Sanctuary

"Sanctuary", ik vind het een heerlijk Engels woord. "Santuary". Maar ik begin hier niet over te schrijven omdat ik het zomaar een mooi woord vind. Het is voor mij ook een best belangrijk iets binnen de BDSM: een plekje  veilig toevluchtsoord te hebben. En niet alleen als sub, maar ook als Dom zijnde vind ik het prettig om een plekje te hebben waar ik me terug kan trekken.

Als Dom zijnde heb ik 2 manieren voor mijn Santuary. De eerste daarvan is met mijn subje knuffelend op bed te liggen. Ik weet niet precies wat het is, maar ik voel me daar heel veilig en thuis bij. Vooral dat laatste vind ik erg belangrijk.
Het andere heeft te maken met de ketting die ik dagelijks draag. Deze is voor mij toch wel enigzins een symbool van mijn persoon geworden. "My badge of office" zoals je dat zo mooi in het Engels kan zeggen, een symbool voor wie ik ben en hoe ik in het leven sta. Als ik de hanger in mijn hand leg, op een specifieke manier zodat die in de plooien van de muis van mijn hand past, helpt het me aarden en me rust vinden.

Als sub zijnde vind ik het hebben van een toevluchtsoord ook belangrijk. Maar daarbij vind ik het vooral belangrijk dat ik er een heb die niet met mijn Dom te maken zou hebben, dat deze er los van staat. De reden daarvoor is, is dat tijdens het spel je mogelijk getriggered kan raken om te willen vluchten van mijn D en ik wil dan wel ergens anders heen kunnen gaan. Ik wil in zo'n situatie wel ergens anders terug kunnen.

Omdat ik een toevluchtsoord belangrijk vind, heb ik er ook eentje aan JT geïntroduceerd en deze is inmiddels een integraal onderdeel van onze D/s. Ik wil jullie voorstellen aan JT's toevluchtsoord:

Lizzy.

Lizzy is een knuffel die ik van een goede vriendin heb gekregen, om mijn kamer "minder hard te maken". Het is een redelijk zachte knuffel met genoeg body en het juiste formaat om lekker in je armen te kunnen sluiten en je hoofd erop te rusten. En JT is dol op Lizzy. Dat is trouwens een understatement: JT houdt van Lizzy is misschien beter uitgedrukt. Ze voelt zich helemaal opleven als ze Lizzy in haar armen heeft. Ze wordt ook erg subbig van als ze met Lizzy knuffeld. Het is een erg mooi gezicht om te zien, wanneer ze met een gelukzalige glimlach opgekruld op bed ligt met Lizzy in haar armen gesloten.

Tijdens een pijnspel bijvoorbeeld kan JT kan je de vluchtneigingen bij haar opmerken. Wel interessant is dat zij weer niet de "vluchten van de bron" neiging heeft, zij vlucht juist meer in mijn armen. Als het aan JT lag, had ze zich in mijn lichaam verstopt. Maar na het pijnspel of na het spelen, veranderen die vluchtneigingen. Dat heeft ze niet meer de behoefte om in mij te kunnen kruipen, maar heeft ze eerder de neiging om zichzelf om Lizzy heen te krullen en dat ik er daarna bij kom liggen. Ook als we knuffelen en Lizzy er toevallig niet bij ligt, wil ze die er standaard erbij pakken. Yes, we are that cute.

Omdat JT helemaal verslingerd is van Lizzy, heb ik haar ook een 'broertje' gegeven die ze thuis bij zich kan houden: een grote knuffelbare beer met de naam Bobby. Ik denk dat Bobby nog niet zo diep in het hart van JT is als Lizzy dat is, maar dat is waarschijnlijk een kwestie van tijd. Het smsje op de dag dat ze de knuffel mee naar huis nam is er eentje die ik nog steeds op mijn mobieltje heb staan. En ik kijk er nog steeds met een grote grijns naar van tijd tot tijd.

-Lumen1987