"(On-)natuurlijke Dominant"

Ik zat laatst wat contactadvertenties op bdsmzaken door te bladeren. Ik kwam een advertentie tegen waarin het volgende ongeveer stond (wat info verwijderd i.v.m. herkenbaarheid):
"Een van nature dominante man zoekt contact met een leuke jongedame." 
Ik kan me nog steeds niet indenken wanneer iemand een "onnatuurlijke dominant" zou zijn.
Ik denk dat als jij behoefte hebt aan domineren en dat doet of wilt gaan doen je jezelf dominant kunt noemen. Voor mij zitten er geen specifieke eigenschappen aan vast die je in het dagelijks leven al hebt. Natuurlijk ligt domineren de een veel beter als de ander, maar ik denk dat als jij niet zo goed kunt domineren je het meestal ook niet bent. Tenminste...iedere dominant zal op zijn eigen manier domineren en bepaalde dingen zo zien.

Als iemand zich een natuurlijke dominant noemt denk ik aan eigenschappen buiten de bdsmscene. Een dominante man (of vrouw) die een sterke mening heeft, graag de leiding neemt en veel initiatief toont. Maar voor mij staat dit totaal los van dominantie binnen bdsm. Ik ken zat subs die in het dagelijks leven minstens net zo dominant zijn als hun dominant. Sterker nog... ik ben er een van.

In het dagelijks leven ben ik vaak erg aanwezig, ik heb sterke meningen en leidt liever als dat ik volg. Ook in mijn werk neem ik als leerkracht de leiding over een groep kinderen. Dat zegt alleen totaal niets over mijn al dan niet aanwezige dominantie of onderdanigheid in bdsm.

Ik ben een switch, ben ik dan zelf een onnatuurlijke dominant? Omdat ik aan beiden behoefte heb? Ook dat klopt niet voor mij. Ik ben sub en dominant, er is geen of. Dat ik het fijn vind om te subben betekent niet dat ik daarom een mindere dominant kan zijn. Nog steeds een natuurlijke dominant dus.

Ik snap dus nog steeds niet wat een natuurlijke dominant is. Iemand die van nature dominant is...Maar wanneer ben je dat dan? En vooral, wanneer ben je dat dan niet? En bestaan er ook onnatuurlijke dominanten?

Nieuwe informatieve bdsmsite

Marijke heeft naast haar blog op haar website nu allerlei informatieve stukken geschreven over bdsm. De website is nog lang niet af, maar de informatie die er tot nu toe staat is interessant en leest prettig weg.
Zoals ze zelf in haar aankondiging al aangeeft is de menustructuur nog niet geweldig en nog niet alle stukken zijn beschikbaar, maar toch vind ik de website al de moeite waard. Ook erg leuk vind ik dat je in tegenstelling tot de meeste informatieve sites hier ook kunt reageren op haar artikelen!

http://marijkespraktijken.nl/bdsm/

De 'Slave Pole', en waarom ik er zo gefacineerd door ben.

Dit overzicht is niet beschikbaar. Klik hier om de post te bekijken.

Kleding

Ik las een paar weken geleden op Netjes een blog over kleding van de slaaf. In deze blog heeft Kelly een aantal tips wat betreft kleding voor een slaaf/slavin. Nou zou ik mezelf nooit slavin noemen, maar toch zijn het wel zinnige tips. Het zijn voor mij ook tips om er mooi, stijlvol en sexy uit te zien.

Voor mezelf is dat wel iets wat ik graag wil bereiken. Dit wil niet zeggen dat ik nooit een kort rokje aantrek of mijn half doorschijnende korte, zwarte jurkje, maar dat is vaak in opdracht. Oftewel als Fragile Tension dat wilt...

Ik heb niks met specifieke fetishkleding. Ik heb een leren rokje en topje en zeker het rokje is erg mooi, maar doet dat leer me iets? Nee, het is gewoon mooi. Latex of lak trekt me eigenlijk al helemaal niet. Ik voel me er niet fijn in. Ik ga dus ook bij voorkeur naar feestjes zonder dresscode. Ik bepaald liever zelf wat ik aantrek.
Vrienden van mij hebben wel een hoop fetishkleding. Vaak met speciale vormen, mooie kleuren en mooie modellen. Dat vind ik wel mooi. Niet voor mezelf, maar het staat ze geweldig.

Waar ik absoluut wel wat mee heb zijn corsetten. Ik vind ze vaak erg mooi staan en rondingen mooi accentueren. Oftewel, die draag ik graag. Ik heb nu twee goedkope, maar wel insnoerbare corsetten waar ik erg blij mee ben. Ik zou ooit ook nog wel een op maat gemaakte willen hebben, maar dat kost me nu echt teveel geld. Het enige nadeel aan corsetten vind ik het ingewikkelde aan- en uittrekken. Als ik op een feestje speel, is dat soms erg onhandig. Maar goed, het staat zo mooi, dus wel de moeite waard....

Qua ondergoed ben ik voor mezelf fan van Marlies Dekkers. Mooi, stevig en sexy ondergoed wat bijna altijd iets spannends heeft. Ik draag bij voorkeur dit. Ik hou niet zo van kantjes en in mijn grotere maat zijn goede stevige bh's snel oma-modellen. Dit is stukken beter. Er zijn overigens best merken die ook mooie modellen hebben, maar of ze zijn net zo duur (en minder mooi) of ze zijn binnen no time kapot. Ik hou het dus bij Marlies Dekkers.

Bij mannen heb ik ook wel voorkeur voor bepaalde dingen. Mannen in pak blijf ik erg mooi vinden. Sowieso een mooi zittende broek en overhemd ookal. In het dagelijks leven voldoet een spijkerbroek en trui of shirt ook prima, maar op feestjes zijn dat dingen die ik mooi vind. Verder vind ik het leuk als een man iets eigens, speciaals heeft in zijn kleding. Hoeft niet groot te zijn, maar een eigen stijl waardeer ik. Net zoals strakke boxershorts, geen strings en slips als het aan mij ligt.

Wat ik absoluut lelijk vind en je op bepaalde feestjes weleens ziet:
-Riemenbody's.
-Te straks zittende kleding.
-Te wijde kleding.
-Glimmende lakkleding met veel te groot decollete en/of te blote buik.
-Mensen in latexkleding die daar niet het figuur voor hebben.
-Goedkope uitstraling van kleding.

Onbegrijpbare fetishes

Vandaag zag ik een aantal keren op fetlife het volgende langskomen:
<Naam> is into Vampires
 En weer sta ik dan maar te kijken en denk bij mezelf: "Wat is er in hemelsnaam leuk aan dooie mensen met lange slagtandjes met een chronisch bloedtekort?" Is het een fasinatie voor de fluff die erachter zit? Of wordt er gewoon veel gegeild op True Blood en/of Twilight? Ik zie echt niet waarom iemand die als een vampier gekleed is meer sexy moet zijn dan diegene die niet de tandjes en het labeltje gekregen heeft maar er verder net zo uit ziet. I ... just... don't... get it.

Zo zijn er nog wel meer dingen die ik langs zie komen in de BDSM scene waarvan ik de lol er niet van begrijp. Ageplay en dan bedoel ik de 'Adult Baby' variant ervan. Ik zou het nog eventueel kunnen begrijpen dat dit een soort compromis is voor hen die pedofilie trekjes hebben. Of dat je heel erg van vernedering houdt en dan een luiers dragen op die manier je van je kicks zou voorzien. Maar buiten dat, snap ik het ook gewoon niet wat men daar zo tot trekt.

Nu ben ik niet iemand die mensen veroordeeld omdat ze geilen op vampiers, vrouwen voeten (ook al iets wat ik gewoon niet kan snappen) of hun kicks halen om een volwassenen in een luier vast te binden en daarna zichzelf oraal te laten verwennen door de vastgebonden 'baby'. Maar er zijn genoeg mensen, ook binnen de BDSM scene, die mensen die daar hun kicks vandaan halen wel veroordelen. Als niet goed snik, smakeloos of wat dan ook. Maar ondertussen wel rustig roepen dat de 'vanillas' eens het hele BDSM gebeuren moeten accepteren...

Zo is er een aantal maanden een soort discussie- en/of werkgroep of iets dergelijks op Fetlife opgericht, om de acceptatie voor de mensen buiten de BDSM te verbeteren. Nu weet ik enkel van het bestaan ervan en heb ik niet er zelf ook maar 1 ding binnen gelezen, maar ik vraag me dan af of men daar dan ook eens gaat kijken naar de acceptatie juist binnen de BDSM. Want ook binnen de scene zelf is er veel onenigheid te vinden. Mensen die vinden dat er op een bepaalde manier gespeeld moet worden, dat je aan bepaalde eisen zou moeten voldoen en niet tolerant zijn naar andere invulling van het BDSM leven dat die gegeven randvoorwaardes. Mensen die switches discrimineren omdat wij "geen keuze durven te maken" en roepen dat wij nooit een "echte Dom/sub" zouden kunnen zijn. Switches die zich juist weer superieur vinden aan iemand die enkel subt, omdat die het nooit in zijn\haar hoofd zou halen om ooit een zweep te hateren tegen iemand. Het lijstje van ontolerantie binnen de BDSM vanwege onder andere onbegrip gaat eigenlijk nog best wel lang door.

Dus wat ik vandaag zou willen vragen, is dat in plaats dat je in je hoofd vind dat "die vanillas eens wat toleranter worden", je eens in de spiegel gaat kijken. En bij jezelf een nagaat: ben jij eigenlijk zelf wel zo tolerant zoals je anderen wilt zien. Kan jij gewoon naast je neerleggen dat jij blijkbaar niet op dezelfde manier denkt als iemand, maar dat 't hem of haar nog niet een minder mens maakt. Kan jij zelf wel accepteren, dat niet iedereen denkt, doet of dit ooit zal gaan doen, zoals jij dat zelf doet?

-Lumen1987

Persoonlijk

Een schrijver put uit eigen ervaringen. Nu is het mijn wens hier een toon aan te zetten die scherp maar tegelijk geestig is. Het probleem dat alle woorden die nu in mij opkomen vals zijn. Of gemeen en bitter. Karakteristieken die ik mijn persoonlijkheid en in mijn schrijven niet wil gebruiken. De reden voor die toon is persoonlijk.
Daarom voor vandaag het woord van de dag: terughoudendheid.
Niet altijd. Soms moet een mens all in gaan. All fiches op rood. Zwart zou ook kunnen, maar ik wil door redacteuren van Huckleberry Finn niet worden terug gefloten.
All in dus. Of eigenlijk all out. Alle emoties die je voelt uiten. For better or worse. Often worse. Maar het is de enige mogelijkheid tot iets persoonlijks te komen. Tot echtheid. Tot geluk als als het lukt.
Maar het is persoonlijk. En terughoudendheid past nu.

Poly, open of hoe noem je het?

Ik heb in de afgelopen tijd best wel na zitten denken door mijn eigen situatie en die van een aantal vrienden van me hoe je een relatie classificeert (open, monogaam, polyamoreus) of wanneer je überhaupt zegt dat je een relatie hebt. Ik vind dit best lastig. Ik merk dat sommige banden met mensen heel intiem zijn zonder dat daar meteen een relatie bij zit of soms speel je met iemand en ben je goed bevriend. Waar ligt die grens. Ik ben er inmiddels voor mijn relatie wel uit hoe het zit, maar toch blijft er voor mij een grijs gebied.

Vanaf het begin af aan van mijn relatie hebben we beiden met anderen gespeeld, soms wat seksueel, soms ook niet. Eigenlijk zijn dat vaak losse dingen gebleven en nooit iets vasters geworden. We hebben periodes gehad dat dit regelmatig gebeurde en ook periodes dat het niet of bijna niet gebeurde. Het wisselde maar net wie we tegen kwamen of hoeveel tijd en vooral energie we over hadden naast een druk leven en onze relatie.

We hebben nooit een tweede relatie gehad en ik zie dit ook niet zo snel gebeuren. Wel een D/s op vaste basis, maar niet echt poly. Ik zou mezelf of onze relatie ook niet zo omschrijven. Hij is absoluut open, maar bij poly verwacht ik toch echt andere dingen. Bepaalde dingen die voor mij echt bij een relatie horen die zou ik niet zo snel met iemand anders als Fragile Tension delen. Voor mij zijn dat de belangrijkste dingen die ik nodig heb om iets een relatie te noemen.

Als eerste is voor mij samen slapen een belangrijk punt. De enige met wie ik regelmatig (lees vrijwel iedere nacht) mee in bed slaap is FT. Het is voor mij belangrijk. Ik slaap minder goed als hij er niet is en je ziet elkaar op een kwetsbaar moment. Op dit moment zou ik het ook niet fijn vinden als hij met iemand speelt en daar ook blijft slapen (in ieder geval mee in hetzelfde bed slaapt). Het is voor mij echt iets van ons samen op de een of andere manier.

Een ander punt waar aan ik iets als relatie classificeer is de mate van openheid over de relatie. Als ik niet aan mijn moeder wil vertellen dat ik met iemand een relatie heb, maar het bij vriendschap laat in verhalen is het voor mij eigenlijk geen relatie. Ik merk dat als ik een relatie heb ik dat eigenlijk met iedereen wil delen. Als ik met iemand bevriend ben, seks heb en/of er mee speel dan weet vaak een groot deel van mijn vriendenkring dit wel. Mijn familie, collega's of kennissen absoluut niet. Wil ik ook niet, nog afgezien van het feit dat het ingewikkeld uitleggen is, is het ook iets wat ik gewoon niet wil delen.

Als laatste een vrij obvious gegeven wanneer iets een relatie is. Als je het zelf een relatie noemt. Een vriendin van me heeft naast haar partner een dominant. Ze spreekt hem vrijwel iedere dag, ze zien elkaar vaak, slapen regelmatig bij elkaar, maar ze heeft geen relatie met hem. Voor mij is het dan ook geen relatie. Een andere vriend van me doet precies hetzelfde met een tweede persoon naast zijn primaire relatie, maar noemt het wel een relatie met die tweede persoon. Dan noem ik het wel een relatie.

Voor mij zijn dit wel de belangrijkste dingen die iets een relatie maken. Ik denk dat dit heel subjectief is en ben wel benieuwd naar jullie gedachten hierover. Zijn er dingen waarin voor jullie specifiek het wel of niet hebben van een relatie zit?

BDSM 'Powermoves'

Bijna iedere Dom maakt wel eens gebruik van een actie of uitspraak om sublief in het gereel te krijgen of om duidelijk te maken waar de macht ligt. Zo'n uiting van macht, wat ikzelf graag een powermove noem, zijn er in verschillende vormen en maten. Er zijn een aantal powermoves die vrijwel universeel lijken, die wel op bijna elke sub lijkt te werken. Denk bijvoorbeeld aan het trekken aan de haren, de woorden "Ik ben niet boos, ik ben in je teleurgesteld" of de collar bij sublief omdoen.

Ikzelf maak graag gebruik van powermoves, vooral omdat ik een sterk voorstander ben voor symboliek. En dat kan ik dan ook weer in mijn powermoves verwerken. Ik draag zelf elke dag een ketting, een zilveren met een zilveren adelaar hanger. Die ketting acht ik heel erg als persoonlijk bezit, en diegene die hem draagt in het verlengde dus ook. Het omdoen van mijn ketting om de hals van mijn subje zou dus vergelijkbaar zijn met diegene een collar om te doen.
Een andere powermove die ik graag gebruik, is het assertief zeggen van "Let it go." als ik iets doe waar mijn subje dan erg veel moeie mee heeft. Om haar als het ware aan te moedigen om haar verzet te laten varen, om haar controle te laten vallen en de situatie te accepteren.
Nog een aantal die ik graag inzet, omdat ik ze leuk vind om te gebruiken meestal, zijn:
  • Bij binnenkomst (sublief bij mij thuis of ik bij haar) haar bij de keel te pakken en tegen de muur (of de deur bij afwezigheid van een muur) te dwingen en haar te zoenen.
  • Het subje op de knieën dwingen door achter haar te staan (eventueel een arm op de rug te forceren) en met een voet in haar knieholte duwen.
  • Wanneer ik tijdens het aanleggen van een bondage een touw in zijn geheel om mijn subje moet laten lopen, in plaats van zelf rond te lopen, het subje rond te laten draaien voor mij.
  • Bij het leggen van een knoop en een haakpunt in een bondage, deze even kort maar hard aantrekken. Net voldoende om haar een klein beetje uit balans te halen maar niet ver genoeg dat ze zou moeten verstappen.
  • Mijn naam in haar huis krassen, met mijn nagels of iets anders.
  • Een klap in het gezicht ter correctie of om iets op te eisen waarnaar ik gevraagd had.
 Maar wat doet het nu eigenlijk met me? Vaak vervuld het me met een machtig gevoel of besef dat ik werkelijk 'in control' ben. Vaak helpt het ook op sublief meer in een diepere sub-mood te brengen. En gezien ik op een bepaalde manier in elkaar zit waardoor ik de mood van mijn partner spiegel, word ik daardoor ook weer dominanter. Door gebruik te maken van BDSM powermoves, ontstaat er een soort positieve feedback waardoor wij beide nog meer gaan inleven in het spel.
Ze hoeven voor mij niet eens groots of ruig te zijn. Hele subtiele dingen werken voor mij doorgaans ook erg goed. Het kan iets heel simpels zijn als mijn subje in de ogen kijken terwijl ik zachtjes haar wang streel of het gebruik van een koosnaam die op haar onderdanige persoon slaat ("mijn kleintje" was er een daarvan en die schijnbaar ook 'aan kwam' als ik die per sms had verstuurd).

Ik zie deze powermoves niet als een manier om controle of macht te vergaren. Ik denk niet dat het op die manier goed werkt, omdat ik juist denk dat het de bestaande hoeveel controle of macht die je al hebt juist vergroot. Dat zo'n actie werkt als een catalisator om meer controle of macht van te krijgen. Maar als je dat zomaar op iemand zou gebruiken, verwacht ik persoonlijk maar weinig van. Het is misschien een leuk gereedschap, maar net als elk soort gereedschap moet je wel weten hoe en wanneer deze in te zetten voor het meeste resultaat. En wel een gereedschap die niet op iedereen op dezelfde manier bruikbaar is om de juiste resultate te boeken.

Ik beleef er in ieder geval plezier aan. En ik ben erg nieuwsgierig naar wat jullie powermoves zijn! (Of er leuk vinden om te ontvangen)
-Lumen1987

    SamariuM Lustrum en vrijwilligers.

    De afgelopen week heb ik weinig geblogd. Druk met dingen in mijn privéleven (die niet zo interessant zijn voor hier). Daarnaast ben ik de afgelopen dagen veel aan het mailen geweest voor het SamariuM lustrum in april. Ik ben bezig (samen met anderen) om een reünie voor alle mensen te organiseren die zich ooit hebben ingezet voor SamariuM. Dit betekende voor mij een hoop zoekwerk, mailen en overleggen met mensen die anderen kennen uit de beginperiode. Erg leuk, maar ook een hoop gedoe. Ik denk inmiddels de meesten te hebben bereikt, maar zeker ben ik niet. (Mocht je dit lezen en zelf betrokken geweest bij SamariuM en nog niks gehoord hebben, mail dan naar lustrumreunie@samarium.nl.)

    Ik vind het wel iets wat ontzettend belangrijk is om eens te doen. In de afgelopen 10 jaar hebben ontzettend veel mensen belangeloos tijd en geld gestoken in SamariuM/bdsm-voor-jongeren. Afgezien van een bedankje hebben ze daar nooit iets voor teruggekregen. Niet erg, ik doe dit ook met liefde al 4 1/2 jaar, maar dan mag na 10 jaar wel eens een feestje zijn voor al die mensen.

    In al die jaren hebben ontzettend veel jongeren de weg gevonden naar SamariuM. Jongeren hebben vrienden gemaakt, hun bdsm-gevoelens een plekje kunnen geven, hun partner leren kennen en gewoon een eigen plek gekregen in de bdsm-scene. Waar vroeger de feesten klein waren met soms niet meer dan 20 man op een feest zitten de feesten nu barstensvol met 100 gasten en een behoorlijke reservelijst. Het forum is gegroeid, de chat ook. SamariuM wordt echt groot.

    Dit had niet zonder al die vrijwilligers gekund. Wat ben ik blij dat ik hier deel van uit heb kunnen maken de afgelopen jaren. Jaren waarin ik met talloze mensen heb gepraat. Veel tijd gestoken heb in de feesten en de laatste anderhalf jaar in het forum. Jaren waarin ik vrienden heb gemaakt. Een tijd waarin ik ontzettend veel heb geleerd. Samen met anderen. Al die anderen wil ik graag nog eens zien, plus de mensen die voor mij al actief waren. Ik hoop dat dit gaat lukken op de lustrum reünie!

    Predicament bondage

    Vorige keer dat ik hier schreef, schreef ik over hoe ikzelf over touw bondage denk. Er is nog een ander aspect van bondage dat mij heel erg aanspreekt, en dat is predicament bondage. Voor hen die niet zo goed weten wat predicament bondage is, even wat meer uitleg hierover.

    Predicament bondage is waar men de sub vastlegt in een bepaalde situatie die maar een gelimiteerde aantal keuzes vrij laat aan de sub zelf. Elke van deze keuze heeft zijn eigen soort ongemak. Het ongemak kan iets zijn wat de sub in kwestie naar vindt, als pijnlijk ervaart, lichamelijke stress geeft (denk aan spiermoeheid bijvoorbeeld, of juist heel stil proberen te staan) of gewoon ongemakkelijk is. Predicament bondage wordt soms als een soort omvattende term gebruikt, gezien er niet eens altijd het geval is dat de sub ook werkelijk vast gebonden is bijvoorbeeld.

    Wat ik er zo mooi aan vind is de creativiteit die hierin kwijt kan en de dynamiek die zo'n scene met zich meebrengt. Er is ongelooflijk veel vrijheid in de predicament scenarios en dat leent zich ook heel erg naar het experimenteren. Ik volg nu al meer dan een half jaar de predicament bondage groep op fetlife en ik zie steeds weer leuke en interessante ideetjes langs komen. Plannetjes waar ik nog niet aan gedacht had. En soms ben ik diegene die juist weer met ideetjes komt waar andere mensen nog niet aan gedacht hadden. Naar mijn gevoel worden er op het gebied van predicament bondage nog steeds nieuwe mogelijkheden verzonnen en blijft het waarschijnlijk een groot onverkend gebied gezien de grenzen verschuiven naarmate er nieuwe voorwerpen op de wereld worden gezet.
    Het andere mooie aspect hiervan is de wisselwerking die met deze scenarios naar voren komt. Ik kan heel erg genieten van het psychologische spelletje dat achter dit soort spelen zit. De vertwijfeling van wanneer de sub een andere positie aan wilt nemen. Het besef dat, wat de sub ook doet, ze met iets naars zal komen te zitten. De pogingen om een soort optimum te willen vinden, om te kijken of het mogelijk is om in een 'grey area' tussen de opties te zitten in de hoop dat het mogelijk meer dragelijker is om constant met hetzelfde soort ongemak te zitten. Je merkt vaak de mentale strijd van een sub die een predicament bondage ondergaat waarbij spiermoeheid gebruikt wordt; De strijd om vol te houden, of wanneer de sub merkt dat diens spieren aan het begeven zijn en dit niet wil.

    Iets wat mij wel is opgevallen, dat veel mensen niet echt een idee kunnen vormen van wat een predicament scene zou kunnen zijn. Of dat ze opmerken dat ze daar niet creatief genoeg voor zijn. Bij deze wil ik daarom afsluiten met een aantal interessante en leuke suggesties, voorzien van mijn eigen commentaar.
    Mocht er interesse zijn naar nog meer ideetjes, drop us a line.

    De crotchrope.
    Een crotchrope is een vorm van bondage die voornamelijk alleen bij vrouwen uitgevoerd wordt. Het bestaat in essentie eigenlijk uit een stuk touw dat tussen de benen van de vrouw loopt. Het ongemakkelijke aspect van een crotchrope is wanneer deze strak getrokken wordt. Afhankelijk van hoe strak deze is gebonden, kan het een lichte erotische pijn tijd tot een bijzonder pijnlijke ervaring.

    Een crotchrope vind ik persoonlijk heel erg fijn om te gebruiken, gezien de intensiteit ervan heel goed doseerbaar is. Daarnaast vind ik het ook een leuk idee in mijn achterhoofd dat de pijn gecentreerd is rond de genetaliën van de sub, wat voor mensen wel eens een erotiserende factor heeft.

    Hoe kun je deze nu gebruiken om een predicament bondage aan te leggen? Het standaard scenario is een touw om de middel te binden en dan van achter naar voren tussen de benen te laten lopen en deze op een hoger gelegen ankerpunt vast te maken. Dit ankerpunt moet hoger liggen dan de buik van de sub. Voor een extra evil geste, is het leuk om dit ankerpunt op ooghoogte van de sub te hebben om mogelijk een klein beetje extra frustratie te genereren. Bind de handen buiten bereik van dit ankerpunt, en trek vervolgens de scrotchrop strak totdat sublief op haar tenen moet gaan staan om de pijn te doen verlichten. Dit geeft de wisselwerking tussen op de tenen staan (spiermoeheid), op de plek blijven staan (immers, onder het ankerpunt zitten is de kortste afstand mogelijk) en de pijn van de crotchrope.
    Hierbij zal de sub doorgaans van positie wisselen van op de tenen staan of gewoon normaal met platte voeten staan en extra pijn. Als Dom kan je de situatie nog 'leuker' maken door stimulance te geven, zoals sublief uit het lood te duwen, te kietelen, een zwepen sessie of haar lievelings vibrator die enkel binnen bereik zal zijn als ze een klein beetje door haar kniën gaat staan (of op platte voeten, afhankelijk van de mate van hoe het touw kan meegeven).

    Een variate voor mannen als het gaat om een crotchrope, is de ballen van de man vast te binden. Houdt er wel rekening mee, dat in tegenstelling tot vrouwen, mannen niet hun lichaamsgewicht kunnen dragen aan deze soort crotchrope.

    De (japanse) cloverclamps
    Mijn absolute favoriet als het om tepelklemmen gaat. Niet zozeer omdat deze mogelijk de meeste venijnige klemmen die bij menig sex-shop te koop is, maar juist vanwege het mechaniek waarbij de klemmen strakker gaan zitten als je eraan trekt. Deze klemmen kunnen vooral goed gebruikt worden voor scenarios waar je de sub moeite wilt laten doen om een bepaalde positie vast te houden.

    Een hele makkelijke is als de klemmen verbonden zijn met een ketting. Zet de klemmen op de tepels (of eventueel op de borst, als de klemmen te sterk zijn voor sublief) en laat de sub de ketting in de mond nemen en hierop bijten, met de opdracht de sublief deze ketting niet uit de mond mag nemen. Dit dwingt de sub om het hoofd naar voren richting de borst te kantelen, anders zal de sub aan diens tepels trekken en nog meer ongemak verzorgen. Een variatie hierop is de ketting aan een gag vast zien te maken. Je kan bijvoorbeeld chopsticks en een klein beetje touw gebruiken om een 'bit-gag' te maken, en de ketting hier als het waren achter te haken. Dit geeft een wisselwerking tussen de positie van het hoofd en de intensiteit van de klemmen. Als je de sub ook nog eens op de rug zou leggen waarbij het hoofd vrij hangt, komt daar als extra factor nog bij dat de sub niet diens hoofd kan laten rusten (opnieuw brengt dit spiermoeheid in het geheel).

    Een andere mogelijkheid is sublief tegen een paal aan te zetten met de buik en de klemmen met ketting om deze paal te laten lopen. Extra stimulatie zoals met nagels krabbelen, kietelen, ijsklontjes of andere dingen die beweging reflexen veroorzaken zorgen opnieuw voor een mentale strijd om stil te blijven staan en reflexen te onderdrukken en de klemmen die pijnlijke feedback geven dat bewegen zijn consequenties heeft.

    "Whip or tickle?"
    Mogelijk een bekende vraag voor mensen, voor hen die het niets zegt: het concept is eigenlijk heel simpel. Het idee is dat je sublief iets aandoet totdat ze aangeeft iets anders te doen. Bedenk een aantal dingen die je kan doen die je subje niet heel erg aangenaam vind om te ondergaan (op het moment zelf bedoel ik, het is toch wel zo handig dat hij of zij het geheel wel leuk vindt... Je wilt immers dat ze graag terug komen de volgende keer, niet waar?). Even in verband met het kopje, kies ik ervoor dat in dit geval het dus gaat om óf met de zweep geslagen te worden óf gekieteld te worden. Vraag aan de sub of die geslagen wilt worden met de zweep of gekieteld wil worden. Doe datgene wat hij of zij aangeeft en vertel dat ervoor kan kiezen om over te stappen op het andere. En als sublief zich als een smartass gedraagt door te beantwoorden dat ze liever geknuffeld wilt worden of constant zit te wisselen tussen die twee, maak dan maar de keuze voor de sub.

    Een andere mogelijkheid kan ook zijn op plekken waar geslagen zal worden in plaats van de keuze tussen verschillende speeltjes.

    Openheid over bdsm

    Op dit moment is er op fetlife een groep opgericht waarin gepraat wordt over acceptatie in de maatschappij en wat we er zelf aan kunnen doen. Terwijl ik daar aan het lezen was zat ik te denken over hoe open ik zelf eigenlijk ben over bdsm. 

    Ik heb hierin een aantal keuzes heel bewust gemaakt. Ik ben niet open op mijn werk, ik gebruik mijn echt naam niet meer. Ik kwam ooit de scene binnen onder mijn voornaam, nu dus een nick. Mijn familie is niet op de hoogte van het feit dat ik aan bdsm doen. Daarentegen weten al mijn vrienden dat wel, ook mensen die er zelf niks mee hebben. 

    De reden dat ik niet volledig open ben en een nick gebruik is vooral dat in het onderwijs dit nog best verkeerd opgevat kan worden. Ik heb geen zin in gedoe. Daarnaast blijft ik van mening dat mijn seksualiteit een hoop mensen niks aan gaat. Ik schiet er niks mee op om het te vertellen.

    Ik vertel wel dat ik uit ben geweest en in welke stad, maar niet naar welk feestje of welke gelegenheid. Of ik kom (in geval van de jongerenfeesten) niet verder als een kroeg in de buurt van het Leidseplein. Ik heb nog nooit gemerkt dat iemand verder vroeg. Ik weet het, dat kan gebeuren, maar ik acht de kans niet heel groot. 

    Als ik mijn echt voornaam gebruik, plus die van mijn partner en nog wat andere feitjes over mijn leven ben ik ook te herkenbaar. Ik weet best dat mensen me aan de hand van berichten op fora of deze blog kunnen herkennen, maar dan moet je wel veel verschillende dingen lezen. Tegen die tijd is het maar zo.

    Ik heb gemerkt dat ik weinig behoefte heb om mijn familie op de hoogte te brengen van wat ik uitspook met Fragile Tension of anderen. Bij vrienden heb ik die behoefte meer. Ik denk dat dat deels komt doordat seks of seksualiteit wel vaker met hen besproken wordt als met mijn familie. Sowieso heb ik inmiddels heel veel vrienden die uit de bdsm-scene. Maar ook vrienden van mijn studie zijn op de hoogte. 

    Ik sta er dus een beetje dubbel in. Ik ben heel wisselend open of juist gesloten erover. Ik denk niet dat mijn manier acceptatie bevorderd. Daarvoor zal je echt open moeten zijn. Toch durf ik dat niet, te bang voor gevolgen wat betreft mijn werk vooral. Ik juich dit initiatieven toe en zal ze vanaf de achtergrond ook zeker steunen, maar ik laat anderen het voortouw nemen. Ergens voelt het lullig. Ik wil meer acceptatie, maar doe er zelf niets aan. 

    Lumen's take on ropebondage

    Voor de mensen die mij nog niet (zo goed) kennen, touw bondage is 1 van de dingen die vrijwel altijd terug komt binnen mijn spellen als ik Dom. Ik ben dan misschien niet de nieuwe Matt William of Lew Rubens (ja, dat zijn 2 Doms wie me erg inspireren), maar over het algemeen snap ik bondages wel. Suspensions en semi versies daarvan zijn nog eventjes iets waar ik me nog niet aan wil wagen, maar staat wel op mijn TODO-lijstje van dit jaar. But I digress...

    Het is me opgevallen dat voor de mensen wie niet zo veel met touw bondage hebben, vaak met de argumentatie komen dat het hen niet bevalt omdat het zo lang duurt voordat het aangelegd is. Of dat er zoveel moeite voor gedaan moet worden als je het vergelijkt met het gemak van een stel handboeien omslaan. Terwijl juist dat de magie voor mij is van met touw in de weer gaan! Het creatieve process je sub in zo'n manier vast te zetten zoals jij dat wilt Juist dat je de tijd ervoor neemt om langzaam maar zeker meer macht van je sub te ontdoen. Wat een stiptease doet voor het oog met elke kleding stuk dat er langzaam vanaf gaat, zo is bondage dat voor mijn geest en haar vrijheid. Met elk klein beetje ontneem ik macht van haar, voel ik de spanning tussen ons opbouwen, ontferm ik me steeds meer om haar en eis ik haar lichaam steeds weer ietsje meer op aan mijn wil.
    En dat mis ik juist heel erg bij leren boeien of handboeien. Dat is voor mij categorie 'klik-klik klaar!' en daar haal ik veel minder plezier uit dan de langzame opbouw van met touw bezig te zijn.

    Dat houdt niet in dat ik leren of handboeien inferieur beschouw aan touwbondage, maar als ik de keuze heb verkies ik touw wel boven deze dingen. Handboeien zijn bijvoorbeeld weer bijzonder nuttig als je met resistance play bezig bent, waar sublief niet braaf gaan zitten wachten tot je haar eindelijk vast hebt gezet. Gevoerde leren boeien zijn vaak veel practischer als deze langer gedragen moeten worden onder druk, zeker als je niet zoveel vertrouwen hebt in je knopen en bang bent dat deze uiteindelijk toch gaan resulteren in een knellende bondage. Beide hebben het voordeel dat ze op slot kunnen en dat diegene die ze draagt met geen mogelijkheid los kan krijgen (mits passend) zelfs met hulp van buitenaf.

    Maar voor mij zijn de boeien-sets toch doorgaans het vluggertje binnen de BDSM, snel 'and getting the job done'. Maar als het even kan, kies ik toch voor die mooie, spannende striptease!

    -Lumen1987

    De schatten binnen de BDSM

    Vorige keer schreef ik over iets van de wat mindere punten binnen de BDSM, iets om voor uit te kijken. Nu wil ik ook schrijven over iets om naar uit te kijken, maar dan juist in de positieve zin. Ik wil het hebben over de schatten die je binnen de BDSM kan vinden. Die momentjes van puurheid en schoonheid. Die gelukkige momentjes die je nog jaren met je mee zal dragen en nog vaak aan terug zal denken.

    Persoonlijk ben ik van mening dat je in elke relatie wel een schat of zelfs meerdere kan vinden. Ik geloof echt ten zeerste dat er in elke persoon wel iets te vinden is waar je altijd nog aan terug kan denken en wensen dat je het weer terug had of juist zo dankbaar bent dat je het heb kunnen meemaken (of dit nog steeds kan uiteraard).

    Zo'n schat kan een bepaalde blik zijn, iets wat jullie samen gedeeld hebben of een event dat je totaal wakker heeft geschud. Ik doel dan niet op liefde an sich, ookal is liefde en het warme gevoel van 'houden van' een mooi geschenk. Ik doel op de dingetjes waar je geluksmeter eventjes door de 10 heen knalt naar de volle 11 of zelfs hoger. Die dingen die héél erg individueel zijn en over het algemeen iets zo uniek dat het enkel tussen die 2 specifieke personen mogelijk is (of je dat idee hebt dat het zo is tot je diezelfde schat bij iemand anders gevonden hebt). Een om die nieuwe jaar mooi van start te gaan, wil ik er twee van die schatten met jullie delen. Eentje voor mijn dominante kant, en eentje voor mijn sub kant.

    Mijn eerste schat die ik met jullie wil delen, was een heel erg unieke ervaring die ik heb meegemaakt bij een ex-subje van mij. En ookal kan ik haar bloed inmiddels wel drinken bij wijze van spreken, is dit toch nog steeds 1 van mijn meeste waardevolste herinneringen als dominant binnen het BDSM wereldje. De schat tussen ons twee was wanneer we aan het knuffelen waren en ik dan haar onder haar kin ging kriebelen. Beetje zoals dat "koetjie koetjie koe" wat je bij babies doet, daarmee is het 't beste mee te vergelijken. Als ik dat bij haar deed, en het werkte ook schijnbaar enkel bij mij, raakte zij in een totaal ongecontroleerde giechelbui. Ze maakte dan altijd van die heerlijke hogetonige giechelgeluidjes en ze kon het met geen mogelijk tegenhouden. Ze wilde het ook helemaal niet tegenhouden, omdat ze zich hier graag aan overgaf aan iets wat zo puur en uniek was tussen ons twee. Vaak spartelde ze er maar op los en als ik haar even respijt gaf keek ze me altijd met die ongelooflijk mooie, gelukkige pretoogjes aan die glinsterden van het licht in de omgeving. En soms verzuchtte ze dan dat ze van mij was, waarin je duidelijk kon horen dat ze gelukkig was en zich hier bij me thuis voelde.

    De andere schat die ik met jullie wil delen, is eentje die ik op het moment van schrijven heel erg koester en me nog heel erg veel bezig houdt in mijn hoofd. Ik had een switch meisje uitgenodigd om bij me thuis te komen, onder het mom van een soort wederzijdse massage-date. Ik had haar eerst onder handen genomen, en daarna was het mijn beurt om gemasseerd te worden. Tijdens de massage kwamen uiteindelijk ook de hormonen een beetje op gang en raakte ik wat onderdaniger en zij juist dominanter. De massage mondde uiteindelijk een een simpel doch sensueel spel tussen ons beide. Het hoogtepunt daarvan, en teven dus de schat voor mij, was dat ik me rustig moest houden terwijl ze haar naam met haar nagels in mijn zij drukte. Voor mij was dat een behoorlijk pijnlijk process en het kostte me ook wat inzet om daar gewoon stil bij te blijven liggen, gezien ik de nijging heb om in de pijn te gaan leven. Ik kan die pijn dan niet van me afzetten. Op het moment zelf wist ik niet eens wat ze precies aan het doen was. Ik dacht dat ze gewoon haar sadistische genochten op mij aan het botvieren was. Pas toen ze klaar was vertelde ze wat ze had gedaan. En dat was het moment dat er voor mij de bliksem insloeg. Mijn gedachten vulden zich met de gedachte dat ik nu geclaimed was door haar en ik was er euforisch om. Dit was voor mij de eerste keer dat ik iemand had gevonden waarbij ik echt subbig werd zonder dat er veel nodig ervoor nodig was om me in die mindstate te krijgen. Het was het gevoel alsof ik de heilige graal gevonden had.

    Nu mijn vraag aan jullie: wat is jullie grootste schat die je binnen de BDSM hebt gevonden?
    En dat jullie in dit nieuwe jaar nog veel mogen genieten van de schatten die je hebt, en nog andere wondermooie schatten mag vinden!

    -Lumen1987