Dynamiek in een D/s

Zo, mijn eerste inhoudelijke blogpost!

Een onderwerp waar ik veel over nadenk, is hoe ik D/s-relaties zie. Enerzijds omdat D/s voor mij een belangrijk aspect van BDSM is, maar anderzijds ook omdat ik om me heen, op fora en in mijn sociale kring, bij tien stellen zo mogelijk twaalf verschillende invullingen van D/s zie. Zelf streef ik, zoals ik in mijn voorstelstukje al noemde, naar een zogenaamde TPE-relatie, maar er zijn zo vreselijk veel andere mogelijkheden, en binnen al die mogelijkheden heb je dan weer verschillen in aanspreekvormen, in dynamiek, in wat wel en niet mag en moet kunnen... En dan heb je nog de verschillende 'views' die binnen de BDSM-scene heersen van wat wel en niet hoort. Al deze onderwerpen wil ik in verschillende blogposts gaan bespreken in de toekomst, maar eerst maar 'ns een stukje over mijn D/s-beleving!

Nou ja, zelf beleef ik BDSM dus als lifestyle. Dat houdt voor mij niet in dat ik elke dag Romanticides voeten kus als hij thuis komt en netjes de hele dag Zijne Meesterlijke Heer tegen hem zeg (oh, hij zou me zó schoppen als ik dat deed!), maar wel dat we gewoon altijd een, soms op de achtergrond sudderend, machtsverschil hebben. Ik mag graag aan zijn voeten neerploffen na een lange werkdag, en hij bepaalt wat er met ons geld gebeurt, om wat voorbeelden te noemen. Voor mij draait het sowieso niet echt om micromanagement; ik word er niet woest opgewonden van als hij 's ochtends kiest welke kleur sokken ik aan moet trekken. Hij gelukkig ook niet, dus dat komt goed uit!

Wat voor mij vooral belangrijk is in de dynamiek van een D/s-relatie, is respect. Je hebt natuurlijk het wederzijdse respect-verhaal, maar dat bedoel ik niet eens direct. Voor mij is het heel belangrijk dat uit mij, uit mijn handelingen, mijn woorden, een duidelijke vorm van respect voor Romanticide als mijn Dominant spreekt. Niet alleen als we spelen, maar ook als dat niet zo is. Nu klinkt dat misschien niet moeilijk, maar voor iemand die als standaardreactie altijd had dat ze mensen sloeg als die flauw waren, en die dingen er zo snel uit kan flappen dat ze zelf vergeet na te denken, is respectvol zijn best moeilijk. Immers, hoeveel respect spreekt eruit als ik Romanticide keihard op z'n arm stomp en roep "Oh! Klootzak!" als hij me plaagt? De balans vinden tussen respect enerzijds en humor anderzijds is best een uitdaging.

Naast respect is ook humor en spanning heel belangrijk voor me. Niet zo zeer seksuele spanning, maar juist de spanning die wij creëren door onderlinge plaagstootjes, grappen en stoeien. Wie mij kent, heeft het waarschijnlijk wel gemerkt: Ik ben iemand die heerlijk bijdehand uit de hoek kan komen, ook richting Romanticide. Zeker toen we ons net in de BDSM-scene bevonden, werd ik daar vaak op aangekeken. Ik ben zelfs erop aangesproken dat je "je Dominant toch niet zo behandelt?!" wat tot grote onzekerheid bij mij leidde; was ik dan een slechte sub? Gelukkig weet ik inmiddels beter. De rare blikken zijn er nog steeds wel, maar zolang ik wel respectvol blijf en dus stop wanneer Romanticide aangeeft het zat te zijn, genieten wij er beiden enorm van dat we zo veel lol kunnen hebben en elkaar scherp kunnen houden met die plaagstootjes. Ook liggen we regelmatig in een deuk als ik weer 'ns wat uitgekraamd heb zonder er bij na te denken!

Nu klinkt dat misschien ietwat tegenstrijdig, maar de essentie zit 'm er voor mij in dat ik mezelf mag zijn, inclusief de bijdehante opmerkingen, zolang ik Romanticide maar respecteer. Als hij nee zegt, is het ook nee, en dan moet ik niet doorgaan. Pas ik een beetje op m'n woorden en zorg ik dat de dingen die ik zeg, niet buitenproportioneel brutaal zijn, dan kunnen we er samen om lachen en word ik vrolijk, word ik gelukkig en ga ik stralen. Misschien onorthodox, maar wel heel erg leuk!