BDSM valkuilen: doodbloeden (BD)SM / 'Role Erosion'

Ik kwam vandaag een stukje tegen op fetlife over het doodbloeden de BDSM in een relatie, wat blijkbaar ook wel bekend staat als 'Role Erosion'. En ik vond het wel leuk om zo te lezen, gezien ik er zelf ook wel dingen in herken.

In het stukje wordt geschreven over dat de schrijver op een gegeven moment aan zijn partner gewend begint te raken. Je weet elkaar triggers, weet goed op elkaar in te spelen, voelt elkaar steeds beter aan... positieven aspecten eigenlijk van een relatie waarin je dichter naar elkaar groeit. Enkel kom met gaande tijd dan wel in een soort comfort zone samen: een situatie waar je ook gewoon plezier beleefd aan knuffelend op de bank een film gaat kijken of gewoon lieve seks voor een hele avond... Dat je in een situatie komt waarbij je niet zozeer een need hebt om 'groots uit te gaan pakken' voor een spel, maar dat lekker simpel, intiem en toch fijn ook net zo goed werkt.

En ja, dat is vaak ook wel heel prettig. Maar dat kan soms ook een beetje een soort sleur maken. Ik heb dat zelf ook wel ervaren met JT. Als wij samen op bed eindigen in elkaar armen en knuffelen, dan raakt mijn hoofd in een soort half-slapen en ebt heftige (en vooral lichamelijke) dominantie uit mijn lijf. Vaak heerst er een machtsverschil tussen ons, maar dat in stand gehouden wordt op een puur mentaal vlak. Ze voelt zich helemaal op haar plek, als subbedingetje, in mijn armen. En ik voel me de grote machtige man wiens eigendom in mijn armen af en toe een klein beetje kronkelt als ik stoute dingen in haar oren fluister of we met piep-geluiden met elkaar communiceren.

Ik heb wel eens met JT erover gesproken dat ik dit af en toe best vervelend ervaar. Immers, als ik hele wilde, geile plannen in mijn hoofd had die ik had willen uitvoeren, komt daar niets meer van op het moment dat wij zo gaan liggen knuffelen. Meestal zoenen we wat, wordt er wat gestoeid en gekieteld, geniet ik van haar (soms onbegrijpbaar) subgebrabbel over dingen die enkel een sub-bolletje in een sub-high druk over kan maken, gaan we daarna een film kijken of wat gamen voordat we gaan slapen. Maar het is best wel frustreren als je elke keer dat je gave/snode/geile/< bedenk nog eens wat omschrijvends > plannen hebt, deze uiteindelijk oplossen in de 'ontwapening' van die comfort-zone.

JT hebben daar ook een afspraak over gemaakt, die voorkomt dat elke keer dat we elkaar zien in een knuffel-festijn op roze wolkjes veranderd: Niet aan beginnen totdat we werkelijk besloten hebben niet te gaan spelen.
Heel simpel eigenlijk, en toch bijzonder effectief.

-Lumen1987