"Vecht voor je leven, slet!"

Geloof het of niet, maar die woorden kwamen afgelopen keer dat ik met JT aan het spelen was over mijn lippen. "Vecht voor je leven, slet!" Het voelde zo heerlijk om dat te zeggen tijdens de breathplay van ons meeste recente spel. En er zat eigenlijk ook een kern van waarheid in. Want man oh man, wat is het toch bloedgeil om JT te zien vechten naar adem wanneer ze er bijna doorheen zit. Een blik gemengd met angst, overgave, vertrouwen en de twijfels in die vertrouwen, geilheid, onderdanigheid en ademsnood.

Als ik er aan terug denk, is het eigenlijk een best wel aparte quote. Immers, ik zou het never nooit over mijn hart kunnen krijgen om JT ook maar te blijven wurgen ofzo tot ze out gaat. Daarnaast ben ik ook best wel bang dat breathplay een klaplong zou veroorzaken, al weet ik niet eens of dat wel mogelijk zou zijn. Eigenlijk laat ik altijd wel een mogelijkheid toe voor haar om zich los te kunnen bewegen, zodat wanneer ze echt zich heftig ertegen gaat verzetten, dat ik dan echt moet gaan stoppen. Dus het idee dat als ze niet voor haar leven zou vechten, ze ter plekke dood zou gaan... is gewoon ronduit belachelijk.

Maar toch zei ik het. En toch maakte het haar ook bloedgeil. Wat de roes eigenlijk allemaal met je kan doen. Volledig 'onmogelijke' dingen kunnen opeens wel gewoon gebeuren in je hoofd. De wereld die je op een totaal andere manier kan gaan bekijken en hoe je zelf omgaat met diegene waar je zoveel van houdt. Het was zeker een bijzonder momentje, eentje die ik wel eventjes wilde delen.
-Lumen1987