Spraak vermogen verliezen

Vandaag wilde ik even praten over een gevolg bij sommige subjes wanneer ze ver weg raken in subspace: het vermogen om te kunnen spreken verliezen. Ik ken mensen wie deze eigenschap hebben als sub, en afgelopen weekend is gebleken dat mijn eigen lieve JT ook het vermogen tot correct verbaliseren verliest wanneer ze heel erg subbig raakt. En ik heb gemerkt, dat ik het soms best wel creepy vind als Dom en vriendje zijnde!

Ik weet niet hoe dat bij anderen is, maar bij JT lijkt het er op dat het verlies van het spraakvermogen vijf fasen lijkt door te gaan. Deze fasen zijn:

1. Subbig voelen en gedachten lopen stroever in haar hoofd. Ze kan nog wel gewoon praten, maar haar stem geluid is wat hoger dan hoe ze normaal praat. Ook zijn de zinnen simpeler en vaak zijn ingewikkelde vragen niet echt meer voor haar te beantwoorden (met als resultaat de door velen wel bekende "Weet ik niet" antwoorden).
2. Het praten in zinnen is bijna niet meer mogelijk. Als je iets doet dat erg kietelt, dan krijg je in plaats van "Hey, dat kietelt!" een antwoord als "kietel". Een "Ik houd van je Lumen." of "Dank je wel!" veranderd naar kopjes geven en een bepaalde manier van piepen (dat ik niet goed in wooden kan omschrijven, maar wel herkenbaar voor me is). Open vragen stellen resulteert in een "Ja" of  "Nee" antwoord, waarbij "Ja" gekoppeld lijkt te zijn aan tegens iets positiefs en "Nee" voor iets negatiefs. Dus als ik haar vraag hoe het met haar gaat, en ze zegt "Ja" tegen mij, dan gaat het dus goed met haar. Ja/Nee vragen kan ze wel gewoon zonder problemen beantwoorden.
3. Correct verbaliseren is niet meer mogelijk. Ze probeert nog wel antwoord te geven, maar ze kan er de woorden gewoon niet meer voor vinden of correct uitspreken. Wanneer ze probeert te praten, zijn haar woorden niets meer dan onbegrijpelijk geprevel en gebrabbel. Dat is trouwens wel super schattig, maar voor haar heel erg frustrerend. (En mogelijk daarom weer nóg extra schattig!)
4. Het enige verbale communicatie van JT af is gepiep. Vaak hoge geluidjes, en vaak ook redelijk consequent voor wat ze ermee bedoelt. Ik heb ze nog lang niet allemaal kunnen ontcijferen, gezien het nog héél nieuw is. Ik heb een geluid kunnen herkennen dat ze veel maakt als ze aandacht in de vorm van liefkozen verlangt, zoals geknuffel, aaien, nagels zachtjes over haar huid heen of kusjes. Ook heb ik een geluid weten te ontcijferen waarmee ze bedoelt dat ik bij haar moet blijven. Dit laatste gaat trouwens ook bepaald met dat ze zich vastklampt aan me, dus daar ben ik wel héél erg zeker over dat het klopt. Ik heb ook het idee dat ik een "Nouhou"-piep kan herkennen, maar ik ben daar niet helemaal zeker over. Er zijn nog verschillende andere piep geluidjes die ze maakt, maar geen idee of die ook wat betekenen, en zo ja: wat ze betekenen.
5. Bij mezelf krijg ik dan altijd het gevoel alsof het hoofdje nu totaal leeg is en in leegte vol vreugde ronddobbert. Ze ligt véél stiller dan ze normaal is, en ze maakt ook nauwelijks nog geluid. Het enige geluid dat ze maakt, is een vreudgevolle zucht of iets als "mmmm", maar er is geen gepiep meer. De enige vorm van communicatie die ik nog met haar heb, zijn fysieke bewegingen en gebaren. Ze kan gelukkig nog wel haar stopwoord duidelijk maken (hoofd snel intens nee laten schudden, en "mm mm" geluidjes maken), ze kan ja en nee duidelijk maken met haar hoofd. Maar eigenlijk, wanneer ze in deze fase zit, wíl ze ook niet meer communiceren. Althans, zo voel ik dat aan.

 Maar waarom vind ik het eigenlijk creepy dat ze haar spraak vermogen verliest? Dat is eigenlijk vooral angst. Angst dat ik te ver ga bij haar, dat ze dan niet meer kan aangeven dat ik te ver ga of er iets mis is. Nu speelde zich dit af tijdens het knuffelen met elkaar (en misschien komt ze ook enkel zo diep in subspace tijdens het knuffelen, dat weet ik nog niet), dus veel kon er niet mis gaan natuurlijk. Maar ik vind het wel een beetje eng idee dat wanneer we met iets nieuws aan het experimenteren zijn, en ze dan niet kan aangeven dat het niet goed aanvoelt voor haar. Dát is waar ik me wel een beetje zorgen om maak.

Een totale nieuwe wending in het spel tussen mij en JT. Eentje die aan de ene kant wel wat liefs en teders heeft, en aan de andere kant dus een beetje creepy aspecten. Maar zeker een bijzondere ervaring voor mijzelf, eentje die ik graag even wilde delen.

-Lumen1987