smeken wat ik wil, huilen wat ik wil, stopwoorden, genade, schreeuwen, alles, dat het niets uit gaat halen. Hij stopt alleen als ik open wonden krijg van het canen, of als ik buiten kennis ga. Dan gaan we de dag erna verder, want canen terwijl ik out ben, vindt Hij niets - dan voel ik het niet. Da's iets wat ik nog nooit meegemaakt heb overigens, gecaned worden tot ik bloed of tot ik out ga van de pijn.
Het zijn nieuwe ervaringen, en hoe eng ze ook mogen zijn - ik verlang ernaar. Net zo als ik naar Hem verlang. Vroeger zou ik zeggen dat ik niet alleen naar mijn Meester verlang, maar ook naar mijn Vriendje/Verloofde. Nu hoef ik dat eigenlijk niet meer te zeggen, want met Meester zeg ik het allemaal.
Nog drie weken en twee dagen en Hij is hier bij me, voor een weekend. Nog vijf weken en ik ben weer daar waar ik me echt thuis kan voelen: Bij Hem, en niet voor even, maar voor heel lang!
Een druk leventje en een experimentje
Damn, al weer grofweg 2 weken sinds ik voor het laatst hier iets heb neergezet. Rijlessen, thesis werk en planning maken én ook goed bijhouden, en een kleine meid van een vriendin tevree houden. Pffft, ik vraag me soms echt af waar de tijd heen gaat allemaal.
Wat mij eigenlijk is gaan opvallen sinds ik het nu echt druk heb (althans, het voelt vooral stervens druk in mijn hoofd aan), dat BDSM voor mij op een wat lager pitje begint te raken. Als JT hier is (of ik bij haar), dan heb ik eigenlijk maar weinig behoefte aan dominant zijn, en meer aan gewoon knuffelen en misschien een beetje plagen. Maar vooral gewoon het lekker samen zijn en niet 'moeten' is dan heel erg welkom. Wat ik tevens merk, is dat ik ook meer behoefte heb naar 'vrije tijd', naar tijd die ik helemaal voor mezelf kan inplannen. Dat ik gewoon ergens kan gaan zitten, uitzuchten en kan zeggen: "Hmmm, ik kan gewoon hier blijven zitten en me nergens schuldig om te voelen dat ik niets doe!".
Afgelopen weekend hebben JT en ik voor het eerst wat geëxperimenteerd met langdurige bondage. Zeg maar de opsluit fantasiën eens aantikken en kijken wat er gebeurd. En dat was eigenlijk best wel leuk om te doen. Vriendinlief gewoon languit op het bed vastgezet, mond dicht getapet (wat anders babbelt ze je oren van je hoofd) en een blinddoek op en klaar. Dan nog een 'crotchrope' aanleggen, gezien ze van me op een langdurige tease & denial periode zit, waardoor haar aandacht constant naar haar geilheid getrokken wordt. En haar gewoon daar laten liggen en mijn eigen ding gaan doen. En af en toe even plagen of pijn doen of even kort maar heftige vingeren, gewoon om d'r te laten schrikken of op te geilen, en dan weer hulpeloos achter laten en weer verder gaan met mijn spelletje of wat ik ook aan het doen was.
Het was heel erg interessant om te zien hoe ze reageerde. Hoe ze af en toe gaat piepen (denk een beetje zoals een cavia. Een betere omschrijving kan ik er niet voor geven) als een soort van signaal dat ze aandacht zoekt. Geef je die aandacht, is ze helemaal in d'r doen. Kan iets simpels zijn als aaien, strelen of een kusje op haar voorhoofd geven. Geef je het niet, hoor je haar gewoon zuchten (letterlijk, of iets dat mentaal in haar afspeelt maar gewoon aan haar kan zien dat ze het doet), vind ze zichzelf zielig en hulpeloos. Of je slaat haar gewoon met een cane ofzo als ze piept en me ermee stoort. Erg leuk 'spelletje', en toen ze na ongeveer anderhalf uur weer los mocht en tegen mij aan kon kruipen was ze ook heel erg happy en in haar nopjes.
En ook erg interessant was, dat ondanks dat ik met mijn spelletje bezig was, ik toch 35% van de tijd met mijn aandacht bij haar zat. Gewoon te kijken, te observeren, haar reacties in mij op te nemen. Waar ze haar armen heen beweegt, hoe ze een tijdje met het touw tussen haar benen zat aan te kloten in de hoop er een beetje aangename stimulatie van te kunnen krijgen (er zat een knoop in dat touw op een leuk plekje *hint hint*), of het bewegen maar weer opgeeft omdat het enkel maar meer frustraties oplevert uiteindelijk. Hoe ze op een gegeven moment een handdoek van het hoofdbed had gekaapt om die over zichzelf heen te gooien, maar niet echt gelukt was. Met als gevolg dat ze een beetje zielige geluidjes zat te maken terwijl ze probeerde die handdoek nog een beetje goed te krijgen, omdat ze het een beetje koud begon te krijgen. Dat laatste was erg leuk, en vertederend, om te zien. (En ja, als de goedzak die ik ben, heb ik het uiteindelijk voor haar goed gelegd)
Maar goed, ik moet weer aan de arbeid. En ik ben vandaag echt totaal niet vooruit te branden. *Diepe zucht* Ik ben vandaag toch zo mijn afstuderen zat...
- Een drukke en SOG-ende Lumen1987
Wat mij eigenlijk is gaan opvallen sinds ik het nu echt druk heb (althans, het voelt vooral stervens druk in mijn hoofd aan), dat BDSM voor mij op een wat lager pitje begint te raken. Als JT hier is (of ik bij haar), dan heb ik eigenlijk maar weinig behoefte aan dominant zijn, en meer aan gewoon knuffelen en misschien een beetje plagen. Maar vooral gewoon het lekker samen zijn en niet 'moeten' is dan heel erg welkom. Wat ik tevens merk, is dat ik ook meer behoefte heb naar 'vrije tijd', naar tijd die ik helemaal voor mezelf kan inplannen. Dat ik gewoon ergens kan gaan zitten, uitzuchten en kan zeggen: "Hmmm, ik kan gewoon hier blijven zitten en me nergens schuldig om te voelen dat ik niets doe!".
Afgelopen weekend hebben JT en ik voor het eerst wat geëxperimenteerd met langdurige bondage. Zeg maar de opsluit fantasiën eens aantikken en kijken wat er gebeurd. En dat was eigenlijk best wel leuk om te doen. Vriendinlief gewoon languit op het bed vastgezet, mond dicht getapet (wat anders babbelt ze je oren van je hoofd) en een blinddoek op en klaar. Dan nog een 'crotchrope' aanleggen, gezien ze van me op een langdurige tease & denial periode zit, waardoor haar aandacht constant naar haar geilheid getrokken wordt. En haar gewoon daar laten liggen en mijn eigen ding gaan doen. En af en toe even plagen of pijn doen of even kort maar heftige vingeren, gewoon om d'r te laten schrikken of op te geilen, en dan weer hulpeloos achter laten en weer verder gaan met mijn spelletje of wat ik ook aan het doen was.
Het was heel erg interessant om te zien hoe ze reageerde. Hoe ze af en toe gaat piepen (denk een beetje zoals een cavia. Een betere omschrijving kan ik er niet voor geven) als een soort van signaal dat ze aandacht zoekt. Geef je die aandacht, is ze helemaal in d'r doen. Kan iets simpels zijn als aaien, strelen of een kusje op haar voorhoofd geven. Geef je het niet, hoor je haar gewoon zuchten (letterlijk, of iets dat mentaal in haar afspeelt maar gewoon aan haar kan zien dat ze het doet), vind ze zichzelf zielig en hulpeloos. Of je slaat haar gewoon met een cane ofzo als ze piept en me ermee stoort. Erg leuk 'spelletje', en toen ze na ongeveer anderhalf uur weer los mocht en tegen mij aan kon kruipen was ze ook heel erg happy en in haar nopjes.
En ook erg interessant was, dat ondanks dat ik met mijn spelletje bezig was, ik toch 35% van de tijd met mijn aandacht bij haar zat. Gewoon te kijken, te observeren, haar reacties in mij op te nemen. Waar ze haar armen heen beweegt, hoe ze een tijdje met het touw tussen haar benen zat aan te kloten in de hoop er een beetje aangename stimulatie van te kunnen krijgen (er zat een knoop in dat touw op een leuk plekje *hint hint*), of het bewegen maar weer opgeeft omdat het enkel maar meer frustraties oplevert uiteindelijk. Hoe ze op een gegeven moment een handdoek van het hoofdbed had gekaapt om die over zichzelf heen te gooien, maar niet echt gelukt was. Met als gevolg dat ze een beetje zielige geluidjes zat te maken terwijl ze probeerde die handdoek nog een beetje goed te krijgen, omdat ze het een beetje koud begon te krijgen. Dat laatste was erg leuk, en vertederend, om te zien. (En ja, als de goedzak die ik ben, heb ik het uiteindelijk voor haar goed gelegd)
Maar goed, ik moet weer aan de arbeid. En ik ben vandaag echt totaal niet vooruit te branden. *Diepe zucht* Ik ben vandaag toch zo mijn afstuderen zat...
- Een drukke en SOG-ende Lumen1987
