Internet

Doordat Sabrina een tijdje geleden schreef over een virtuele familie op fora ben ik gaan nadenken over hoe ik internet, fora en contacten daar vandaan zie. 

Ik zit op dit moment ontzettend veel achter de computer, soms zelfs iets te veel naar mijn zin. Door mijn vermoeidheid is soms iets anders doen lastig. Ik lees ook regelmatig een boek, maar dan val ik vaak in slaap. Grotere activiteiten in huis of daarbuiten zijn vaak te vermoeiend, dus dan toch maar achter die pc. Na bijna een jaar thuis heb ik nog steeds geen leukere en zinnigere activiteit gevonden voor dit soort momenten.

Naast dat een computer gewoon een soort afleiding is speelt ook een deel van mijn sociale leven online af. Ik kom op meerdere fora, waar ik weliswaar vooral lees, maar toch ook veel post. Ik gebruik msn en skype voor contact met vrienden, ben lid van fetlife en ben ook nog moderator op SamariuM. 

Inmiddels heb ik vooral via SamariuM een hoop mensen leren kennen waarvan een deel ik ook bevriend mee ben geraakt. Op mijn bruiloft was het grootste deel van de aanwezige vrienden bdsmers en daar weer het grootste deel van ken ik via SamariuM. Deze mensen ga ik mee naar bdsmfeestjes of organiseer(de) ze met hen, ik ga er lekker wat eten, we doen een bordspelletje, spelen D&D, van alles wat ik met wie dan ook kan doen. Tenminste, afgezien van de gesprekken over seksualiteit en bdsm en de feestjes. Dit deel ik niet zo snel met een studievriendin. Die zijn ook wel op de hoogte van wat ik doe, maar dan praat ik er toch wel anders over. 

Jaren geleden kon ik een naam geven aan mijn bdsmgevoelens doordat er op het vivaforum (of all places) een topic over sm was. Daar kwamen veel mensen die op wandering spirits chatte en daar ben ik na maanden meelezen ook beland. Vrij snel erna op een meet beland en via die chatbox ook meerdere mensen leren kennen met wie ik heb gespeeld, bevriend ben (geweest) of gewoon leuke gesprekken kon voeren. 

Later chatte ik weinig en kwam ik op het forum van SamariuM terecht en kort erna ook op de jongerenfeesten. Daar voelde ik me toen meer thuis, vooral doordat ik chatten minder leuk vond als fora. Toch blijft wandering spirits een site waar ik regelmatig mee lees of post op het, nu wel bestaande, forum en waar ik als eerste een plekje kon geven.

Toen ik ziek werd heb ik dat op beide sites besproken en ontzettend veel troost kunnen krijgen door al die mensen die met me meeleefden. Sommigen die ik goed kende, sommige die ik niet of nauwelijks kende. Het is soms ontzettend fijn om je verhaal kwijt te kunnen en te merken hoeveel mensen er met je meeleven. In dat opzicht kan ik me bij Sabrina's omschrijving van een virtuele familie wel aansluiten. Fijn dat er op die manier ook contacten zijn die er voor je zijn op een bepaalde manier. Het voelt goed. :-)