Inmiddels is het weer de laatste dag van 2011 en vond ik dat ik nog wel even een berichtje moest plaatsen. Er heeft zich voor mij en dit blog een aantal ontwikkelingen gedaan, waar ik nog wel even op terug wil blikken.
Ten eerste in mijn persoonlijk leven, en de reden waarom ik de afgelopen tijd niet héél erg actief ben geweest op Think about Kink, is vanwege mijn afstuderen. Ik ben nu ook officiëel een 'working class citizen'. En daar was wel even een vakantie voor nodig om aan te wennen. Einde van studeren, iets waar ik eigenlijk al een aantal maanden flink aan toe was. Maar ook een einde aan even makkelijk een dagje ergens afspreken. Even shoppen met JT bijvoorbeeld.
Dit jaar heb ik ook JT als mijn lieve vriendinnetje en schattige subbeding mogen hebben en ik hoop dat dit ook veel langer zal blijven. Ik heb een verandering in onze relatie kunnen zien. Van hyper-relsubje die ze in het begin was naar lief en knuffelige semi-braafsub die ze tegenwoordig is. Van een meisje dat niet meer te houden was als je iets als "touwtjes" in haar oor fluisterde, naar een meisje die binnen no-time om kleine dingetjes die erg persoonlijk liggen subbig wordt en tegen me aan wil vlijen. Ik heb er zelf ook flink wat over mezelf van geleerd, van de relatie tussen ons. Hoe mijn Dom-kant in elkaar zit. Geleerd dat ik veel plezier haar uit de subbigheid en de euforie die mijn subje ervaart, dat ik kick om onbegrijpelijk subgebrabbel en dat ik een ongelooflijk lieve Dom ben die zeker bij haar soms eigenlijk gewoon té lief is.
Vanuit mijn subkant is er nogal de nodige tumult geweest. Ik heb een tijd lang mezelf exclusief opgesteld naar een persoon toe, waarbij ik uiteindelijk mezelf enkel pijn deed en mezelf in de weg ging zitten. Het heeft me toen ook veel tijd gekost om me hiervan te bevrijden. Inmiddels lijk ik wel compleet passief te zijn geworden op het vlak van subben, vooral omdat er in mijzelf geen vertrouwen meer te vinden is dat ik een leuke Domme voor mezelf weet te vinden waarbij er die click is, net zo een die ik dus eerder had ervaren. Het voelt wel een beetje alsof ik de hoop op heb gegeven en er dus zelf niet al te veel moeite meer in wil steken... omdat het als verloren moeite aanvoelt. Ik hoop dat er toch wel in 2012 daar verandering in gaat komen, hetzij de houden hetzij de situatie.
Het blog zelf heeft ook wat ondergaan. Het originele concept van meerdere mensen die aan deze blog meeschreven is nagenoeg op dit moment over, gezien ik het (jammer genoeg) helemaal zelf draaiende houd nu. Ik zou heel graag zien dat andere mensen het ook leuk vinden om hieraan mee te werken. Een centraal punt te maken waar men ervaringen kan lezen en spontane ideeën kunnen opdoen. Een plek waar schijvers ook op elkaar stukjes in kunnen gaan, op een vaak dieper niveau dan je op menig fora tegenkomt, maar waar ook wordt gelet op de leesbaarheid van de teksten zelf. Ik hoop dat ook nog steeds ten zeerste dat mensen zich bij me zouden willen aansluiten om samen aan Think about Kink te werken.
Ook is er het idee om een punt te gaan maken op Think about Kink voor stapsgewijze uitleg voor verschillende dingen die met BDSM te maken hebben. Het originele idee was vooral gericht op bondage technieken, gericht op het snappen van waarom een bepaalde bondage op een bepaalde manier aangelegd wordt. Met aandacht voor 'uitbouw' mogelijkheden, ideeën over welke dingen te combineren zijn met elkaar, practische aspecten waar je toch even rekening mee kan/moet houden als het bijvoorbeeld je eerste keer is dat deze bondage aangelegd wordt. Maar later ook andere onderdelen als eenmaal deze basis er is. Dit plan staat momenteel enkel wel in de ijskast, vooral vanwege het gebrek om mooie afbeeldingen/beeldmateriaal te kunnen maken die bij de tekst moet gaan. Zonder deze representeerbare visuele ondersteuning, wil ik er nog niet verder mee gaan.
Wat het komend jaar allemaal in petto heeft, ik heb er zin in. En ik wens alle mensen die Think about Kink volgen een erg gaaf, gelukkig en succesvol 2012 tegemoet. En vergeet er niet wat van te maken, want als we de Inca's moeten geloven is 2012 het laatste jaar van deze planeet ofzo :P
Cheers,
-Lumen1987
Je BDSM wensen accepteren
Laatst las ik een topic op SamariuM over iemand die haar sub-kant niet goed durft te accepteren en vrij snel alweer probeert de macht terug grijpen en de Dominante dame te wezen. Ze verteld dat ze angst ervaart voor het kleine meisje in haar. Het is een verhaald die ik ook in mijn directe vriendenkring een paar keer heb langs horen komen. Daarbij heb ik het ook enkel van switches gehoord dat ze ermee kampen; Ik kan me niet echt een subbie herinneren waarover ik had gelezen of persoonlijk van had gehoord dat die echt werkelijk waar bang was van diens sub-gevoelens.
Zelf een switch zijnde heb ik eigenlijk nooit een angst gevoeld naar mijn subkant, ik verlang er eigenlijk juist naar. Altijd al wel gedaan. Om voor de verandering juist niet eens de macht in handen te hebben. Gewoon even niet de verantwoordelijkheid te hoeven dragen en niet echt na te hoeven denken. Maar gewoon doen en ervaren. Even het hele simpele leventje als het ware (al heb je het als subbie vaak zwaar). En op een manier ben ik ook wel trots op mijn subkant. Het is geen arrogantie dat ik switches > Doms/subs vind, maar het is wel iets waarbij ik me heel soms wel 'waardevoller' in voel. Dat kleine beetje ervaring als sub zijnde geeft voor mij dan ook echt het gevoel dat ik er een betere Dom van ben geworden (al heb ik viceversa dat gevoel dus niet). Ik praat ook graag over mijn subgevoelens en heb het in het verleden ook zeker gebruikt in de verhalen die ik heb geschreven.
Een beetje aan het andere kant van het spectrum plaats ik mijn eigen JT wel eens (okey, wel een beetje overdreven dan, maar goed). Ik merk bij JT dat ze erg veel moeite heeft met in zichzelf bepaalde aspecten van de BDSM te accepteren. Ik zal ook toegeven dat er al wel meer acceptatie is dan vroeger, maar het is niet te vergelijken met mijn mate van acceptatie ervoor. Waar ik open over mijn fantasieën kan praten, is dat iets wat JT niet echt lukt, deels vanwege het gebrek aan het goed kunnen verwoorden en ook deels vanwege het wegstoppen van haar gevoelens. JT wilt graag een slachtoffer voelen van wat ik haar aandoe, maar heeft daarbij wel erg veel moeite om buiten het spel om (en tijdens het spel vaak ook) aan te geven dat ze naar iets verlangd. Veel dingen die ze leuk vind heb ik door middel van gerichte vragen of experimentatie kunnen achter halen. Nou kan ik niet zeggen of zoiets gebruikelijk is of niet bij de nog steeds ontdekkende BDSMers, maar als ik mezelf er even als contrast bij zou zetten is er toch wel een groot verschil. Als je mij zou vragen of ik ActiviteitXYZ leuk vind of niet, zal je ook meteen naar waarheid antwoord + 'argumentatie' krijgen. Bij JT moet ik het een stuk of 3x vragen voordat ze stiekem met een grote glimlach 'kronkelt' wat dus inhoud dat ze het leuk vind.
Nu is het misschien een beetje eenzijdig, maar ik snap dat dus gewoon niet. Als je weet dat je een onderdanige kant hebt, waarom er dan bang voor zijn? Ik ga er vanuit dat je gewoon een gezonde relatie met je partner hebt en dat er respect voor elkaars grenzen en wensen is, en men ook gewoon streeft om plezier te hebben. Als je in een veilige omgeving bent als subje, dan lijkt het me dat je niet voor je onderdanigheid hoeft te vrezen. Ik snap dat je wel bang kan zijn voor verschillende activiteiten, zoals dat je bang kan zijn voor intense pijn, naalden of ondersteboven in een suspension te hangen. Maar bang zijn voor je onderdanigheid? Ik associeer het met een heerlijke gloeiende gevoel en euforie, met intense gevoelens, ontlading en mijn partner blij maken en plezier verschaffen en daar weer mijn plezier en euforie aan te ontvangen. Ik kan daar dus echt niets in vinden waar ik ooit bang voor zou kunnen of hoeven te zijn. Nu snap ik wel dat angsten niet rationeel werken (ik heb vliegangst, en geen cijferlijst of redenatie die mij tot nu toe hebben kunnen motiveren om in een opstijgend vliegtuig te gaan stappen), maar hoe kan je bang zijn voor euforie en plezier? I just don't get it.
Ik snap en respecteer dat je bepaalde aspecten van jezelf voor jezelf wilt houden. Ik snap dat je misschien geen interesse hebt in dat iedereen weet dat jij geilt op luiers, naalden of je verkrachtingsfantasieën. Maar ik snap niet precies waarom je niet je BDSM wensen kan/wilt accepteren wanneer je gewoon wéét dat het een onderdeel van je is. Is voor mij net zo alsof je jezelf probeert te overtuigen dat je maar 1 arm hebt terwijl je gewoon gezond met 2 werkende armen bent geboren. Of dat je jezelf 'voor de gek wilt blijven houden' dat je zo onschuldig bent terwijl je over gangbangs in bondage fantaseert (of al hebt gedaan) of geslagen te worden met een zweep. Als je subbig bent, omarm het gewoon. Wees er blij mee bent dat je dit in jezelf hebt weten te vinden, een schat aan zelfkennis. En als je er echt zo tegenaan ziet, probeer dan te achterhalen wat de acceptatie in de weg staat en kijk of je er wat aan kan en wilt doen. Want voor mijn gevoel zal de angst niet in het onderwerpen zitten, maar aan de andere dingen die eromheen zitten. Een gebrek aan vertrouwen, een angst voor dat er iets fout kan gaan, wat mensen ervan zouden denken als je aan BDSM deed, wat dan ook... En mocht je inderdaad je er heel druk om maken: vergeet niet dat je baby stapjes mag nemen en vergeet ook niet dat het om JOUW eigen leven gaat. Niemand anders bepaald wie jij bent, dat doe jij gewoon lekker zelf.
-Lumen1987
Zelf een switch zijnde heb ik eigenlijk nooit een angst gevoeld naar mijn subkant, ik verlang er eigenlijk juist naar. Altijd al wel gedaan. Om voor de verandering juist niet eens de macht in handen te hebben. Gewoon even niet de verantwoordelijkheid te hoeven dragen en niet echt na te hoeven denken. Maar gewoon doen en ervaren. Even het hele simpele leventje als het ware (al heb je het als subbie vaak zwaar). En op een manier ben ik ook wel trots op mijn subkant. Het is geen arrogantie dat ik switches > Doms/subs vind, maar het is wel iets waarbij ik me heel soms wel 'waardevoller' in voel. Dat kleine beetje ervaring als sub zijnde geeft voor mij dan ook echt het gevoel dat ik er een betere Dom van ben geworden (al heb ik viceversa dat gevoel dus niet). Ik praat ook graag over mijn subgevoelens en heb het in het verleden ook zeker gebruikt in de verhalen die ik heb geschreven.
Een beetje aan het andere kant van het spectrum plaats ik mijn eigen JT wel eens (okey, wel een beetje overdreven dan, maar goed). Ik merk bij JT dat ze erg veel moeite heeft met in zichzelf bepaalde aspecten van de BDSM te accepteren. Ik zal ook toegeven dat er al wel meer acceptatie is dan vroeger, maar het is niet te vergelijken met mijn mate van acceptatie ervoor. Waar ik open over mijn fantasieën kan praten, is dat iets wat JT niet echt lukt, deels vanwege het gebrek aan het goed kunnen verwoorden en ook deels vanwege het wegstoppen van haar gevoelens. JT wilt graag een slachtoffer voelen van wat ik haar aandoe, maar heeft daarbij wel erg veel moeite om buiten het spel om (en tijdens het spel vaak ook) aan te geven dat ze naar iets verlangd. Veel dingen die ze leuk vind heb ik door middel van gerichte vragen of experimentatie kunnen achter halen. Nou kan ik niet zeggen of zoiets gebruikelijk is of niet bij de nog steeds ontdekkende BDSMers, maar als ik mezelf er even als contrast bij zou zetten is er toch wel een groot verschil. Als je mij zou vragen of ik ActiviteitXYZ leuk vind of niet, zal je ook meteen naar waarheid antwoord + 'argumentatie' krijgen. Bij JT moet ik het een stuk of 3x vragen voordat ze stiekem met een grote glimlach 'kronkelt' wat dus inhoud dat ze het leuk vind.
Nu is het misschien een beetje eenzijdig, maar ik snap dat dus gewoon niet. Als je weet dat je een onderdanige kant hebt, waarom er dan bang voor zijn? Ik ga er vanuit dat je gewoon een gezonde relatie met je partner hebt en dat er respect voor elkaars grenzen en wensen is, en men ook gewoon streeft om plezier te hebben. Als je in een veilige omgeving bent als subje, dan lijkt het me dat je niet voor je onderdanigheid hoeft te vrezen. Ik snap dat je wel bang kan zijn voor verschillende activiteiten, zoals dat je bang kan zijn voor intense pijn, naalden of ondersteboven in een suspension te hangen. Maar bang zijn voor je onderdanigheid? Ik associeer het met een heerlijke gloeiende gevoel en euforie, met intense gevoelens, ontlading en mijn partner blij maken en plezier verschaffen en daar weer mijn plezier en euforie aan te ontvangen. Ik kan daar dus echt niets in vinden waar ik ooit bang voor zou kunnen of hoeven te zijn. Nu snap ik wel dat angsten niet rationeel werken (ik heb vliegangst, en geen cijferlijst of redenatie die mij tot nu toe hebben kunnen motiveren om in een opstijgend vliegtuig te gaan stappen), maar hoe kan je bang zijn voor euforie en plezier? I just don't get it.
Ik snap en respecteer dat je bepaalde aspecten van jezelf voor jezelf wilt houden. Ik snap dat je misschien geen interesse hebt in dat iedereen weet dat jij geilt op luiers, naalden of je verkrachtingsfantasieën. Maar ik snap niet precies waarom je niet je BDSM wensen kan/wilt accepteren wanneer je gewoon wéét dat het een onderdeel van je is. Is voor mij net zo alsof je jezelf probeert te overtuigen dat je maar 1 arm hebt terwijl je gewoon gezond met 2 werkende armen bent geboren. Of dat je jezelf 'voor de gek wilt blijven houden' dat je zo onschuldig bent terwijl je over gangbangs in bondage fantaseert (of al hebt gedaan) of geslagen te worden met een zweep. Als je subbig bent, omarm het gewoon. Wees er blij mee bent dat je dit in jezelf hebt weten te vinden, een schat aan zelfkennis. En als je er echt zo tegenaan ziet, probeer dan te achterhalen wat de acceptatie in de weg staat en kijk of je er wat aan kan en wilt doen. Want voor mijn gevoel zal de angst niet in het onderwerpen zitten, maar aan de andere dingen die eromheen zitten. Een gebrek aan vertrouwen, een angst voor dat er iets fout kan gaan, wat mensen ervan zouden denken als je aan BDSM deed, wat dan ook... En mocht je inderdaad je er heel druk om maken: vergeet niet dat je baby stapjes mag nemen en vergeet ook niet dat het om JOUW eigen leven gaat. Niemand anders bepaald wie jij bent, dat doe jij gewoon lekker zelf.
-Lumen1987
Marijkes Praktijken: Als je D/s relatie uit gaat
Recentelijk heeft Marijke een interessant stuk op haar blog gezet: Als je D/s relatie uit gaat
Hierin schrijft ze over haar ervaringen van haar break-up met haar Dom. Ik vind het wel een mooi stuk om te lezen en kan het ook aanraden om eens naar te kijken. Daarnaast is er ook een oproep naar eigen ervaringen en die te delen als je dat zou willen. Van mij is er een stuk te lezen in de comments over een break-up in het verleden met een sub van me, waar de break-up alles behalve soepel en netjes verlopen was.
-Lumen1987
Hierin schrijft ze over haar ervaringen van haar break-up met haar Dom. Ik vind het wel een mooi stuk om te lezen en kan het ook aanraden om eens naar te kijken. Daarnaast is er ook een oproep naar eigen ervaringen en die te delen als je dat zou willen. Van mij is er een stuk te lezen in de comments over een break-up in het verleden met een sub van me, waar de break-up alles behalve soepel en netjes verlopen was.
-Lumen1987
Misbruikt, vies en gedegradeerd voelen
"<anoniem> is into feeling used and dirty and degraded", zomaar een entry die ik vandaag in mijn fetlife feed langs zag komen. Eentje waar ikzelf eigenlijk niet zoveel mee heb. Laat me je vertellen waarom.
Als sub ben ik best wel gericht in het pleasen van mijn dominant. Ik wil graag diegene blij maken, verwennen, er lief voor zijn en ik streef er dan ook naar om diegene dan trots op mij te laten zijn, want daar beleef ikzelf heel erg veel plezier aan. Ik streef als sub om meerwaarde te leveren in iemands leven, een gevoel van onmisbaarheid te maken naar mij toe. Ik streef ernaar om me waardevol te doen voelen. Dus de gedachte van gedegradeerd worden zou juist precies het omgekeerde effect hebben, het zit precies tegen datgene in waar ikzelf als sub naar streef: waarde opbouwen.
Daarbij komt dat ik vroeger van jongs af aan ook veel gepest ben. Het heeft een best wel grote impact op me gehad in die tijd. Zeker een stuk van mijn jeugd verkloot zou je kunnen zeggen. Daardoor heb ikzelf ook een extra negatieve associatie bij vernedering en degradatie gericht op mij. Nu zou vernedering misschien ooit in de toekomst kunnen veranderen, maar dan komt ik dus op mijn 2e punt...
Als ik subbig ben is het voor mij bijna onmogelijk om me ergens voor te schamen. Ik snap niet precies hoe dat komt, maar het gebeurd gewoon niet. Het komt niet in mij op dat iets raar zou zijn of dat ik me ervoor zou moeten schamen. Daarbij heeft zoiets als me vies voelen of vernederd voelen niet zoveel zin... want het lukt gewoon niet. Om bijvoorbeeld een leuke anekdote te geven: ik was eens met een switch meid wezen daten, en we waren op het Scheveningse strand. Er is daar op het strand een uitbouw met winkeltjes erin, waaronder dus een winkel met enigszins pittige pakken voor dames. Denk maar aan de standaard sexy/stoute verpleegster outfit als voorbeeld. Nu zat zij dus te zinspelen over de mogelijkheid dat we misschien wel eens in de toekomst hier langs zouden gaan om wat voor mij uit te gaan zoeken, en dan niet in het mannen assortiment. Waarom ik reageerde dat het niet zoveel zou uitmaken: I'd make it work. En ik was en ben daar nog steeds volledig van overtuigd. Waarschijnlijk heb ik vanwege het gepest zijn in mijn verleden een ongelooflijk dikke huid ontwikkeld waarbij ik me gewoon niet meer wat van honende opmerkingen aantrek. Onder diezelfde strekking ben ik ook wel eens wezen salsa dansen op een treinstation met mijn beste vriend die als kerstman verkleed was en ik met kerstmuts op. Ik ben gewoon wie ik ben, en daar schaam ik me niet voor. En als iemand anders mij een vrouwenpakje aan laat trekken: ik ben er niet door veranderd. Als ik er niet uitziet, dan is dat puur door die dominante dame die haar lolletje wilt hebben. Ik kan me daar heel makkelijk van distantiëren.
Dan rest er nog het stukje misbruikt voelen. Dat is een aspect met twee kanten voor mij. Je hebt het stukje waarbij er misbruik van je wordt gemaakt op een negatieve manier. Denk aan dat er gespeeld wordt met je gevoelens, je gemanipuleerd wordt etc. Ik ben daar dus fel tegen, een keiharde grens hierzo. Het andere, waar vaak eerder naar gerefereerd wordt met misbruikt worden, is dat de dominante partij 'misbruik' maakt van diens macht. Doorgaans in seksuele zin bedoeld. Het is mij wel geteld 1x voorgekomen, en de ervaring was eigenlijk voor mij om het even. Ik werd er niet warm of koud van. Voor mij is het gewoon dat mijn pleaser gedrag getriggered kon worden, maar er geen blijk kwam van dat ik iets van meerwaarde heb geleverd en daarbij dus de lol er snel weer van verdween. Je leest wel eens hier en daar over scenarios waarbij de dominante partij de sub over de tafel of bank heen werkt en gewoon neemt. Dat wordt dan vaak ook als misbruikt genoegd. Misschien kijk ik er gewoon te nuchter naar, maar ik zou zoiets wel willen ervaren en met veel plezier ook. En dan rest mij de vraag: als ik het zo graag wil, waarom zou ik me daarbij misbruikt bij moeten voelen? Voel ik mij misbruikt op mijn verjaardag als ik kadootjes krijg terwijl ik eigenlijk er niets voor heb hoeven doen? Moet ik mij misbruikt voelen als ik gedwongen wordt om mijn dominant orale seks te geven zonder dat ik er zelf een orgasme voor terug zou krijgen? Nee, want mijn pleaser ik zal zich helemaal in zijn nopjes voelen op het moment dat dom-lief compleet ligt te spasmen wanneer ik haar tot orgasme breng.
Kortom, ik denk dat ik deze fetish maar gewoon aan mij voorbij laat gaan.
-Lumen1987
Als sub ben ik best wel gericht in het pleasen van mijn dominant. Ik wil graag diegene blij maken, verwennen, er lief voor zijn en ik streef er dan ook naar om diegene dan trots op mij te laten zijn, want daar beleef ikzelf heel erg veel plezier aan. Ik streef als sub om meerwaarde te leveren in iemands leven, een gevoel van onmisbaarheid te maken naar mij toe. Ik streef ernaar om me waardevol te doen voelen. Dus de gedachte van gedegradeerd worden zou juist precies het omgekeerde effect hebben, het zit precies tegen datgene in waar ikzelf als sub naar streef: waarde opbouwen.
Daarbij komt dat ik vroeger van jongs af aan ook veel gepest ben. Het heeft een best wel grote impact op me gehad in die tijd. Zeker een stuk van mijn jeugd verkloot zou je kunnen zeggen. Daardoor heb ikzelf ook een extra negatieve associatie bij vernedering en degradatie gericht op mij. Nu zou vernedering misschien ooit in de toekomst kunnen veranderen, maar dan komt ik dus op mijn 2e punt...
Als ik subbig ben is het voor mij bijna onmogelijk om me ergens voor te schamen. Ik snap niet precies hoe dat komt, maar het gebeurd gewoon niet. Het komt niet in mij op dat iets raar zou zijn of dat ik me ervoor zou moeten schamen. Daarbij heeft zoiets als me vies voelen of vernederd voelen niet zoveel zin... want het lukt gewoon niet. Om bijvoorbeeld een leuke anekdote te geven: ik was eens met een switch meid wezen daten, en we waren op het Scheveningse strand. Er is daar op het strand een uitbouw met winkeltjes erin, waaronder dus een winkel met enigszins pittige pakken voor dames. Denk maar aan de standaard sexy/stoute verpleegster outfit als voorbeeld. Nu zat zij dus te zinspelen over de mogelijkheid dat we misschien wel eens in de toekomst hier langs zouden gaan om wat voor mij uit te gaan zoeken, en dan niet in het mannen assortiment. Waarom ik reageerde dat het niet zoveel zou uitmaken: I'd make it work. En ik was en ben daar nog steeds volledig van overtuigd. Waarschijnlijk heb ik vanwege het gepest zijn in mijn verleden een ongelooflijk dikke huid ontwikkeld waarbij ik me gewoon niet meer wat van honende opmerkingen aantrek. Onder diezelfde strekking ben ik ook wel eens wezen salsa dansen op een treinstation met mijn beste vriend die als kerstman verkleed was en ik met kerstmuts op. Ik ben gewoon wie ik ben, en daar schaam ik me niet voor. En als iemand anders mij een vrouwenpakje aan laat trekken: ik ben er niet door veranderd. Als ik er niet uitziet, dan is dat puur door die dominante dame die haar lolletje wilt hebben. Ik kan me daar heel makkelijk van distantiëren.
Dan rest er nog het stukje misbruikt voelen. Dat is een aspect met twee kanten voor mij. Je hebt het stukje waarbij er misbruik van je wordt gemaakt op een negatieve manier. Denk aan dat er gespeeld wordt met je gevoelens, je gemanipuleerd wordt etc. Ik ben daar dus fel tegen, een keiharde grens hierzo. Het andere, waar vaak eerder naar gerefereerd wordt met misbruikt worden, is dat de dominante partij 'misbruik' maakt van diens macht. Doorgaans in seksuele zin bedoeld. Het is mij wel geteld 1x voorgekomen, en de ervaring was eigenlijk voor mij om het even. Ik werd er niet warm of koud van. Voor mij is het gewoon dat mijn pleaser gedrag getriggered kon worden, maar er geen blijk kwam van dat ik iets van meerwaarde heb geleverd en daarbij dus de lol er snel weer van verdween. Je leest wel eens hier en daar over scenarios waarbij de dominante partij de sub over de tafel of bank heen werkt en gewoon neemt. Dat wordt dan vaak ook als misbruikt genoegd. Misschien kijk ik er gewoon te nuchter naar, maar ik zou zoiets wel willen ervaren en met veel plezier ook. En dan rest mij de vraag: als ik het zo graag wil, waarom zou ik me daarbij misbruikt bij moeten voelen? Voel ik mij misbruikt op mijn verjaardag als ik kadootjes krijg terwijl ik eigenlijk er niets voor heb hoeven doen? Moet ik mij misbruikt voelen als ik gedwongen wordt om mijn dominant orale seks te geven zonder dat ik er zelf een orgasme voor terug zou krijgen? Nee, want mijn pleaser ik zal zich helemaal in zijn nopjes voelen op het moment dat dom-lief compleet ligt te spasmen wanneer ik haar tot orgasme breng.
Kortom, ik denk dat ik deze fetish maar gewoon aan mij voorbij laat gaan.
-Lumen1987
'Zoeken' binnen de BDSM wereld
Het is alweer december, de kutmaand voor menige single in de wereld; Vanilla, straciatella of chcola, homo hetero of ergens tussen dat spectrum... Het maakt doorgaans niets uit. Ik heb bijvoorbeeld weer de nodige nieuwe advertenties op fetlife en bdsmzaken gezien vanaf de maand oktober met waarschijnlijk deels toch stiekem het doeleinde om niet de feestdagen solo te moeten doorbrengen en zich niet schuldig willen gaan voelen om zich aan te dringen bij vrienden. Been there, done that, it sucks... Ik ben het helemaal met jullie eens. Nu ben ik blij dat het dit jaar toch wel anders lijkt te lopen en daar ben ik ook erg gelukkig mee. Maar dat is niet de reden waarom ik dit schrijf. Nee, dit stukje gaat vooral over wat mij opvalt aan de mensen die een leuke partner hopen te vinden, met naderende feestdagen of niet.
Een vriendin van mij vertelde eens aan mij dat ze dit jaar echt geen zin had om kerst alleen te vieren en vond dat het eens over moest zijn en het tijd werd om een leuke vent te zoeken voor zichzelf. Kijk, gewoon recht door zee, stoer en vol besluitvaardigheid. Wou dat meer mensen gewoon dat deden in plaats van bijna het politieke gekonkel om een potentiële partner te vinden.
"Waar dan wel Lumen1987?" zal je je afvragen. Ik zag je vraag beantwoorden met een tegenvraag. Binnen de BDSM scene, hoeveel mensen heb je horen vertellen dat ze iemand zoeken die bij specifieke hobbies BEHALVE BDSM passen? Neem de tijd...
Als jouw aantal op een hand te tellen was, snap je mogelijk wat ik bedoel. Ik hoor en lees over mensen die op zoek zijn naar een leuke partner, en komen dan vaak (nogmaal, dit speelt zich af binnen de BDSM scene) met een lijst wensen en/of eisen die nog eerder te maken hebben met fetisclijsten op fetlife dan op de potentiële partner zelf. Het komt mij keer op keer over dat ieder persoon die binnen hun gewenste fetishlijstje past een potentiële partner is! Nu kan ik natuurlijk niet eruit halen of dat inhoudt dat wanneer iemand in dat BDSM kader valt, er gekeken wordt naar hoe de persoon in elkaar zit... Maar kom op mensen, als je een advertentie begint, zeker met oog op een vanilla relatie, waarom zet jullie dan ook niet gewoon niet wat voor persoon jullie zoeken? Ik weet dat in de periode dat ik actief advertenties ben gaan lezen om te kijken of er toevallig een leuke uit sprong, ik er maar 2 (!!!) heb gevonden waarbij op z'n minst 1 regel geschreven was over wat voor soort jongen diegene zocht. De rest van de advertenties waar binnen ik wel viel heb ik getrashed om te simpele reden dát er gewoon niets stond over wat voor soort persoon iemand zoekt. Af en toe lees ik nog wel iets over hygiëne, mogelijk wat over de lengte van de persoon en vaak bij de subbies die het hebben over dat de andere een natuurlijke dominante houding moet uitstralen.
Wat is er gebeurd met een lief persoon zijn, verzorgend, slim, passie voor koken, nieuwsgierig zijn, leergierig zijn of wat nog meer van de duizenden karakter eigenschappen in de wereld? Worden die maar buiten de advertentie gehouden om zo mensen niet onbedoeld te weren omdat ze daar niet binnen vallen? Want als dat zo is, ik lever liever in op BDSM wensen dan op de wensen van een partner, of ik er enkel een speel relatie mee heb of ook een vanilla relatie mee ga opbouwen. Als ik de persoon in kwestie echt niet uit kan staan, dan kan de perfect match from heaven met betrekking tot BDSM van mij gewoon de hort op hoor! Misschien zijn mijn verlangens binnen een (spel)relatie anders dan het gros van het BDSM-minnend volk, maar voor mij komt de persoon in kwestie toch echt op #1 in mijn prioriteiten lijstje, dan BDSM komt daarna pas. Het is voor mij alsof er op de eerste date eerste gesproken gaat worden over favoriete seksposities en vast te stellen hoe hoog het libido van de ander is, voordat men gaat kijken of de persoon zelf wel bij je past. Ben ik nu zo'n simpele ziel, of is dat gewoon ongelooflijk krom??
Ik kan nog wel even doorgaan wat ik van de gemiddelde advertentie vind die ik heb gevonden, maar dan krijgen we teveel last van het "Too long to read" verschijnsel. In plaats daarvan nog een klein dingetje bij het vinden van een potentiële partner, zeker binnen de BDSM scene. Mogelijk besef je je dat het vijvertje waar alle BDSM-minnend Nederland uit vist best klein is. Mogelijk heb je ook gemerkt dat als je al een lange tijd binnen de scene bezig bent, dat er eigenlijk niemand is die bij je schijnt te passen én single is. Vergeet niet eens om gewoon een stap in het onbekende te nemen en bijvoorbeeld naar een BDSM feest te gaan waar je eigenlijk nooit komt. Zie het maar als een nieuw vijvertje aanboren voor jezelf, een nieuwe plek met nieuw potentiële. En wees vooral niet bang om mensen aan te spreken. Als ze bijten, dit je mogelijk als subje al in de goede richting, want normaal gesproken doe ze dat niet zomaar.
Cheers,
Lumen1987
Er zijn veel meningen over het vinden van een potentiële partner die bij je past. Met sommigen ben ik het eens, en met andere dus totaal niet. En zo zullen er ook vast weer mensen zijn die het niet eens met mij zullen zijn. Er zijn mensen die zich druk maken over het gebruik van het woord "zoeken" omdat het wanhoop uitstraalt (en komen met eufemismen zoals "tegen het lijf lopen" of "gevonden willen worden"), anderen gebruiken het juist zo overduidelijk om aan te geven dat het hen niet kan schelen hoe het over komt. Men kan soms heel moeilijk doen over het woord, maar het punt blijft wel dat het gewoon een passende omvattende term is van alles wat erbij komt kijken. Je kan passief zoeken door bijvoorbeeld actief te profileren op fora of fetlife, terloops laten vallen dat je single bent tegenover een leuke jongeman of jongedame of hoop dat vrienden je matchen met een leuk iemand. En je hebt actief zoeken, waar je advertenties rondstuurt, op advertenties reageert, actief erop los flirt (analoog hetzij digitaal), uit je comfortzone komt om nieuwe mensen te leren kennen en te gaan daten. Het is allemaal zoeken, punt. Gewoon een random definite geplukt:
Het proces dat gestructureerd door de mogelijke oplossingen van een probleem loopt en zo efficiënt mogelijk een acceptabele oplossing kiest.Het probleem: single zijn. De mogelijke oplossingen: potentiële partners. De acceptabele oplossing: de Ene, een leuke scharrel, jouw dominant of subje, etc. Het gestructureerde proces? Okey, niet alles zal voor iedereen ook werkelijk gestructureerd zijn, maar wat ik hierboven had beschreven zijn mogelijk invullingen daarvoor. Nu kan het mij niet zoveel schelen hoe men het wil noemen, maar ga het alsjeblieft niet anders laten voorkomen dat het werkelijk voor je in elkaar zit. Als je iemand bent die nu eenmaal proactief in elkaar zit, dat is al het goed bedoelde advies van het kaliber "Zoekt niet, en gij zult vinden" totaal niet voor je werken. Om uit eigen ervaring te spreken, het heeft voor mij nog nooit gewerkt. Ga er dan ook niet actief druk om maken hoe je het beestje noemt, noem het gewoon zoals het past en wees er klaar mee. Ik heb mensen leren kennen en advertenties gelezen waarbij de persoon in kwestie zich in bochten heeft gewrongen om niet keihard te zeggen: "Ja, ik zoek gewoon een leuke knul". Ik ben persoonlijk van mening dat je die energie beter ergens anders in kan steken.
Een vriendin van mij vertelde eens aan mij dat ze dit jaar echt geen zin had om kerst alleen te vieren en vond dat het eens over moest zijn en het tijd werd om een leuke vent te zoeken voor zichzelf. Kijk, gewoon recht door zee, stoer en vol besluitvaardigheid. Wou dat meer mensen gewoon dat deden in plaats van bijna het politieke gekonkel om een potentiële partner te vinden.
"Waar dan wel Lumen1987?" zal je je afvragen. Ik zag je vraag beantwoorden met een tegenvraag. Binnen de BDSM scene, hoeveel mensen heb je horen vertellen dat ze iemand zoeken die bij specifieke hobbies BEHALVE BDSM passen? Neem de tijd...
Als jouw aantal op een hand te tellen was, snap je mogelijk wat ik bedoel. Ik hoor en lees over mensen die op zoek zijn naar een leuke partner, en komen dan vaak (nogmaal, dit speelt zich af binnen de BDSM scene) met een lijst wensen en/of eisen die nog eerder te maken hebben met fetisclijsten op fetlife dan op de potentiële partner zelf. Het komt mij keer op keer over dat ieder persoon die binnen hun gewenste fetishlijstje past een potentiële partner is! Nu kan ik natuurlijk niet eruit halen of dat inhoudt dat wanneer iemand in dat BDSM kader valt, er gekeken wordt naar hoe de persoon in elkaar zit... Maar kom op mensen, als je een advertentie begint, zeker met oog op een vanilla relatie, waarom zet jullie dan ook niet gewoon niet wat voor persoon jullie zoeken? Ik weet dat in de periode dat ik actief advertenties ben gaan lezen om te kijken of er toevallig een leuke uit sprong, ik er maar 2 (!!!) heb gevonden waarbij op z'n minst 1 regel geschreven was over wat voor soort jongen diegene zocht. De rest van de advertenties waar binnen ik wel viel heb ik getrashed om te simpele reden dát er gewoon niets stond over wat voor soort persoon iemand zoekt. Af en toe lees ik nog wel iets over hygiëne, mogelijk wat over de lengte van de persoon en vaak bij de subbies die het hebben over dat de andere een natuurlijke dominante houding moet uitstralen.
Wat is er gebeurd met een lief persoon zijn, verzorgend, slim, passie voor koken, nieuwsgierig zijn, leergierig zijn of wat nog meer van de duizenden karakter eigenschappen in de wereld? Worden die maar buiten de advertentie gehouden om zo mensen niet onbedoeld te weren omdat ze daar niet binnen vallen? Want als dat zo is, ik lever liever in op BDSM wensen dan op de wensen van een partner, of ik er enkel een speel relatie mee heb of ook een vanilla relatie mee ga opbouwen. Als ik de persoon in kwestie echt niet uit kan staan, dan kan de perfect match from heaven met betrekking tot BDSM van mij gewoon de hort op hoor! Misschien zijn mijn verlangens binnen een (spel)relatie anders dan het gros van het BDSM-minnend volk, maar voor mij komt de persoon in kwestie toch echt op #1 in mijn prioriteiten lijstje, dan BDSM komt daarna pas. Het is voor mij alsof er op de eerste date eerste gesproken gaat worden over favoriete seksposities en vast te stellen hoe hoog het libido van de ander is, voordat men gaat kijken of de persoon zelf wel bij je past. Ben ik nu zo'n simpele ziel, of is dat gewoon ongelooflijk krom??
Ik kan nog wel even doorgaan wat ik van de gemiddelde advertentie vind die ik heb gevonden, maar dan krijgen we teveel last van het "Too long to read" verschijnsel. In plaats daarvan nog een klein dingetje bij het vinden van een potentiële partner, zeker binnen de BDSM scene. Mogelijk besef je je dat het vijvertje waar alle BDSM-minnend Nederland uit vist best klein is. Mogelijk heb je ook gemerkt dat als je al een lange tijd binnen de scene bezig bent, dat er eigenlijk niemand is die bij je schijnt te passen én single is. Vergeet niet eens om gewoon een stap in het onbekende te nemen en bijvoorbeeld naar een BDSM feest te gaan waar je eigenlijk nooit komt. Zie het maar als een nieuw vijvertje aanboren voor jezelf, een nieuwe plek met nieuw potentiële. En wees vooral niet bang om mensen aan te spreken. Als ze bijten, dit je mogelijk als subje al in de goede richting, want normaal gesproken doe ze dat niet zomaar.
Cheers,
Lumen1987
