Negeren

Ik las op een forum (wandering spirits) een discussie over negeren. Naar aanleiding daarvan ben ik gaan nadenken over hoe ik hierover denk.
Ik heb negeren heel lang echt niet gewild. Ik was heel bang voor het gevoel van buitengesloten worden. Dit gevoel ken ik uit een pestverleden en dat ligt/lag gewoon snel heel erg gevoelig. Ik vond het maar niks om op die manier te spelen.

De angst om echt afgewezen of buitengesloten te worden is er nog wel, maar langzamerhand is dat wel steeds meer verdwenen in mijn relatie. Gelukkig maar, anders was ik daar nooit echt zeker over geworden en dat lijkt me erg moeilijk. Dat die angst verdween wilde niet zeggen dat ik hiermee wilde of kon spelen.
We hebben het er eigenlijk ook gewoon nooit over gehad. Het gebeurde gewoon niet.

Vorige week hadden we een klein spelmoment (spelen kan ik het niet noemen) waarbij ik van Fragile Tension uiteindelijk in de hoek moest staan en een (korte) periode genegeerd werd. Ik zat te klooien en heb geen idee meer wat ik precies verkeerd deed, maar dat was in ieder geval het effect. Ik merkte dat ik genegeerd worden niet leuk vond, wat de bedoeling was, maar ik werd er niet bang of onzeker door. Het klopte op de een of andere manier.
Negeren blijft iets waar ik me heel kwetsbaar in voel, maar met voldoende vertrouwen en een duidelijke aanleiding kan het tegenwoordig dus wel.

Ik denk overigens niet dat een andere dominant dit bij mij zou kunnen doen. Juist door die kwetsbaarheid erin. Dat kan ik niet met iemand met wie ik het vertrouwen dat tussen FT en mij is niet heb. Ik sluit niet uit dat ik dat ooit zou kunnen, maar voordat ik zo ver ben, ben ik wel heel veel stappen verder.

In de bewuste discussie op het forum ging het over een dominant en sub die elkaar alleen nog maar online kenden waarbij de dominant besloot na een plagerig gesprek tot een contactstop tot de eerste afspraak anderhalve week later. Ik zou dat absoluut niet kunnen en willen en dat zou ook een reden zijn om de bewuste afspraak af te zeggen. Zo zou ik niet het vertrouwen hebben dat ik nodig heb om met iemand te gaan spelen.
In de desbetreffende discussie was dat ook voor vrijwel iedereen het geval. Of in ieder geval, iedereen  had zijn twijfels bij deze actie en zou zich er niet prettig bij voelen.

Ik merk in die discussie en mijn eigen beleving dat negeren eigenlijk een hele heftig spelvorm is. Het komt zonder er over na te denken niet zo over. Het klinkt zo simpel, maar is het verre van.