Eng

Een hele tijd hebben we weinig gepraat over bdsm, gewoon te weinig energie voor en veel andere prioriteiten. Net zoals over andere dingen is het toch wel iets waar het wel soms nodig is om over te praten. Zeker na een periode bijna niet spelen is het soms gewoon fijn en goed de gedachten en gevoelens naar elkaar toe uit te spreken. We zijn dit de laatste tijd weer meer aan het doen. Dit hangt samen met alle andere dingen die langzamerhand steeds weer wat normaler worden.

Toch is alles verre van normaal. Zaterdagavond zaten we samen in de auto en we waren aan het praten over wat we wilden doen of er dingen zijn die we willen gaan ontdekken en zo verder. Ik kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk geen idee meer heb wat ik wil. Ik wil weer subben ja, maar momenteel is bijna alles eng. Eng omdat ik mijn grenzen niet meer ken. Eng omdat ik nauwelijks energie over heb voor dingen. Gewoon eng dus.

Spontaan spelen gaat moeizaam, ik kan mijn energie niet zomaar helemaal gebruiken. Of hij is er al beperkt of ik moet de volgende dag dingen. Dit is in het dagelijks leven al behoorlijk ingewikkeld. Een dag activieiten moet gevolgd worden door een dag weinig doen en dat is moeilijk om soms te plannen en te realiseren, zeker nu er langzamerhand weer meer dingen in mijn agenda komen (sporten, wekelijks iets doen op mijn werk dat soort dingen). Lastig maakt dat wij nooit planners zijn geweest om te spelen. Dat heeft zelfs averechts gewerkt toen we het ooit uit probeerden. Toch is tijd ervoor inplannen de enige manier om te zorgen dat ik en energie heb om te spelen en om te zorgen dat het niet erg is als ik de volgende dag brak ben. Dit is het enge aan mijn energiegebrek.

Het andere wat ik eng vind is het totaal onbekend zijn met mijn eigen grenzen. Ik weet niet meer wat ik kan hebben. Bondages gaan vaak niet goed omdat ze te zwaar zijn. Ik kan niet lang meer staan. Ik weet ook niet wat ik qua pijn kan hebben. Ik vind ineens simpele klemmetjes eng en ik snap het niet eens. Ik kon ze altijd prima hebben en het zijn hele lieve klemmetjes. Toch zijn ze eng, ik weet de grenzen van mijn lichaam niet meer, dus alles is eng geworden.

Ik moet op dit moment dus eigenlijk alles opnieuw ontdekken. Maar ook dat is lastig, doordat ik dingen aan het opbouwen ben veranderd wat ik kan behoorlijk. Daarnaast kan ik het ene moment veel meer als het andere. Het is zoeken en dat is op dit moment eng.