Als Dom ontwikkelen in je rol.

Gister was er een vrouw die op Fetlife een topic aanmaakte waarin ze beschreef dat ze als beginnende domina het lastig vond om zich te uiten in wat ze wilde en hoe. Ze vroeg om tips om als het ware mondiger te worden. Nu kwam het mij vooral over als iemand die nog niet helemaal geaccepteerd heeft met diens eigen dominante kant. Is dat erg? Nee, absoluut niet. Maar hoe kan je daarmee omgaan? Nou, hier was mijn antwoord aan haar:

Tsja, hoe laat je iemand weten hoe je ergens over denkt? Wat je van iets vind? Wat je opwindt en wat je lekker vind? Antwoord is heel simpel hoor. Als je er moeite mee hebt om in de dominante rol dingen op te eisen (Dat lijk ik uit je geschreven stukjes op te merken), dan kan je het eventueel ook van te voren aangeven. Ik neem aan dat het heerschap ook weet dat het hele domineren nog nieuw voor je is, en ik neem ook aan dat hij dat niet zo erg vind. Het hoeft niet altijd meteen perfect te gaan. Neem gewoon babystapjes. Praat eens gewoon buiten het spel om wat je leuk vind en graag wilt doen. Check of je partner het ook leuk vind. Zo ja, hoef je eigenlijk niet werkelijk te dwingen. Dan kan je tijdens het spel het gewoon vragen aan die persoon, en als die braaf is dan doet hij dat gewoon. Is hij niet zo braaf, dan kan je ervoor kiezen óf hem ervoor te straffen, óf dan maar ook niets leuks voor hem te doen óf gewoon zeggen dat er dan niet gespeeld gaat worden. Welke stap het meest effectief is, is afhankelijk van zowel jou als het heerschap. Je zult het zelf moeten proberen aan te voelen.

Als het "gewoon lief erom vragen" lukt zonder problemen (vragen iets te doen, omdat de ander het leuk vind om het te doen), zou je daarna het "gewoon kunnen vragen", zonder perse het lieve erbij. Op een manier vragen zoals je vraagt of je de zout mag. Vragen op een manier dat de ander eigenlijk niet eens zou overwegen niet op je vraag in te gaan. De mindset is dan net wat anders, meer eisend als het ware. Bij enige tegensputtering misschien wat venijn tonen of laten horen. "Ik vraag het je uit beleefdheid, maar dat betekent niet dat je een keus hebt <naam>." Denk een beetje in de trant van 'doe dit, of anders...'

Wanneer je dat voor je gevoel fijn af gaat, kan je bijvoorbeeld het daarna gewoon zeggen dat hij iets gaat doen. Denk jezelf in dat jullie een stadia hebben bereikt waarbij de dingen die je verlangt en leuk vind zeker geen taboe zijn, en hij plezier beleeft aan zijn overgave. Dingen vragen die daarbinnen vallen, is niet meer nodig. Jij weet immers al dat hij het doet als je ernaar zou vragen. Waarom zou je er überhaupt nog om gaan vragen? Is toch nergens voor nodig? (opnieuw, gaat hier om de mindset)

Als je dat met gemak kan doen, waarom niet beginnen met gewoon dingen eisen wanneer het jou uitkomt, zonder rekening te houden of het de andere uitkomt of er zin in heeft? Hij is er immers toch om een reden? Hij wil zich graag aan je onderwerpen, jij hebt gewoon zin in iets: laat hem zich dan nuttig maken. Lekker boeiend of hij het nieuws aan het kijken is of met de afwas bezig is. Dat zijn dingen die secundair staan aan jouw 'needs', jij staat op de eerste plek. En als hij tegensputtert, dan maar even laten zien waarom jij 'ook alweer' op de eerste plek staat.

Wat je hierboven ziet, is een schets van hoe je kijk op de situatie kan en waarschijnlijk zal veranderen. In essentie is alles vrijwel hetzelfde, maar de lading is behoorlijk verschillend. En het is die lading dat het hem (in ieder geval voor mij) doet. Mijn ervaring is dat het vaak best wel even gewenning nodig heeft om je dominante kant te accepteren. Daar is ook niets mis mee. Doe het gewoon rustig aan. Begin in je 'comfort zone' en ontwikkel daarna steeds weer een beetje verder. Probeer nieuwe dingen uit, doe dingen net op een andere manier of experimenteel met de mindset. Kijk gewoon naar wat voor jou wél werkt op het moment, en bouw vanaf dat moment op.


-Lumen1987