Als sub vast zitten aan iemand,

Grofweg een jaar geleden heb ik een meid leren kennen. Nog niet eens op naam-niveau, maar gewoon van gezicht. Het was op een JF, en er gingen nog een paar JF's over voordat ik haar ook bij naam had leren kennen. Stiekem vond ik haar heel erg leuk, maar dat heb ik altijd heel erg voor me gehouden. Er gingen nog maanden voorbij voordat we uiteindelijk eens een keertje af hadden gesproken. Beide als hobby masseren, dus we hadden maar een soort massage date afgesproken. Ik haar als eerste onder handen nemen, en zij vervolgen mij. Hoe dat verlopen is hebben jullie mogelijk al kunnen lezen in een eerder geschreven stukje van me, over schatten binnen de BDSM. Uiteindelijk mondde het uit in een beetje spelen waar ik een ongelooflijk mooie herinnering aan heb over gehouden.

Waarom schrijf ik daar nu over? Omdat ik merk dat ik al ruim een half jaar na deze 'encounter' me nog steeds geclaimed voel door haar. Ik voel haar stempel als sub zijnde nog steeds op me. Een hele tijd lang ben ik blij geweest met dat gevoel, wat 't was de eerste keer dat ik zoiets ervaarde. We klikken gewoon zó ongelooflijk goed! Maar ondanks die klik is er nooit echt wat ontstaan, behalve gedoe en gehannes omdat vooral haar prioriteiten ergens anders lagen. En nee, dat neem ik haar niet kwalijk. Zo lopen dingen soms. Jammer, maar niet veel aan te doen. Maar vandaag is er een andere gedachte in mij opgekomen. Eentje waar ik al wel een paar weken mee in mijn hoofd heb zitten tobben, maar voor mijn gevoel toch nu als het ware de knoop heb doorgehakt. Ik wil dat die stempel verdwijnt!

Nu vraag je je mogelijk af waarom ik van die stempel af wil. Het punt is, het is niet eens zo zeer dat ik van die stempel af wil. Maar dat gevoel van die claim heeft een ander effect op me, en dáár wil ik wel van af.

Het eerste effect dat het op me heeft, is dat ik me gewoon naar en in de steek gelaten voel als ik het idee heb dat ze iemand anders is wezen Dommen. En inderdaad, gezien zij en ik helemaal geen relatie what-so-ever hebben, is ze vrij om dat te doen. Ik zie het dan ook gewoon een probleem dat volledig bij mezelf ligt. Ík ben diegene die mezelf het leven erover zuur maak. Op een of andere manier word ik er best wel jaloers van. En ookal vind ik dat ze ook gewoon haar gang moet gaan, het subje in mij vind het helemaal niet okey. Die vind het kut. Die wilt geborgenheid... bij haar. En die is egoïstisch en wil haar dominatie helemaal voor zichzelf alleen. En daar houd ik, als normaal persoon (klinkt net als een gespleten persoonlijkheid...), totaal niet van. En daar wil ik dus van af.

Maar er is een tweede effect. Een dat heeft te maken met de loyaliteit van mijn innerlijke subje. Als mijn innerlijke subje zich verbonden voelt bij een bepaald persoon, dan laat die ook enkel die persoon toe als dominant en de rest hoeft het niet eens te proberen. Want als ik in zou gaan op de dominantie van iemand anders, dan voelt dat voor mij als vreemd gaan. En ja, dat heb ik ook nog steeds als diegene aan wie mijn subkant zich verbonden voelt geen relatie met mij heeft ofzo. Dat zijn weer opnieuw mijn eigen opgelegde subregeltjes, het gedrag waar ik me als sub fijn en goed bij voel. En omdat ik me dus als sub zijnde loyaal naar haar opstel, sluit ik me ook totaal af voor andere mensen die ook maar een beetje interesse zouden kunnen hebben naar mijn sub-ik. Die krijgen ze dan totaal niet meer te zien, want die is exclusief voor diegen aan wie ik vast zit.

Maar ik begin gewoon te merken dat deze houding van mijn eigen sub-ik mij steeds wat ongelukkiger begint te maken als ik in een subbige mindset zit. En ik begin dat gewoon spuugzat te worden. Mogelijk dat ik mezelf in de ijdele hoop voor hield dat het ooit wel goed zou komen tussen haar en mij vanwege onze ongelooflijke klik en de triggers die we bij elkaar krijgen. Maar ik ben denk ik die hoop kwijt. Ik kan er niet echt meer in geloven dat het ooit nog goed gaat komen. En dat is nu het begin van het probleem. Ik krijg mezelf gewoon niet los! Hoe graag ik het ook wil, ik raak die claim in zijn sub-kant gewoon niet kwijt.

En nu begin ik het wel een beetje vervelend te vinden. Ik merk dat mijn innerlijke sub toch echt steeds weer meer hongeriger wordt naar dominante aandacht. Maar vanwege die gevoelsmatige ketenen die ik heb, mag ( of kan??) ik dat enkel bij die ene meid voor mijn gevoel. En ik begin er toch wel een beetje geïrriteerd te worden van deze situatie zo. En mijn subkant ook bijzonder gefrustreerd, en ongelukkig zoals ik al had beschreven. Ik wil mezelf kunnen bevrijden. Niet meer die jaloezie, loyaliteit en al die zelf opgelegde onzin omdat ik ongelooflijk goed klik met iemand en mij van haar voel. I want out! I'm done with it!

Maar het lukt me niet. Ik weet bij God totaal niet waarom het me niet lukt, of waarom ik me zo lang aan haar verbonden heb gevoeld zonder dat er echt reden voor was. Ik weet alleen dat ik mijn zelf opgelegde regels wil laten verdwijnen. ASAP! Dus als iemand suggesties heeft, dan hoor ik het graag!

-Lumen1987